ay dolunay,
yýldýz iþlemeli gök efsunlu
altýnda bir seni bildim
birde
kýzýl güllere, eflatun öpüþlere aç,
aðlayan çocuðu
zincirlerde çiçek açýnca
yeniktim
yenilgimi kabullenecek kadar yürekli
gecenin dördünde
gözlerini gördüm
ustaca oynuyordun
acemice vuruluyordum
baþkasýnýn acýsý gibi göðüsledim senle gelen her þeyi
kýzýl güllere
eflatun öpüþlere hasret çocuk aðlýyor yine
göðüs cebinde saklý son sigaranýn közü düþmüþ tenime
tiryakiliðin çaresizliði gibi çýðlýklarým
bölüþüyorum yalnýzlýðýmý lokma, lokma
soðuk yataðýmda
sýcak bir tas öpüþünle ýsýnýyorum
kýyýlarýnda geziniyor
dalga dalga vuruluyorum
tepeden týrnaða sana kesilmiþ
taze bir sabahým
burcu burcu yasemin kokuyor ellerim
yüzümden okunuyor adýn
susamýþým, kanamýyorum
diþlerimi bileyip sarýlýyorum sana
bir kelebek ömrüm var
bir kaplumbaða kadar aðýr adýmlarým
yollarý deðil, aþký uzatýyorum
tut ellerimden
sana adanmýþ bir hayatý
maviye ulanmýþ günleri uzatýyorum
eflatun öpüþlere hasret çocuðu geçmiþe küstürüp
kollarýna býrakýyorum

Elçin ORHAN
06/07/2004