Johny Luck’lar açýk arazi ve daðlýk alanda yaþarlar. Hele bu alan denize yakýnsa daha iyi. Akrabalarý doðan , þahin , kartal kadar yýrtýcý deðildir. Onlardan daha küçüktür. Ne gagalarý ne de pençeleri onlar kadar geliþmiþtir. Bu siyah kuþlar çok öfkelidir. Kime olursa olsun pislik yaparlar. Öfkelerinin de nedeni vardýr: Anne babalar çift halinde yaþayýp çocuklarý yuvadan atarlar. Sokakta yalnýz kalan yavrular kendisi gibi atýlmýþ diðer johny lucklarla biraraya gelip çete oluþturur. Aç,s evgisiz, evsiz bir sürü kuþ oraya buraya sataþýr.
Arjantin yakýnlarýndaki Folkland adalarýnda böyle bir sürü, yaþadýðý ortamdaki halký býktýrmýþ ki nasýl...Foklar, penguenler, albatroslarýn bulunduðu sahilden , doðan, þahin, kartal ayý, keçi, tavþan zaman zaman da insanlarýn bulunduðu daðlýk araziye dek onlara nefret kusulur. Aileleri de nefret eder onlardan , sanki kendileri dünyaya getirip sokaða atmamýþ gibi. On beþ kiþilik yeni oluþturulmuþ bir çete diðer çetelerden daha sorunludur. Karý- koca johny lucklar “Biz de genç olduk ama þimdiki gençler felaket” diye zamaný eleþtiriyorlardý.Yiyip içip çiftleþiyor, onu bunu çekiþtiriyorlardý. Hýzla ve saðlýksýz çoðalan türleri içinse “þimdi gençler, bir eþ bulunca durulurlar “diye düþünüyorlardý .Kendileri de çete içinde büyümüþ ,z amaný gelince evlenmiþ, çete olayýný býrakmýþlardý. Herkes evinin derdindeydi.
Karadan gelen bir çift johny luck bu sahilde bir yuva yapýp yaþamaya baþladý. Diðer johny lucklar evli olan bu çiftin yanlarýnda yuva yapmalarýna ses çýkarmadý. Ancak on beþ üyeli çete onlarý pek rahat býrakmadý ilk zamanlar. Diþi johny luck bu duruma pek üzülüyor ”bu gençler ne kadar öfkeli”diyordu. Komþularla az görüþmekle birlikte zaman zaman misafirlik ederlerdi. Bu arazinin kuþlarý ne de geri kafalýydý, sorumsuzdu. Kendi aileleri de bunlar gibi deðil miydi. Evet öyleydi ama onlar bir yaþa kadar çocuklarýna bakýyordu. Ýþte oralarý terk edip hiç yaþamadýklarý deniz kenarýna gelmiþlerdi. Baþka bir hayat olmalý, daha büyük daha medeni bir hayat diye kalkmýþ bu adaya gelmiþlerdi. Kalabalýk, kozmopolitti burasý ama daha medeni olduðunu söylemek güç. Ne kadar yabancýlaþmýþtý yaþayanlar.
-Yoksa buralara gelmekle kötü mü ettik dedi birgün kocasý. Bizim oradakilerden ne farký var, üstelik çeteler daha berbat,ö nüne gelene saldýrýyor, dur durak bilmiyorlar. Kimsenin doðum kontrolden de haberi yok herhalde hýzla ürüyorlar.
-Haklýsýn tatlým ama ne yapacaðýz, buradan da baþka bir yere mi gideceðiz? sonra?.. Kendimizi iyice toplumdan de soyutlayamayýz .Bak burada muhteþem bir çeþitlilik var
-Ýyi de ben bu toplumda çocuk yapmak istemiyorum
-Ben de...Çocuk istersek dýþarýdaki kimsesizlerden birini alýp bakabiliriz
-Bunlardan birini mi?
-Bu çeteden birini deðil elbet. Dýþarý yeni atýlmýþ bir yavruyu alýp büyütsek fena mý olur. Gücümüz yeterse birden çok alýrýz.

