Filizlerimi alaþaðý eden bir saðanakla baþladým güne.
Ocak ayýnýn soðuðu sobanýn yalazýný bastýracak nerdeyse.
Kuþlara yem sunmayý savsaklamýþým. Boþ pencere önüne
konup konup uçuyorlar. Bugün bana, aç gelen, yine aç dönüyor
gerisin geri:

Yeni ileti yok!

Üþümemi bastýrabilmek için sýcak anýlara kaçmak, tutunmak
istiyorum. Sýcak havalarýn üstünde sýcak kanatlarla uçtuðum
yazýn günleri... Sýcak yataðýmýzda uyumama inatlarýmýz...
Sýcak soframýzda gözgöze dalýp kalarak soðumaya unutulan yemek...
Kaçmak-tutunmak istiyorum:

Yeni ileti yok!

Bana yazdýklarýný-ona yazdýklarýmý dönüp dönüp tekrardan okuyorum.
Satýraralarýna dek okuyorum. Tüm sözcükleri sýkboðaz ederek okuyorum.
Dili aþan bir dil var karþýmda þimdi. Bir anlamlar cümbüþü; baþdöndürücülüðünden baþým dönüyor...

Yeni ileti yok!

Bir þamar bu!
Profosyonelce atýlmýþ bir þamar bu!
Önü-sonu düþünülmüþ, iyicene hesaplý-kitaplý...
Belki de, þeytanýn baþýnýn altýndan çýkmýþ bir planýn kurbaný oluyorum.
Soðuk bir hastalýða yakalandým, üþüyor titriyorum.
Üstelik, nevrozum da nüksetmiþ. Olduðumdan daha deli olabilirim heran.
Örneðin, kaybettiðim maskemin yerine yüzümü boyamaya baþlayabilirim.
Eski çaputlar-çerçöp ile, insan figürleri çatmaya kalkýþabilirim.
Kâlbimdeki ana arteri kapatabilirim trafiðe...

Yeni ileti yok!

Herkes gündelik yaþamýn hay-huyunda, herkes iþinde-gücünde;
mutlular mutlu-mutsuzlar mutsuz. Ama yine de insan gibiler.
Ben, insan gibi olamýyorum.
Kimse görmüyor ama ben farkýndayým ‘büyük son’un,
o kýyametin gelip-çattýðýnýn.
Fýrýnlarýn önünde ekmekler kuyrukta beklemekte,
fýrýn raflarýnda ise insanlar salkým-saçak.
Belediye hoparlörleri sonuna kadar açýk ampliden, Kur’an-ý Kerim
yayýnlamakta. Raflarýn dýþýnda kalabilmiþ tek-tük insancýklar,
sese yakalandýðý yerde çatlayarak yok-oluyorlar.
Ha-bire can süpürüyor caddelerden çöpçüler.
Ýnsanlýk toz-duman içinde
Yeni ileti yok!

Bilinç-en-üst-durumda:
“Aþkýn Ömrü Üç Yýldýr.”
Üüüüüüf! Kaç üç yýl!
Cehennemi aldatmaca revaçta hâlâ:
Cinsellik baþka, aþk baþka...
Ve ömrü üç yýl...
Yeni ileti: Ömür uzun, aþk kýsa...

Baþýmý ve ellerimi kaldýrýyorum göðe ve orada yazýlanlarý
son kez okuyorum: Ýhtiyarlýk, gençlik þiirinden ardakalan
boþ sayfadýr.

Ömür uzun, aþk kýsa.

Duman yayýlýyor, yükseliyor ve yutuyor herþeyi.