Nasýlsýn? ya sen diye baþlýyor...
“Uzun zaman oldu. Gözlerim müebbet türküsü”

Hep garip bir ýslaklýk,bir boþluk
Kaplar ya gözlerini belkide yüreðini,hiç bitmeyecek...
Sanýrsýn. öleceksin kahrýndan! keþkelerle
Dolu iç çekiþlerin sonunda.

”Çýt çýkmadan
Kurþuna diziliþimdir ! gidiþin...”


Ne yapayýmki,ne edeyimki...
Çýkmaz sokak gibiyim Arnavutköy sýrtlarýnda,
Dört yaným taþ,çalý çýrpý soðuk duvar.
Vapur sesleri artýk duyulmuyor,karýþýyor,
Çýrpýnýyor dahasý... Martý çýðlýklarýnda

“Ve gözlerim müebbet türküsü”
hep bir yaným eksik...


Canýmda can ,kanýmda kan gibisin,
Damarýmý kesseler sen akar, sensizlik akar.
Durduramazsýn ya. sýcak gülüþlerin gibi
Yýðýlýr kalýrým oraya...


Artýk herþey ölüyor buralarda,herkes ölüyor,
Bir ben yaþýyorum inatla...
Yaðmurun sesi bile deðiþti !düþürürken damlalarýný.
Nicedir açmýyor sevdiðin gül, o bile isyanda.

Seni öyle özledimki...