Özlüyorum o günleri, özlememek elde mi?
Nerde yaþatsam bu aþký, gönülde mi dilde mi?
Bakýþýmýz çýð gibiydi, haykýrýþýmýz gürdü
Tanrý'm o güzel günler ne kadar kýsa sürdü!
Kopuzumuz çalýnca gönülleri yakardýk
Yaz mevsimi geldi mi akýnlara çýkardýk
Ýklimin kýrmýzýsý yüreðimde kan þimdi
Bu aþkýn acýsýyla aðlasýn cihan þimdi
Kaðan buyruk verirdi, biz yere diz vururduk
Öz kanýmýzý döker, yurdumuzu korurduk
Bizimdi o zamanlar Güneþ, dað, Gök ve deniz..
O zamanlar bizimdi þu esen yel, tertemiz.
Bozkýrdan bir ses gelirdi: Zincirini artýk kýr!
Fakat bizimdi o gün bize ses veren bozkýr!
Güneþ'le konuþurduk, hem Ay'la konuþurduk,
Ayzýt ile, Ülgen'le, Umay'la konuþurduk.
Irmaklar bile bize ses verirdi derinden:
"Sen öz canýný ver de, yer verme öz yerinden!.."

...

Þimdi neler deðiþti de ýzdýrap veriyor
Bize bu koca dünya? Dünya neden dönüyor?
Bana "Unut" diyorlar "Vazgeç artýk, düþünme"
"Düþünme" de kardeþim benim baþka iþim ne?!
Olmuyor, yapamýyorum, ciðerlerim yanýyor,
O günlerin özlemiyle gözüm gönlüm kanýyor..
Özlüyorum o günleri, özlememek elde mi?
Nerde yaþatsam bu aþký, gönülde mi dilde mi?...