Gözlerimi kapamak istiyorum…
     Gözlerimi kapayabileceðim kadarýna cesaret edebiliyorum….
     Gözlerimi kapadýðým kadar gelebilmeye cesaret edebiliyorum….
     Gözlerimi ellerinle kapamak, senden bir parça, yüreðinden bir peçe ile kapamak.
     Sonra ellerimden tutman, ellerimden ve yüreðimin ellerinden. Neresi olduðunu, zamanýn kaçý gösterdiðini bilmediðim bir yerde, sana bir soluk kadar yakýn olmak. Seninle konuþmak, belki de susmak ve sadece seni duymak. Avuçlarýmýn içinde ellerini, tenini, teninde yüreðinin sýcaðýný hissetmek. Ve tam orada, zamanýn bilmediðim, düþünmek istemediðim o anýnda, arada upuzun görünen, ama solumda çýrpýnan kuþa bir soluk kadar yakýn olduðun mesafeleri kýsaltmak.
     Seni duymak…
     Sadece seni.
     Gözlerim kapalý evrenin sessizliðe gömülüþüne þahit olmak. A’larýn, B’lerin, bu güne kadar anlamsýzca sarf ettiðim 29 harfin sende, sesinde anlam buluþuna þahit olmak. Anlatman, dinlemem.
     Her gün duyduðum hangi sese tanýdýk sesin? Her gün kokladýðým hangi kokuya aþina kokun? Denklemler kurmak sana dair, ikilemler oluþturmak.
     Kör olmak…
     Körebe oynamak…
     Ellerinden tutup, her þeyi sana býrakýp, yüreðine inanýp yolumu bulmak, sendelediðimde sýmsýký tutacaðýna inanmak, engebelerden beni sakýnacaðýný bilmek.
     Neresi olduðu önemli olmayan yere sen varsýn diye gitmek.
     Seni bilmek..
     Seni duymak..
     Sende bilirsin ki sevgili, arkadaþ, dost….Ne kadar korkulursa korkulsun, yenilgi bilinse de bilinmese de, her yolun, her oyunun, her masalýn sonuna varmak var. Sona varmak. Sana varmak, sobelemek, yakalamak, tutmak..
     PEÇEYÝ ÝNDÝRMEK!
     ….Ya her þey güzel olmazsa!
     Ya her þey ayný kalmazsa!
     Ya oyunda kazanýlmazsa!
     Beni götürdüðün o yerde kimsesiz kalmak, kalmak, yok olmak…..?