dün geceydi.. her þey bir gecede olup bitti.
bütün zamansýzlýklarýn düðümlendiði bir gecenin sabahýnda, arkada kalan
sadece aitliklerini bulamamýþ sessizliklerdi.
yollara saçýldý sonra uykular ve masallarýn anlamýnda yaþandý tüm sorgulamalar..
sorulan sorular ve bulunamayan – ve aslýnda var olmadýklarýna inanýlan –
cevaplar bir de sanki..
…
sonra küçük kýz gitmeye hazýrlandý.
giyip giyip çýkardýðý ve aynanýn karþýsýnda seyrettiði renklerle vedalaþtý önce..
sonraya saklýyordu o aný..
aynanýn içindeki kendini almamaya karar verdi yanýna..
gölgesini de ve uykularýndaki tüm sarýlarý..
saklýyordu o aný..
saklamanýn anlamýyla oynuyordu.
sakla(n)manýn…
…
gece doldu sonra içine..
gecenin renginde sakladýðý oyuncaklarýný gerisinde býraktý.
ayakkabýlarýný ve ellerini almýþtý sadece sanki..
bir de iþte yol-culuklar oynamanýn ertelenemez korkularýný..
…
geceye karýþtý sonra içi..
karanlýk yollarýn içinden sarý bir küredeki balýðýn iziyle geçti.
ve yeþile çalan bir kuþun sesiyle..
etrafta dolanan sis..
gerilerde býraktýðý yüz..
ve kendine söylenmeden çantasýnýn en sakin yerine týkýþtýrýlmýþ bir giz.
ve aslýnda hepsi bir düþ…
olmalýydý onun için.
ama kara olan sormaz gerçeðin anlamýný..
gösterdiði her kelime kendi anlamýyda boðulurken
kara olan sadece anlamsýzlýklarýn anlamýnda dolanýr.
ve iþte karanlýk bir gecede ne duyduysan ve ne kurduysan
hayatýn o aný, ondan ibarettir.
…
karanlýk dolarken ellerine,
ayrýlýrken býraktýðý notu düþündü bir süre..
geri dönüþü olmayan bir gidiþten alýntýlar yapmýþtý..
sonu olmayan bir bitiþin masalýný anlatmýþtý.
oysa hatýrladý.

“geri dönüþler, ellerimizde saklýdýr” demiþti .
her yolculuðun bir ihtimalde saklý olsa da, geri dönüþü vardýr.
…
unuttu sonra..
ya da –kimseye söylemeyin ama- unutmayý seçti.
gidiyordu..
sonunu bilmediði bir öykünün sonunu aradýðý labirentinde
yitiyordu.
gece yavaþ yavaþ çöküyordu içine..
hissetti ve iki renkli ýslýk büyüklüðünde bir gülüþ gönderdi
gökyüzüne.
…
uyusaydý þimdi yataðýnýn en ýssýz kuytusunda
neler göreceðini ve aslýnda neler göremeyeceðini hayal etmeye çalýþtý..
uykularýnýn çoktan yok olduðunu ve geri dönüp yollarda hýrpalanmýþ
uyku kýrýntýlarýný toplayamayacaðýný bilmenin gizli suçluluðuyla ürperdi önce..
sonra soðuyan havanýn karanlýk bir uçurumdaki keskin kokusunu hissederek irkildi.
gölgesini býrakmýþtý geride..kendini ait hissetmediði o hiçlikte..
ama ya uykularýný…
uyku kýrýntýlarýný yollara saçmýþtý.
geri dönme eðiliminde olan her ürkek ruh gibi..
uykularýnýn renkleriyle yolculuklar oynamýþtý hep sanki..
þimdi onlarýn parçalanýþý neyin sonu diye sormak istediyse de içindekine
-hani o iþte.. “kendi”sinin sadece yol-culuklarda var olabildiðini “kendi”sine
inandýran..o-
dinlememeye karar verdi ellerinde biriken mavilikleri..
gidiyordu iþte..
yavaþ yavaþ yitiyordu gecede.