Kadýn böyle düþünüyordu ama kocasý bunlarýn geni bozuk diyordu. Bir süre sonra kocasýný ikna etti. Adamýn tereddütleri vardý ama ana- baba olmanýn illa da doðurmak olmadýðýna o da katýlýyordu. Kadýnlar “Eee ne zaman çocuk yapýyorsun” diye sorup duruyorlardý sanki kendileri yapýp da sahip çýkmýþ gibi. Kadýnlara da anne olmanýn sadece doðurmak olmadýðýný söylüyordu.
-Ne yani sokaktan alýp mý bakalým. Olmaz öyle iþ.
-Siz çocuðunuzu sokaða atmayýn yeter
-Burada yýllarca böyle olmuþtur, doðurur sokaða býrakýrýz. Böyle gelmiþ böyle gider
-Görüyorsunuz deðil mi o çocuklarýn kötü yollara düþtüðünü . Çetelerden geçilmiyor. Uyuþturucular, tecavüzler, hýrsýzlýklar toplumu rahatsýz ediyor.
-Doðal hayat böyle güzelim, Allah’ýn iþine karýþacak deðilsin ya!..
-Bu çeteler doðal hayata zarar veriyor ama
-Biz de sokakta büyüdük þekerim . Evlenseler akýllarý baþýna gelir ama þimdiki gençler bu sorumluluðu alamýyorlar.
-Þimdiki gençler dünlerin uzantýsý. Kendi kendine böyle olmadýlar herhalde. Umutsuz amaçsýz yaþýyorlar. Ýçlerindeki öfkeyi kusuyorlar sadece.
-Sen sokakta büyümedin mi?
-Çocukluðum ailemle geçti .
-Niye býraktýnýz da oralarý buraya geldiniz?
-Sevgi doluydu bizim toplum ama küçük köylerin tutuculuðu vardý, deðiþimler çok zaman alýyordu. Biz baþka yerler tanýmak istedik, köyden çýkmak istedik, kendimizi geliþtirmek istedik.
-Vallahi güzelim gördüðün gibi burasý kozmopolit bir þehir, yýllarca çocukla ilgilenemeyiz, yaþam zor
-Peki siz doðum kontrol niye yapmýyorsunuz?
-Biz bunu doðru bulmuyoruz, inançlarýmýza ters
-Böyle hýzla çoðalan saðlýksýz nüfus ters deðil mi? Asýl analýk çocuðu büyütmektir. Eðer bu huzursuz ortamdan rahatsýzsanýz atmayýn onlarý sokaða.
-Ne o sen doðurmamak için böyle bir yol mu seçtin?
-Ben bu kadar çocuk anasýz babasýz sokaktayken doðuramam.

Kadýnlar arasýnda bu konuþma geçerken erkekler arasýnda da benzer konuþma geçiyordu.
-Siz nerelerden gelip de bizim adetlerimizi mi deðiþtireceksiniz?
-Sizin bir adetiniz yok ki. Rüzgarýn savurduðu gibi yaþýyorsunuz. Toplumun geleceðini düþünmüyor musunuz
-Ne düþüneceðiz yaþayýp gidiyoruz iþte. Benden sonra tufan olsa ne olur
-Tabi ya görecek deðiliz ya... Onu da yaþayanlar düþünsün.
-Kartal yavrusuna cani diyordunuz o akrabalarýmýz sizden daha az cani
-Bak bak þunun dediðine. Ýlk doðan ikinciyi yuvadan atacaksa niye iki tane doðuruyorlar
-Tabi sizin gibi doðar doðmaz atsýnlar deðil mi
-Biz ayrým yapmýyoruz hiç deðilse
-Böylece saðlam olan, güçlü olan hayatta kalýyor. Kendiliðinden bir nüfus planlamasý
-Ýyi ki de böyle oluyor, yoksa amansýz akrabalarýmýzdan bize yaþayacak yer kalmazdý.
