Yalnýzlýðýmýn içinde bir kuþ misali çýrpýnan yüreðimle sessiz çýðlýklar attýðýmda bu ses boyutunu duyabilen sanýyorum sadece duyularý oldukça güçlü olan hayvanlar... sessizliðin aslýnda en büyük haykýrýþ olduðunu anladýðým gün sessizliði seçtim ben... çünkü gerçekten baðýrdýðýmda duymamazlýktan gelmeleri dahada can yakýyordu. þimdi zaten varolan sessizliðin duyulmuyor oluþunun en azýndan mantýklý bir açýklamasý war. Sessizçe gitmeli belkide... hiçkimseye tek söz etmeden, en derin sitemleri bile saklayarak... hiç huysuzluk yapmadan kopmalý buralardan... ne çok söyledim ben gitmeli diye yüksek sesle, ama her seferinde sesim sanki bir maðaradaymýþçasýna bana geri döndü haykýrýþýma cevap veren hiç olmadý. her zaman yalnýzlýðýmdý yanýmda kalan... bana bunu söylediðimde her zaman kýzdýlar, yanýmda deðiller miymiþ, yanýmdalar mýymýþ? hay Allah! Ben mi görmemiþim, yoksa görmemezlikten mi gelmiþim? yok caným ben gayet net gördüm ki aslýnda kimse kimsenin yanýnda olmaya benim kadar meraklý deðilmiþ. gördüm ki en güzel redetme tarzý sessiz kalmakmýþ, bende bu yolu seçtim iþte sessizçe söylenen herþeyi redediyorum. teklifleri, gülümsemeleri, otoriteleri, hatta yaþansa belkide büyük ve derin olacak yaþanmamýþlýklarý... bu bizans duvarlarý hiç yýkýlmýyor, fatih yýktým sanar ya yasýk ona aslýnda bilmiyorki asýl ondan sonra bu surlar örüldü, o yýktým sanýp mezarýnda dinlenirken biz burda yepyeni duvarlar koyduk aramýza, herkesle, herþeye duvarlar koyduk. duvarlarýmýzýn arasýnda güvende olduðumuzu sanarak dünyadan bir haber belkide kendimizden bile bir haber yaþarken en büyük engelin aslýnda içimizde olduðunu çok çabuk unuttuk. ben arada bir hatýrlasamda bunlarý yýkmam için neden göremez hale geldim. caným dediklerimiz bizi yýkarken nasýl olurda kendimizi olduðu gibi ortalarda býrakabilirdik ki? yüreklerimiz sokaklarda sürünmekteyken kim gülebilirdi ki taa kalbinden... yaþanan her þey gibi artýk gülümsemelerimizde yabancýlaþtý yüzümüze pek bir eðreti durmaya baþladý bizde... yakýþmaz oldu... ne gözyaþlarýnýn saflýðý kaldý gözlerimizde, ne seviþmelerin güzelliði, ne de gülümsemeler özel kaldý. her þeye uygun bir yüz þeklini datamýza yerleþtirdik biz... gerektiðinde memoryden çýkarýp kullandýðýmýz gitgide birbirine benzemeye baþlayan yüz ifadelerimiz arasýnda hergün yeni maskeler keþfedelim derken sýðlýðýn içinde boðulmaya baþladýk. en güzeli belkide hiç bilmediðimiz maskelerin olduðu yerlere gitmek, çünkü maskesiz bir yer olduðuna inancým giderek azalýyor bari deðiþiklik olsunda farklý maskeler göreyim diyorum. bu ülkede herkes öylesine birbirine benziyorki bu aynýlýk beni sýkmaya kendimide ayný boyutta görmeye ve kendimden sýkýlmaya itiyor. her ev, her ruh ayný olmaya öylesine baþladý ki ben aynada bile gördüðüm varlýðýn ben mi yoksa dýþardaki adam mý olduðunu ayrýmsayamýyorum. Aynada kendimi görebileceðim kadar uzak bir yerlere gitmek isterdim. gülüþümün bana benzediði, gözyaþlarýmýn saf olacaðý, hatta gerçekten seveceðim bir yerlerde yaþamak istiyorum. sevdalar bile öylesine yalan ki kimse ben seviyorum demesin artýk hatta yasaklansýn seni seviyorum cümlesi... bir süre kimse duymasýn bu cümleyi, belki o zaman gerçekten kýymetini anlarýzda savaþmaya baþlarýz. yüreklerimize sýðmayan bir aþk yaþarýz belki. . hatta özlemde yasaklanmalý... özlemek zorunlu tutulmalý her aþkta... sevgilileri ayrý memleketlere geçici süreyle atanmalý... mecburi hizmetleri bitince bir araya getirilmeli... o gün 10 dakikalýðýna sevgi ve özlem dolu sözlüklere izin verilmeli... hatta benim gibileride asmalý... düþüncenin en derin en insafsýz suçundan tecrit edilmeli... zaten yaþanan yalnýzlýða bir anlam yüklenmeli... neden konmalý... ’den konmalý herþeye... benden senden herkesten olmalý artýk hayat... bizden olmalý kader artýk... azraile süresiz izin verilmeli... ben seni tutmiim sen biraz gez gel denmeli... melekleride ücretli izine yollamalý býraksýnlar defter kitap hesabýný biraz hesapsýz yaþanmalý... geçen zaman olmalý hep kalan zamanda bol bol düþünülebilmeli, bol bol düþülmeyebilmeli... kaygýlarýda satýlýða çýkarmalý çok meraklý olanlar almalý... koleksiyonculara yüksek fiyatlarla satýlmalý ki herkes öyle kolayca kaygý sahibi olmamalý... bende mutluluklarý kelepir daðýtmalýyým... herkese sunmalýyým gerçek mutluluklarý... aslýnda ben zaten bu çaba içindeyimde bundan zevk almaktansa bununla oynayanlar çoðunlukta o zaman onlarýda asmalý... ne yapcaz affedicez mi olmazzzzz!!!!!ben koydum yasalarý affetmiyorum artýk... geçti o güzel günler bol aflý günler vermiyorum onayý buyrun temyiz edin ama benden yine döner . öle iþte bende iyi bir yöneticiyim ama kolay kolay affetmiyorum böylesine güzel bir dünyayý bozaný...