Cumhuriyetin kurulmasý ile beraber batý bloðunda yer almayý hedef edinen Türkiye, 1959 yýlýnda üye olmak için baþvurmuþtur. O zamanýn þartlarýnda Avrupa Ekonomik Topluluðu, Türkiye'nin kalkýnmýþlýk derecesini yeterli bulmadýðýndan bu baþvuru kabul edilmemiþ, tam üyeliðe kadar geçecek süre için bir ortaklýk anlaþmasý imzalanmasý önerilmiþtir. Bu anlaþma 1963 yýlýnda Ankara'da imzalanmýþtýr.

Bu anlaþmaya göre Geçiþ Dönemi için taraflarýn yapmasý gerekenler 1970 ve 1973 yýllarýnda imzalanan Katma Protokolle belirtilmiþtir.

Ne yazýk ki 1970 li yýllarda "Onlar ortak biz pazar" diyebilen yöneticilerimiz sayesinde ülkemiz tamamen içine kapanmýþ, topluluk ile iliþkilerini askýya almýþ ve katma protokol gereði yapmasý gerekenleri yapmamýþtýr. Buna karþýlýk olarak Avrupa Topluluðu da kendi üzerine düþenleri yapmaktan kaçýnmýþtýr.

1980 yýlýnda Yunanistan'ýn tam üye olmasý sorunlara siyasi boyutlar da eklemiþtir. Yine bu yýllarda tarihi bir fýrsat cömertçe harcanmýþtýr. Yunan cunta yönetimi sýrasýnda Yunanistan NATO'dan istifa etmiþti. Bu yýllarda yeniden demokratik yönetime geçen Yunanistan, NATO üyeliðine geri dönmek için büyük çaba göstermekteydi. Önündeki tek engel olan Türkiye'nin veto hakký, hiç bir karþýlýk alýnmaksýzýn, sadece bir Amerikalý generalin bol keseden verdiði sözler ve hiç gerçekleþmeyecek vaatleri sayesinde kullanýlmamýþ ve Yunanistan yeniden NATO üyesi olmuþtur. Günümüzde Avrupa Topluluðu ile aramýzda en ciddi engellerden birisinin Yunanistan'ýn veto hakký olduðu düþünülürse kaçýrýlan fýrsatýn büyüklüðü anlaþýlabilir.

1984 yýlýnda sivil yönetime geçiþle beraber arada kaybolan yýllarýn hýzla telafisi için çalýþmalara baþlanmýþtýr. 1987 yýlýnda yaptýðýmýz tam üyelik baþvurusu kabul görmemiþ, ancak katma protokolde öngörülen gümrük birliðine geçiþ saðlanabilmiþtir. 1996 yýlýnda uygulamaya baþlanan Gümrük Birliði her ne kadar zaten tam üyeliðe giden yolun bir aþamasý ise de, gerek bu uygulamanýn baþka bir örneði olmamasý ve gerekse gümrük birliði ile uygulamaya konulmasý gerekli diðer uygulamalarýn ( 2,5 milyar EURO ekonomik yardým, kurumsal bütünleþme çalýþmalarý, serbest dolaþým vs. ) yürürlüðe konulmamasý akýlda soru iþaretleri býrakmaktadýr.

Tüm bu olaylar ýþýðýnda durumu yorumlarsak :

1. AB 70 milyon nüfusu, % 70-80 civarýnda enflasyonu, 2000 USD milli geliri ve siyasi istikrarý olmayan bir ülkeyi hazmetmeyi göze alamamaktadýr.

2. Üye ülkelerin nüfusuna göre parlamenter sayýsý tesbit edilen Avrupa Parlamentosunda, tam üyelik sonrasýnda çoðunluk Almanya ve Türkiye'de olacaktýr. Bu durum, Avrupa Birliðinin zengin üyelerinin fakir Türkiye tarafýndan yönetilmesi gibi bir sonuç doðurmaktadýr ve bu kabul edilemez bulunmaktadýr.

3. Aðýr bürokrasi ve yolsuzluk olaylarý tek baþýna üyeliði engellemeye yetecek boyutlardadýr.

4. AB vereceðinden fazlasýný almayý planlamaktadýr. Henüz yeterince almamýþtýr. Gümrük birliðinin mevcut haliyle devam etmesini istemektedir.

5. Bedava olan akýl bol bol verilerek Türkiye'nin aþmasý gerekli sanal engeller sürekli oluþturulmakta ve zaman kazanýlmaktadýr.

6. Siyasi sahnede Türkiye'den azami taviz koparýlacak, üyelik sonrasýna hiç bir konu býrakýlmayacaktýr.

7. Gerek tam üyelik süreci ve gerekse tam üyelik aþamasýnda Türkiye'nin askeri gücünden azami istifade edilecektir.

8. Tam üyelik gerçekleþmesi eðer kaçýnýlmaz olursa bu aþamada yeni görüþmeler ve anlaþmalar yapýlarak kýsýtlanmýþ haklarla üyelik kabul ettirilecektir.

Bu yorumlarý daha ayrýntýda ve daha teknik konularda uzatmak mümkündür. Bütün bu yorum ve beklentiler ýþýðýnda Türkiye ne yapmalýdýr ?

1. AB'nin þartlarý diye gönülsüzce gerçekleþtirmeye çalýþtýðýmýz yeniliklerin aslýnda normal bir çaðdaþ ülkede olmasý gerekenler olduðunu ve bunlarýn kendimiz için yapmamýz gerektiðine ulusça inanmalýyýz.

2. Yüzyýllardan beri süregelen Devleti esas alan düþünce yapýsýndan bireyi esas alan çaðdaþ düþünce yapýsýna kendimizi alýþtýrmalýyýz.

3. Her türlü korumacý yasa, yönetmelik ve düþünceyi kaldýrmalýyýz.

4. Çalýþmaya kendimizi önce fikren, sonra bedenen alýþtýrmalýyýz.

5. Tasarruf kavramýný herkesin ilk önceliði haline getirmeliyiz.

6. Yolsuzluk ve kayýt dýþý ekonomi kavramlarýný ülkemizden yok etmeliyiz.

7. Yönetici olarak kötü performans sergileyenleri siyasi sahneden silmeyi öðrenmeliyiz.

8. Tüm bunlarý yaparken ulusal kimliðimizi asla kaybetmemeliyiz. Kimsenin kötü bir kopyasý olmamalýyýz.

Bu þartlar gerçekleþtikten sonra zaten bizim AB'ne üyelik için çabalamamýza gerek yok. Onlar bizi adeta zorla üye yapacaklardýr. Eðer imkansýz diye düþünüyorsanýz bu þartlarý fazlasýyla yerine getiren ülkelerin sayýsýný hatýrlamanýzý öneririm.Artýk þark kurnazlýðýný, beleþçiliði, hazýrcýlýðý, kazanmadan tüketmeyi unutma zamanýmýz geldi. Bulunduðumuz nokta, artýk yolumuzu çizeceðimiz noktadýr. Ya modern ve geliþmiþ bir batý ülkesi olacaðýz veya 3. dünya ülkeleri arasýnda ebedi yerimizi alacaðýz.

Çocuklarýmýza borcumuz olan Türkiye'yi hazýrlamak zorundayýz.