Mehtap Kandemir’e
 
I.
nicedir aldýðým jiletler bileklerime sevdalanýyor
sakallarým uzuyor mehtapabla
çocuksuz kadýnlar uðursuz çaputlar baðlýyor
sonra kelebekler konuyor sakallarýma
hep böyle oluyor
 
 
 
II.
saçlarýndan tutup balkonlarýna týrmandýðým her kadýn
lal rengi yolculuklar düþlüyor mehtapabla
“ýslak ýslak çýkma yavrum hasta olursun”lu bir anne koyup çantalarýna
oysa arnavut kaldýrýmlý þehirlere , hem de davetsiz girmeyi teklif ediyorum onlara
biliyorum kendinden aðýr laftýr; edilmez;
ama korkuyorlar mehtapabla korkularý kokarcalar kadar kötü kokuyor üstelik