Yüce önderimiz þöyle söylemiþ: “Felaket gelmeden evvel önleyici ve koruyucu tedbirler düþünmek gerekir. Geldikten sonra düþünmenin yararý yoktur.” ATATÜRK

Atatürk Türkiye’sine sahip olamadýðýmýz her gün sinirim, kýzgýnlýðým bir kat daha artýyor. Neden? Diyorum baþýmýza felaketler gelmeden tedbir alamýyoruz. Neden bizi yönetenleri iþ bilenlerden seçmiyoruz? Neden kendimizi cahillerin yönetmesine, temsil etmesine izin veriyoruz?

Evet… Ben çok kýzgýným. Herkesten önce kendime. Geçen Çarþamba günü kýþ þartlarý iyice yaþamýmýzý zorladý. Büyük fýrtýnalar yaþandý. Ve Türkiye zor hava þartlarýna teslim oldu.

Perþembe günü sabah saat 06 da uyandýðýmda elektrik yoktu. Normal bir kesinti sandýk. Tüm gün elektriklerimiz yoktu. Kar ve tipi tüm þiddeti ve ihtiþamýyla devam etti. Geceyi romantik ortamda güle oynaya geçirdik. Ertesi gün dýþarýya çýktýðýmda olayýn vahametini kavrayýverdim. Tüm þehirden resmen bir kasýrga geçmiþti.

Aðaçlar devrilmiþti yollara, arabalarýn üzerine. Tüm elektrik kablolarý yerlerdeydi. Telefon tellerinde kopukluklar azdý, Allah’tan. Yarým metreyi bulan kar buz tutmuþtu. Ekmek çýkmýyordu. Kalorifer yanmýyordu. Isýnma araçlarýna ulaþmasý bile zorlaþmýþtý. Merkez de oturduðumuz için biz þanslýydýk. Ama diðer bölgelerde oturanlarýn suyu da kesikti. Toplu ulaþým araçlarý çalýþmýyordu. Özel araçlar yerlerinde buz tutmuþtu zaten hareket etmiyordu.

Odun fýrýnlarýnýn önlerinde kuyruklar oluþmuþtu bile çoktan. Sonra komik ama tanesi 1000 TL. dan satýlan adi mum kuyruklarý oluþtu. Tüp kuyruklarý sonra. Bankalarýn son ödeme günü kuyruklarý. Garaj birbirine girmiþti. Yollar kapalý haberiyle tüm öðrenciler kalakalmýþlardý. Büyük alýþ-veriþ merkezlerinde yine kuyruklar vardý. Ýlk kuyruk ekmekteydi. Ýnsanlar önce su reyonlarýný boþaltmýþlar, ardýndan un, makarna reyonlarý boþaltýlmýþtý. Sonra içki reyonlarýnda tek bira bile kalmayýþý enteresan geldi. Sonra sigaralarýn bitmesi. Þaþkýn , bakakaldým bu tüketim anlayýþýna.

Zar zor eve dönerken, yol manzaralarýna akýl erdiremiyordum. Tam bir afet yaþýyorduk. Ne Valimizin haberi vardý durumdan! Ne de Sevgili Belediye Baþkanýmýzýn umurundaydý olanlar. Ve ayný Belediye Baþkan Adayýmýz 3. kez yine ayný maðdur ve unutkan halk tarafýndan , yine seçilecek!!!

Eve geldiðimde bunalýma girmiþtim bile. Bir kriz masasý oluþturulmalýydý. Ama hiçbir çalýþmayý býrakýn kýpýrtý bile yoktu. Üþümüþlüðün verdiði uyku hissi ile biraz yattým. Hemen dalýp rüya görmüþüm.Canýmcýmla yaptýðým kýsa telefon konuþmasýndan etkilenmiþ olmalýydým ki rüyamdaydý. Canýmcým kapýdan giriyordu, elektrik düðmesini çeviriyordu. Ev aydýnlanýyordu, kalorifer yanýyordu, ýsýnýyorduk. Her þey güzelleþiyordu. Ama uyandýðýmda bunun bir rüya olduðunu anlayýp karamsarlýða düþmem uzun sürmedi.

Sonra aklýma deprem zedeler geldi. Onlar ile aramýzdaki farklar, bizim baþýmýzý sokacak bir evimizin olmasý, suyumuzun olmasý, bir de ýsýnma aracýmýzýn olmasýydý. Yoksa bizde onlar gibi hatýrlanmadan çoktan unutulmuþtuk. Tek çeken trt-1 radyosunda bile bizden söz edilmiyordu. Mutsuz bir gece daha geçirdik, mumlar ellerimizi yakarak.

3 üncü gün elektrik kablolarýnýn toplandýðý haberi geldi. Nihayet iyi bir haber almýþtýk. Bu arada telekom gerçekten iyi çalýþan bir kurum. Ýlk günden itibaren onarma iþlemlerine baþladýlar. Onlara teþekkür ediyorum.

Elektrik acaba yarýn gelir miydi?yaþam elektriðe baðlýydý çünkü. 3 üncü elektriksiz geceyi de unutulmuþluðumuzu kanýksayarak geçirdik.

4üncü gün kulaðýmýz yine haberlerde. Güya Valimizin ancak aklý baþýna gelmiþti. Kimi uyanýk , kalbur üstü devlet memurlarý, kurum misafir hanelerine taþýndý ailesiyle, kimi bavullarýný toplayýp otellere yerleþti, kimi sobalý evleri olan akrabalarýna sýðýndý, kimi de bizim gibi kendi çabasýyla ýsýnmaya çalýþtý.

Etraf illerden aranmaya baþladýk. Durumumuz çok mu kötü? Diye soranlar oldu. Buraya gelin diyenler oldu. Siyasilere kýzanlar oldu. Ben de onlarýn arasýndayým. Ama en çok hala bunlarýn deðiþmesine çaba göstermediðim için kendime kýzýyorum. Hala hatýr için oy veriyoruz. Hala iþ bilenlerin deðerini bilmiyoruz. Hala unutuyoruz. Ve de unutmaya devam ediyoruz…

5 inci gün sabýrlar kalmamýþtý. Ama nihayet bir þeyler düzelmeye baþlamýþtý. Hareketlenmeye baþladý þehir. Ölü uykusundan uyanýyordu.

Sonunda elektriðimiz geldi. 5 koca gün periþan olduk ama. Caným memleketimin hali buydu iþte. Çok sevdiðim bir aðabeyim var. Yürüyelim, dedim ona. Ben gelirim seninle. Güldü bana. Yürümekle yollar aþýnmaz, dedi. Haklýsýn dedim. Ben de ona güldüm. Bunu da unutacaktýk iþte.

Unutmamalý!!! Yaþanmýþ olumsuzluklarý düzeltmek için çabalamalýyýz. Memnun olmamalýyýz halimizden. Deðiliz zaten. Ama bir þeyler yapmalý. Yoksa üzüleceðiz. Hep üzüleceðiz. Tek üzüleceðiz.

(Ben bu satýrlarý yazdýðýmda tarih Ocak ayýnýn sonlarýydý! Sitede problem olduðu için geç yayýnlandý.)