sevgisiz bensiz kaldýn
hüzünlerde boðuldunda bir ah demedin
ne kadar çok adammýþ yüreðin
benden baþka her þeye adanmýþ benliðin
günlerce kiremit damdaki güvercinlerden
bir haber bekledim
gökte yýldýz mý uçak mý bilmeden
her kýpýrtýda seni dilendim
her yolu denedim
olmadý olmuyor sevgilim
sana kaçýp geldiðim iki gün iki gecelik
anýlarýmý evir çevir bitiremedim

yaparken seni andýðým
yemeden gözyaþýna boðulduðum
makarnadan kaçarken
sinip duvar köþesine
salya sümük söylediðim þarký
“gidecek yerim mi var diyecek sözüm mü var
bunu eller anlamaz sana ihtiyacým var”
korkuyorum diye diye bindiðim
metal kuþ,
yesemin kokusuna boðup beni
beden ne ki,
yürek sarýp sarmalayan kollarýn
dört mevsim yedi kýta baðýþlayan gülüþün
kýrdýðým gözlüðünün kýrýntýlarý
gök karma karýþýk bugün
ýþýklar kýrýlýyor gözyaþýmda
belkide kaderi utandýrmak için aðlýyorum, bilmiyorum
gece aysýz
gönül yarsýz
neden sevilir vefasýz bilmiyorum.


Elçin Orhan