SÝHÝRLÝ SÖZCÜK: AFERÝN

Hiç dikkat ettiniz mi çocuðunuza herhangi bir sebeple “ aferin” dediðinizde onun yüzünde oluþan gülümsemeyi, göðsünün kabarmasýný, gözlerinin ýþýltýsýný.

Baþarýnýn en iyi ödülü onda iyi duygular uyandýracak, onu daha fazlasý için teþvik edecek “aferin “ sözcüðüdür.

Övgü hangi yaþta olursa olsun daima iþe yarar. Çoðu zaman mucizeler yaratýr. Söz konusu çocuklar olunca , bu daha çok önem kazanýr. Çünkü onlar , bizlerin çoktan geride býraktýðýmýz pek çok beceriyi yeni öðrenmeye baþlamaktadýrlar. Konuþma, yürüme, giyinme, soyunma, yemek yeme vb. gibi beceriler zaman zaman onlarýn gözünde büyümekte, korkmalarýna neden olmaktadýr.

Ayný þekilde okul çaðýndaki çocuklarýn öðretmeninden aldýklarý bir “aferin”, onlarý daha çok okumaya yöneltmektedir.

Çocuðunu sevmeyen anne baba yoktur .Ancak bu sevgisini ona nasýl ifade edeceðini bilmeyen anne babalar vardýr. Çoðu zaman sevgi diye adlandýrýlan söz ve davranýþlar çocuklara zarar vermektedir.

Onaylanma bir insan için yemek içmek kadar doðal bir ihtiyaçtýr. Çocuk legolarla kule yapar. “baba bak “der .Kule yapabilmeyi baþarmýþ olmasý ona yetmez. Babasýnýn ona “aferin ne güzel yapmýþsýn “ demesi onu mutlu edecek, kendine güven duymasýný saðlayacaktýr.

Genellikle çocuklarda yaramazlýk diye ifade edilen davranýþlar , çocuðun anne babasý tarafýndan ilgi görme , fark edilme ihtiyacýndan doðmaktadýr. Ýlgi görme ihtiyacý bazen öyle bir hale gelir ki , çok ilgisiz ailelerde anne babasýnýn kendisine kýzmasý bile çocuðun kendisiyle ilgilenildiði anlamýna gelebilir. Þüphesiz böyle bir ilgi doðru deðildir . Ancak kendisiyle hiç ilgilenilmemesindense çocuk, olumsuz bile olsa ilgi görme ihtiyacýný karþýlamak ister. Doðal olarak, bu olumsuz ilginin sonuçlarý da doðru orantýlý olarak olumsuz olacaktýr.

Gün içinde anne babanýn bir iþte çalýþma veya evle ilgili gereksinimleri yerine getirme gibi konularda karþýlaþtýklarý güçlükler onlarý sýkýntýya sokacaktýr. Ancak evde olunan saatlerde gün boyu yaþanan stresi dýþarýda býrakmak zor olsa da mümkündür.

Gün bitmiþ yaþanan sýkýntýlar geride kalmýþtýr .Þimdi içinde bulunulan aný yaþama zamanýdýr. Anne yemek hazýrlama telaþý içindeyken, çocuk onunla oyun oynamak isteyebilir. Anne yemek mi hazýrlasýn , çocukla oyun mu oynasýn sýkýntýsýný yaþar. Bir yandan kendisine engel olduðu düþüncesiyle ona kýzar.

Oysa, onu yaptýðý iþe dahil etmesi durumunda sorun kendiliðinden çözülür.
Örneðin; çocuktan onun yapabileceði düzeyde yardýmlar isteyebilir. Ekmeði masaya götürmek gibi. Sonra da kocaman bir aferin ve öpücükle onu ödüllendirebilir.

Bunun gibi çocuk için çok fazla zaman ayýrmak gerekmez .Günlük rutin yaþantý içinde onun da yapabileceði iþler mutlaka vardýr.

Çocuðu dinlemek , ona bir þeyler anlatmaktan daha önemlidir. Böylece onu daha iyi tanýrsýnýz.

Çocuðunuzun çabasýný ödüllendirin. Sonuçta yaptýðý yanlýþ bile olsa duyacaðý bir “aferin” sözcüðü onu daha iyisini yapmaya teþvik edecektir. Pahalý oyuncaklar , þekerlemeler deðil , yerinde ve zamanýnda söylenmiþ onay sözcükleri kendine güven duymasýný saðlayacaktýr.

Semra Þener