Ah annem, güzel annem, buðulu gözlü, al yanaklý, ay yüzlü, bir tanem, can tanem. Köyünün güzeli, kocasýnýn sultaný, anasýnýn göz bebeði, kara bahtlý annem. Kaderin önüne geçilmiyor yazýk ki annem. Doðarken ölmem senin hatan deðildi caným annem. Köy yeri biliyosun burasý, bir çok arkadaþým erkenden göçtü buralardan. Ama ben gitmedim annecim, gidemedim. Kýrýlan kalbinin her bir parçasý beni bacaðýmdan, kolumdan yakaladý, býrakmadý. Gitmedim, gidemedim.

Siz babamla tarlada fasulye sýrýklarýnýn arasýnda fasulye toplarken arkana o yapýþkan fasulye yapraðýný yapýþtýran hýnzýr bendim. Arkandan umursuzca yapraðý çýkartýrken hemen yanýnda kýs kýs gülüyordum. Bilemedin, göremedin, gülmedin caným annem.

Bir köþeye sýkýþtýrdýðým kertenkele ile oynarken kertenkele birden kuyruðunu býrakýp kaçýnca arkanda korkudan saklanan yine bendim güzel annem. Sýkýca sarýldým bacaðýna ama sen çok uzaklara dalmýþ kimbilir belki beni düþünüyordun. Göremedin, sarýlamadýn caným annem.

Sen saatlerce uyurken hemen baþýnda mis gibi sabun kokan saçlarýný okþayan, ben öldükten sonra ak düþen saçlarýný koklayan, bir kerecik bana sarýlýp, kocaman bi öpücük verebilmen içen umutsuzca yalvaran bendim pamuk annem. Sarýlamadýn, öpemedin caným annem.

Benim için yaptýðýn tahta oyuncaklarla gizli gizli oynayan, hatta istemeden tahta atý düþürüp kuyruðunu kýran rüzgar deðil bendim annem. Sen kýrýk oyuncaðýn baþýnda saatlerce hýçkýra hýçkýra aðlarken binlerce kez özür dileyen bendim annecim. Göz yaþlarýný beceriksizce silmeye çalýþtým ama yapadým, yapadým…

Sonra bir gün bana bir þans daha verildi. Kontrolsüzce vücuduna çekildim. Bu beden için zavallý ruhuma bir þans daha verildi. Aylarca kalbinin sesiyle uyudum uyandým, yaþadýðým mutluluðu ve sevinci sana anlatamam güzelim. Doðduðumda aðlamamak için sana söz verdim, dünyanýn en deðerli en rahat beþiðine tercih etmeyeceðim kucaðýna yerleþir yerleþmez sana kocaman bir gülümseme vereceðime sana söz vermiþtim cancaðzým.

Ama yapamadým. Tutamadým sözümü güzel annem, buðulu gözlü, al yanaklý, ay yüzlü, bir tanem, can tanem. Nasýl tutabilirdim ki sen avuçlarýmýn arasýndan kayýp giderken, doðru düzgün açamadaðým ellerimi tutmuþ son nefesini verirken, bir ömre bedel gözlerime bakýp son kez gülümserken. Nasýl sözümü tutabilirdim anne?