ÝNSANIN SERVETÝ

Bir varmýþ bir yokmuþ. Allah’ýn kulu çokmuþ ama çokmuþ demek yokmuþ. Münasebetsizin biri her þeye burnunu sokmuþ, onun yüzünden her iþ kokmuþ, düzen bozulmuþ. Büyüðünden küçüðüne herkes yokluk çekip sýkýntý yaþamýþ. Sonunda her þey düzelmiþ de iþler yoluna girmiþ. Böylece hayat, kaldýðý yerden yoluna devam etmiþ.
     Zamanýn birinde, bir adam yaþamýþ ve bu masal, o adamýn masalý olarak dilden dile anlatýlmýþ.
     Adam, ticaretle uðraþýr, her türlü malý alýp satarmýþ. Ýki çocuðu ve hanýmýyla birlikte yaþadýðý büyükçe bir evi varmýþ. Rahatý yerindeymiþ ama huzurlu ve mutlu deðilmiþ. Çünkü bazen iþleri yolunda gitmiyor, mal alamadýðý yada aldýðý malý satamadýðý olabiliyormuþ. O zamanlarda da bütün rahatý bozuluyor, huzuru kaçýyormuþ. Bu yüzden, hep daha fazla kazanýp iþlerinin yolunda gitmediði yada herhangi bir aksilikle karþýlaþtýðý zamanlarda rahat etmek istiyormuþ. Ne yapsa ne etse kazandýðý para hep ayný oluyormuþ, istediði kadar parayý bir türlü kazanamýyormuþ. Herkes, bu iþin nasip iþi olduðunu, nasibi deðiþmeden istediði parayý kazanamayacaðýný söyleyip duruyormuþ. Nasip, insanýn ne kadar para kazanacaðýna verilen isimmiþ.
     Masal bu ya, bir söylenti yayýlmýþ halk arasýnda; güya, nasip yeryüzünü inip bilinmeyen bir yere konaklamýþ ve kendine ulaþan herkesin istediði kadar para kazanmasýný saðlayacakmýþ. Adam, bu söylentiyi duyunca, herkesin bahsettiði þu nasibini deðiþtirmesi için fýrsat çýktýðýný düþünerek nasibi aramaya karar vermiþ.
     Varýný yoðunu satmýþ. Varýný satmasý kolaymýþ da yoðunu satarken oldukça zorlanmýþ. Elde ettiði paranýn bir kýsmýný, kendi dönünceye kadar idare etsinler diye karýsý ve çocuklarýna býrakmýþ, büyük bir kýsmýný da yanýna almýþ. Eee çýktýðý yolculuðun zor ve uzun olacaðýný biliyormuþ.
     Hazýrlýklarýný tamamlayýp yola çýkmýþ. Az gitmiþ uz gitmiþ, yaz gitmiþ güz gitmiþ, dere tepe düz gitmiþ. Günler geçmiþ, aylar geçmiþ, yýllar geçmiþ, her defasýnda elin geçen hiçmiþ. Umut ekip yel biçmiþ ama vazgeçmemiþ. Hasta olup düzelmiþ, yorulup dinlenmiþ. Gün gelmiþ parasý bitmiþ yine de yoluna devam etmiþ.
     Günlerden bir gün yolu, türlü meyvelerin yetiþtiði bir baða düþmüþ. Günlerdir bir þey yemediði için açlýktan gücü yokmuþ. Baðcýyý bulup parasýnýn olmadýðýný ve aç olduðunu söyleyerek meyve istemiþ. Baðcý, istediði meyveden istediði kadar yiyebileceðini söylemiþ. Adam, aç kurtlar gibi, gördüðü her meyveye saldýrýp týka basa doyurmuþ karnýný. Torbasýný doldurmayý da ihmal etmemiþ. Bir süre dinlendikten sonra, yola koyulmaya karar vermiþ. Baðcýya gidip, “Çok teþekkür ederim, bana büyük iyilik ettin. Ben nasibi bulmaya gidiyorum, ondan istediðin bir þey var mý?” diye sormuþ. Baðcý, derin bir nefes almýþ, “Nasip benim istediðimi veremez. O, mal verir, mülk verir” demiþ. Adam þaþkýnlýk içerisinde, “Ýyi ya iþte, daha ne istiyorsun?” diye yeniden sormuþ. Baðcý, “Malým da var mülküm de, ama hiçbiri gözümde deðil. Bu daracýk dünya da bir tek kýzým var o da hasta. Doktorlar, hastalýðýnýn çaresiz olduðunu ve öleceðini söylüyorlar. Nasip, kýzýmýn saðlýðýný geri verebilir mi? Keþke, hiçbir þeyim olmasaydý ama kýzým saðlýklý olsaydý” diyerek aðlamaya baþlamýþ. Adam, baðcýya yardým edemeyeceðini anlayýnca bir þey söylemeden sessizce uzaklaþýp yoluna devam etmiþ.
