Özlem kalesinin burçlarýnda korku çýðlýðýn olmuþtur. Onu bir daha göremeyeceðini düþünür Yeniçerilerin isyanlarýný oynarsýn... yumruklarýn sýkýlýr, yüreðin elindedir artýk haykýrýrsýn, yaþadýklarýn yeni bir þiire dönüþmüþtür...


Ýþte yine yaþadýðýmýz bir þiirdeyim.

Güneþ sensiz baþka doðuyor
Artýk limandan kalkan gemilere aldýrmýyorum
Martýlar sanki hiç yok
Sen varsýn tek
Gözlerin yansýyor...

Ben neredeyim anlat...

Benliðim dikenli tellere sarýlý
Ýstanbul kuþatýlmýþ
Depremler artýk výz gelir bana
Aðlayamýyorum
Damarlarýmda tek damla kan yok

Yaþýyormuyum söyle...

Sensizlik yeni bir günün öðle vakti
Kulaklarýmda yedi tonluk gürültü
Gözlerim asfaltta eriyor
Þiiri böylesine yaþamamalýydým
Yanýmda olmalýydýn
Çöle de razýydým

Hissebiliyormusun belirt...

Yaþam alabildiðine kaygan
Sabahýn körünü çalýyor saatler
Üç gündür uykusuzum
Aþkýna susuzum
Bu fýrtýna çabuk dinmez
Bir hortum alýr götürür beni

Tut ki son nefesimi veriyorum

Son kez ara be!