Evimizin hemen karþýsýnda bir bahçe var. Bahçede birkaç tane heybetli ceviz aðacý, bir tane de asma. Ceviz aðaçlarý, görüþ alanýmýzý kapatýyor ama, benim þikâyetim yok. Çünkü yavaþ yavaþ büyüdüler, alýþtýra alýþtýra kapattýlar önümüzü. Enflasyon gibi.

Ýþte bu bahçenin sahibi, yaþlý ceviz aðaçlarýndan birini kestirdi. Zavallý ceviz aðacý birkaç gün , bitkisel hayattaki hasta gibi öylece yattý yerde. Eskiden balkondan etrafýmý seyrederken görüþ alanýmý kapatan bu aðacýn yokluðuna bir türlü alýþamadým. Gözümün önünde alabildiðince açýlan manzarayý her görüþümde, o ceviz aðacýný aradým, giysilerimden soyunmuþ hissettim kendimi.Ya da çok soðuk havada, gece yatakta yatarken; yorganýmýn üstüne örttüðüm ve beni ýsýtan battaniyemin üzerimden alýndýðý hissine kapýldým. Adeta üþüdüm.

Kesilen ceviz aðacýný kesim motoruyla birkaç parçaya ayýrdýlar . Her parçasý bir yerde, öylece kalakaldý zavallý ceviz. Aradan ne kadar zaman geçti bilmiyorum; bir gün bahçenin sahibi kesilen dallarý budadý.Aðacýn kalýn gövdesinin parçalarýný ayrý, ince dallarýný ayrý üstüste istif etti, katar yaptý. Küçük dallarý baltayla parçaladý, bahçedeki samanlýða taþýdý. Geride kalan ana gövdenin parçalarýnýn yeniden kesilmesi gerekiyor, çünkü boylarý oldukça uzun.

Ýþte o günden beri birkaç gün arayla, iþçi tulumu giymiþ bir genç geliyor bahçeye. Elinde kesim motoru, baþlýyor ceviz dallarýný kesmeye. Motor bir gürültü çýkarýyor ki, sormayýn gitsin. Bahçenin evimize uzaklýðý sekiz – on metre.Yani burnumuzun dibi. Ýki üç dal kesip, çekip gidiyor. Motorun sesi kesilince; kulaklarýmýzý týrmalayan motor sesinden kurtulduðumuz için seviniyoruz ailecek..Düþünmüyoruz ki, bugün olmazsa, yarýn olacak bu gürültü. Biz günü kurtarma peþindeyiz.Türk hükümetlerinin ekonomi politikasý gibi.

Birkaç gün sonra, yine geliyor ayný kiþi.Yine birkaç dal kesiyor, çekip gidiyor. Allah Allah! Bu gencin iþ yapmaya niyeti yok. Madem baþladýn, uçla þu iþi. “ Ettiðin hayýr, ürküttüðün kurbaðaya deðsin,” demiþler. Bugün iki dal kes, git; üç gün sonra iki dal daha. Biter mi böyle, karýnca buðday taþýr gibi !

Bir gün henüz iki yaþýndaki torunum bize geldi.Birlikte güldük, oynadýk falan.Sonra öðle uykusuna yattý. Çocuk daha uykuya daldý dalmadý, bir gürültü duyduk. Sanki beynimizi matkapla deliyorlar. Pencereden bir baktým, motorcu, cevizin dallarýný kesiyor yine. Motorun sesi, dar bir vadide kurulmuþ kasabada yankýlanýyor adeta. Oðlan uyandý gürültüden, baþladý baðýrmaya...Birkaç dakika sonra motor sustu, torun da sustu. Oh! Çok þükür!..Baktým bizim motorcu iki- üç dal kesmiþ gidiyor. Sanki özellikle bizim torunu uyandýrmaya gelmiþ gibi.

Birkaç gün görünmedi motorcu...Geçen sabah torun geldi yine.Yedik, içtik, güldük, söyledik. Çocuðu öðlen uykusuna yatýrdýk, daha gözü kararmadan motor sesiyle irkildik. Allah Allah! Bu genci, bizim torunu uykudan uyandýrmaya mý memur etmiþler? Yani tesadüf bu kadar olur.Torun uykuya yatýyor; o genç, cevizin dallarýný kesmeye baþlýyor. Çocuðu uyandýrýp, birkaç dakika sonra çekip gidiyor. Koþarak evden çýktým, doðru bahçeye. Hani motorcuya; “ Kardeþim, çocuk uyuyor, sonra kesseniz olmaz mý?” falan diyeceðim. Ben merdivenleri inip bahçeye varýncaya kadar motorcu çoktan yolu tutmuþ. Yakalayamadým ki......Bir yakalasam biliyorum yapacaðýmý. “ Pehlivana tut demiþler, elimden gelse canýný alacaðým demiþ,” derler ya, o hesap.

Aradan ne kadar zaman geçti bilmiyorum. Bizim torun gene bize geldi. Zaten üç günün biri geliyor. Getirtiyoruz daha doðrusu. Özlüyoruz keratayý.Motorcuyu çoktan unuttuk. Çocuðu öðle uykusuna yatýrdýk. Seslerimiz kýstýk, öyle konuþuyoruz, uyanmasýn diye..Terliklerimizi bile çýkardýk ki, gürültü olmasýn. Hazýr uyumuþken, biz de dinleneceðiz. Uyanýkken, peþinde koþmaktan yorgun düþtük annesi de ben de.

Kahvemi piþirdim, tam keyifle yudumlayacaðým, motor sesiyle irkildik. Be adam, nasýl da bilip geliyorsun, bizim torunun uyku saatinde.Torun uyandý, baþladý aðlamaya.Motor sesinden de korkuyor zavallý.Tepem attý. Bir fýrladým yerimden, merdivenleri ikiþer ikiþer iniyorum motorcuyu yakalamak için. Gene üç- beþ dal keser, gider diye.

Yanýlmamýþým. Ben bahçeye vardýðýmda, kesimi býrakmýþ, motoru susturmuþ, gitmeye hazýrlanýyor. Bizim torun uyandý ya, artýk gidebilir.Son anda yakaladým.Bahçeden çýkmak üzereymiþ..Bir hýþýmla; “ Kardeþim nedir senin bu yaptýðýn ! Ýkide bir gelip iki odun kesip, bizim torunu uyandýrýp gidiyorsun.Þu koca üç katar odun, böyle üç günde bir, üçer- beþer kesmekle biter mi? Bir gün kes, bitir þunu. Sen de biz de kurtulalým bu iþkenceden,” dedim

Genç gülümseyerek, bana ne dedi biliyor musunuz?......”Ben oduncu deðilim. Kesim motoru tamircisiyim.Tamir ettiðim motorlarý, - nasýl olsa kesilecek - bu odunlar üstünde deniyorum.”......Atalarýmýz; ” acemi nalbant iþi, gâvur eþeðinde öðrenir,” demiþler.....Bizim tamirci de, tamir ettiði motorlarý denemek için bula bula bizim komþunun odunlarýný buldu...