     Gece gündüz ayýrmadan, orasý senin burasý benim yürümeye devam etmiþ. Günler hafta olmuþ, haftalar ay, sayabilirsen gel de say... Bilmediði bir ülkede, eþkiyalar adamýn yolunu kesmiþ, “ya paraný vereceksin, ya canýný alacaðýz” demiþler. Adam, ne yapmýþ ne etmiþ, bir türlü anlatamamýþ parasý olmadýðýný, daha doðrusu anlatmýþ ama eþkiyalarý inandýramamýþ. Yalvarmýþ olmamýþ, yakarmýþ olmamýþ. Tam öldürüleceðini düþündüðü anda beklenmedik bir þey olmuþ; nereden geldiði anlaþýlamayan yaþlý bir adam, eþkiyalara para vererek kurtarmýþ onu. Eþkiyalar parayý alýp gittikten sonra adam, yaþlý adama binlerce defa teþekkür edip þükranlarýný bildirmiþ. O da yaþlý adama iyilik yapmak istiyormuþ. Canýný kurtarmasýna karþýlýk, nasiple görüþtüðünde onun için bir þeyler isteyebileceðini söylemiþ. Yaþlý adam gerek duymamýþ. Meðerse o ülkenin an zenginlerinden biriymiþ ama kimi kimsesi yokmuþ. “Karým ve çocuklarým bir kazada öldüler. Onlarý geri getiremiyorsa ne yapayým serveti?” diyerek kabul etmemiþ adamýn teklifini. Adam, gördüðü bu ikinci iyiliðin de karþýlýðýný ödeyememenin üzüntüsüyle uzaklaþmýþ oradan.
     Bitmez tükenmez bir umutla nasibi arayan adam, karþýsýna çýkan her engele raðmen yoluna devam etmiþ. Bir sürü sýkýntý, bir sürü sorun yaþamýþ ama vazgeçip geri dönmeyi bir kez bile düþünmemiþ. Gel zaman git zaman, baþka bir yerde baþka bir olay daha geçmiþ baþýndan. Yaðmurun azgýn bir sele dönüþtüðü, rüzgarýn aðaçlarý bile kökünden söküp devirdiði soðuk bir günde, sýðýnacak yer aramýþ ancak bulamamýþ. Ýlk önce aðaç kovuklarýna, kaya diplerine koþmuþ ama aðaç kovuklarý, kaya dipleriyle olacak iþ deðilmiþ. Hava gittikçe kötüleþiyor, kötüleþtikçe adamýn yüreðine korku salýyormuþ. Ýþin aksi tarafý, etrafta da çok fazla ev yokmuþ. Çaresiz bir þekilde ne yapacaðýný düþünürken uzaklarda ýþýðý yanan bir kulübe görmüþ. Bin bir türlü sýkýntýyla koþup kulübeye varmýþ, kapýyý çalmýþ. “Her ne olursa olsun bir yolunu bulup, hava düzelinceye kadar buraya sýðýnacaðým” diye düþünüyormuþ. Uzunca bir süre beklemesine raðmen kapý açýlmamýþ. Bu sefer biraz daha sert bir þekilde yeniden çalmýþ. Nihayet bir süre sonra kapý açýlmýþ. Karþýsýnda iki büklüm kývranan, bacaðýnýn teki olmayan bir genç duruyormuþ. Adam, gençten, hava düzelinceye kadar kendisini tanrý misafiri olarak kabul etmesini rica etmiþ. Genç, adamýn içeri girebileceðini söyleyerek kapýyý kapatmýþ. Kulübede gençten baþka kimse yokmuþ. Adam, kapýnýn neden geç açýldýðýný gencin tek ayaðýný görünce anlamýþ. Rahatsýzlýðýný sorup yardým etmek istemiþ ama elinden bir þey gelmiyormuþ. Genç, bir yandan çektiði acýnýn etkisiyle kývranýp dururken bir yandan da, “evlerinin yandýðýný, tüm ailesinin yanarak öldüðünü, kendisinin de yaralý kurtulduðunu anlatmýþ. Adam çok üzülmüþ gencin anlattýklarýna, ona yardým etmek istemiþ ama ne yapacaðýný bilmemiþ. Konu konuyu açmýþ, biri bitmiþ biri baþlamýþ. Adam, yollara düþüp yýllardýr evinden ve ailesinden ayrý kalmasýna sebep olan hikayesini anlatmýþ. Adam sözünü bitirince genç, kendisinden beklenmedik bir þekilde, “Ýnsanýn en büyük serveti sahip olduklarýdýr. Saðlýðýn, ailen en büyük kazancýn ama sen farkýnda deðilsin. Aileni ve saðlýðýný kaybettikten sonra, dünyanýn tüm servetine sahip olsan ne çýkar. Nasibe ulaþýrsan ve eðer yapabilirse sizi birbirinizden ayýrmadan saðlýk ve mutluluk içinde yaþatsýn, ondan bunu iste. Servet, insanýn sahip olduklarýdýr, unutma.” diye nasihat etmiþ.
     Adam, bu üçüncü kiþinin de anlattýklarýný dinledikten sonra hatasýný anlayýp nasibi boþa aradýðýný anlamýþ. Hava düzelir düzelmez de yola çýkýp servetine sahip çýkmak üzere çocuklarýnýn ve karýsýnýn yanýna dönmüþ.