-Bizim çocuklarýmýz da hasbel kader yaþýyorlar. Her an bir kaza kurþununa gidebilirler
-Öðrenecekler hayatý
-Hayat bu deðil ama, baþka türlü olabilir

Karý- koca yöre halkýnýn tepkisini almýþtý. Eskisi kadar çok komþuluk etmiyorlardý. Sýk sýk gezi yapýyor , bulunduklarý yeri tanýyor, diðer hayvanlarý gözlüyorlardý. Koca arazide kendilerini yalnýz duyumsuyorlardý. Yine böyle bir gezi uçuþlarý sýrasýnda yuvadan kardeþince atýlmýþ yaralý bir kartal yavrusu buldular. Onu eve getirip baktýlar.Yaptýklarý doðal ilaçlarla iyileþtirdiler. Bir süre sonra halk arasýnda duyuldu bu. Þaþkýn topluluk onlara akýl veriyordu” sen neyine güvenip kartal yavrusuna bakýyorsun o haydut biraz ele gelince seni tanýmaz”. Söylenenlere aldýrmadýlar. Atalarý ortak, özelliklerini bildikleri bu yavruya ebeveynlik ettiler. Yavru kartal anne babasý yemek arayýþýnda iken evlerinin önünde oynarken bir aðlama sesi duydu.
-Sen niye aðlýyorsun?
-Annem babam beni evden attý
-Neden?
-Bilmem...Kurallar öyleymiþ galiba
-Ne saçma
-Bence de...Ben þimdi ne yapacaðým?
-Üzülme, bizimkilere derim kardeþim olursun
Anne baba bu çocuðu da aldý yuvaya . Evleri artýk küçük gelmiþti, geniþlettiler . Yuva yapmayý çocuklara da öðrettiler. Þimdi dört kiþilik bir aileydiler. Kadýn, çocuklarýn herkesin olduðu bir hayat düþlüyordu. Herkes diðer çocuða kendi çocuðu gibi baksa sorunlar hallolacaktý. Dahasý “kendi” diye bir þey olmayacaktý. ”Senin çocuðun” “benim çocuðum” kavramlarýnýn olmadýðý bir dünya....Çocuk bencillikti ona göre. Kocasý da kendi de bu aileden memnundu. Çocuklar çok iyi anlaþmýþ kardeþ olmuþlardý. Onlara okuma yazma öðrettiler, kitaplar hediye ettiler. Büyüdükçe kartalla jonny luck arasýndaki anatomik fark belirgin hale geldi. Diðer çocuklar dalga geçiyordu: “sizi dýþarýda buldular, evlatlýk evlatlýk”. Çocuklar þimdiye dek hiç düþünmemiþlerdi bunu. Küçük johny luck da artýk anýmsamýyordu sokaktan alýndýðýný. Kartal zaten yaralý ve hasta alýndýðýndan hiç anýmsamýyordu. Ýçlerine bir kurt düþtü. O yörede kimse çocuklarýyla yaþamýyordu ve kartala benzer çocuk yoktu. Kartal kendinin kartal olduðunu da bilmiyordu. Akþam sorarýz anne babamýza . Aile birbirini çok seviyor ve güveniyordu. Johny luck kardeþine:
-Boþ ver onlarý sen, biz ailemizden herþeyi öðreniriz
Akþam yemeðinde çocuklar heyecanlý ve gergindiler. Kartal:
-Anne ben niye kardeþime benzemiyorum,s ize de benzemiyorum.
Karý koca johny luck birbirlerine baktý, bir gün bu soruyla karþýlaþacaklarýný biliyorlardý.
-Çetedeki çocuklar bizimle dalga geçiyor evlatlýk diye ...Kardeþimle bile
-Evlatlýk ne demek baba?
-Tamam çocuklar size herþeyi anlatacaðýz dedi baba
Kardeþler korkuyla birbirlerine baktý
-Size her zaman söylediðimiz gibi sizi çok seviyoruz diyerek söze baþladý anne. Anne ile baba birbirlerinin sözlerini sürdürerek konuþuyordu.
-Biliyorsunuz ki burada çok fazla johny luck çetesi var. Nedeni de ailelerin çocuklarýný sokaða atmasý. Biz sizi sokaða atamazdýk. Çünkü bu tavra karþýyýz
-Ayrýca doðurmakla anne baba olunmayacaðýný düþünüyoruz. Anneniz sizi doðurmadý.
Çocuklar annelerine baktý, ürperdiler.
-Yavrularým sizi ben doðurmadým ama sizin için uyumadým yemedim, sizi eðitmek için çaba gösterdim.
