dedem, duvardaki rutubetten bir gemi çizmiþti
tüm yolculuklarým
iþte o gemiydi

gemi rutubetin sadece hayaliydi
geçip gitmiþliðin
bir divanda yitip bitmiþliðin asi resmiydi
ve aslýnda
elde var sýfýrýn kahpecesiydi

ne umut gözlüydü dedem
ne de gemi bir yerlere gidebilecek deniz bulabilmiþti
kavgalý, hep aldatmacalý
hep sancýlý
ve aslýnda
sadece yaþanamayan bir yaþamýn boynu bükük fotoðrafýydý

dedemin hasretliðinin
her limanda bir sevgili
her savaþta bin yürekliliðinin
yalýnlanmýþ yalanlýðýydý
ve aslýnda
akýp giden zamanýn
akamayan, gidemeyen yalnýzlýðýydý

gemi çoktan kayboldu
dedemi son yolculuðunda
beni dedem burukluðunda unuttu
bacasýndan yükselen dumanlar
on liranýn geçmiþ korkusuydu
ve aslýnda
bana kalan geminin rutubetten oluþu deðil
bir sabah, on liranýn, bana vuran yosunluðuydu...