Dedikleri doðruydu, hem kocasýyla yemek getiriyor hem yuvanýn iþleriyle uðraþýyor hem de çocuklarý eðitiyordu. Tabi kocasýyla birlikte .Adam da onlarý çok seviyor illa benim kanýmdan olsunlar demiyordu. Ýlk zamanlarda tedirginliði vardý ama karýsýna çok güveniyordu. Dediðini yapardý o. Kendisini ta nerelerden çekip buraya getirmiþti. Yürekliydi karýsý. Birlikte bir süreç geçirmiþ ve olgunlaþmýþlardý.
-Peki bizi kim doðurdu?
-Anne ben aslýnda kartal mýyým?
-Evet yavrum
-Aaaaa
-Dur aðlama
-Çetenin dediði doðruymuþ
-Peki ben?
-Sen johny lucksun. Kartal da bizim akrabamýz....Sana büyüyünce anlatacaktýk zaten...Korkma kendi hayatýný kurmak istediðinde zorlanmayacaksýn ve biz her zaman yanýnda olacaðýz.
Nereden geldiklerini anlattýlar, sorularý yanýtladýlar. Önemli olanýn aralarýndaki bað olduðunu söylediler.
-Beni doðuran kadýný merak ediyorum, acaba kardeþim beni yuvadan atýnca ne yaptý, nasýl izin verdi. Ben caným kardeþimi yuvadan atamam. Kardeþine sýmsýký sarýldý.
-Onlar öyle yaþamýþlar düþünmeden ama biz öyle yaþamýyoruz yavrum. Siz de öyle yaþamayacaksýnýz. Çocuklarýnýza da öðreteceksiniz, yeni bir kuþak olacak. Kuþ beyinli tabirini deðiþtireceðiz. Siz kardeþsiniz bunu hiç unutmayýn , farklýsýnýz ama yalnýz deðilsiniz.
-Peki anne ben þimdi kimin arasýnda yaþayacaðým, kartallarýn mý johny lucklarýn mý?
-Bak çocuðum kartallar yüksek daðlarda yalnýz yaþar, johny lucklar eþleriyle ve sahte de olsa bir topluluk içinde... Sen kendi kararýný verecek yaþta ve olgunluktasýn. Yemeðini de bulabilirsin. Ýstersen bir eþ edinene kadar bizimle kal istersen git daðlara çýk. Gerektiðinde biz buradayýz. Dediklerim senin içinde geçerli johny.
Kardeþler o gün uyuyamadýlar.
-Bak ben farklý kuþlardaným, sen onlardansýn
-Saçmalama oðlum sende bizdensin. Annem her zaman benim iki oðlum var demez mi. Ne yapmayý düþünüyorsun?
-Daðlara gitmek istiyorum ama korkuyorum. Sen?
-Ben yazar olacaðým ve evleneceðim
-Yani onlarý yalnýz býrakacaðýz
-Evet...Belki....Onlar demiyor muydu herkesin bir hayatý olmalý diyen.
-Evet...Onlar kendilerine yeter. Biz de sýk sýk geliriz ha.
-Tabi kardeþim, ”bir aðaç gibi özgür ve bir orman gibi birlikte” diyordu þair.

Kartalýn evden ayrýlmasý zor oldu. Aklý orada kaldý ama daðlara çýkmalýydý. Hayatýn bu yanýný da tanýmalýydý. Yükseklerdeyken aðlayabildi ancak. Annesi de o epey uçtuktan sonra... Hem mutluydular yavrularý hayata atýlmýþtý hem üzgündüler, acaba onu bir daha ne zaman göreceklerdi. Kardeþi oturup hemen bir öykü yazdý. Okuduðunuz bu öyküyü....sonra ne mi oldu? Kartal eþiyle birlikte ailesine yakýn bir daðda yuva kurdu ,birbirini yuvadan atmayan iki çocuðu var. Çocuklar johny lucklarla birlikte oynuyor. Diðer kardeþ yazar oldu, eski çeteden biriyle evli.Karýsýyla birlikte çetelerin eðitimi üzerine çalýþýyor tabi bütün ailesi yardýmcý. Anne baba mutlu ve gururlu evleri öðrencilerle dolup taþýyor.