kafe önü / çay saati
akþamýn avlusuna kurulu masa
akþam dedikse kafeste çýrpýnan kuþ
gölgesi terk edilmiþ akasya yalnýzlýðý
aradýðý avuç içi huzur

( eksik bir þeyler var günde
an'a mührünü vuruyor hüzün
güzün dip notsuz takviminde
alaturka ölümü seçmiþ ömrün
alýp veremediði her nefesi sur )

yapraðýn dalýndan düþmesidir akþam
güneþin öperek ayrýldýðý mavileri
doldurur kýzýl ve gri
mekandan / an'dan kopan düþler
yolcusuz limanlara savrulur

( esmer ürpertiler can/aný
alabora olurken ufukta gün
huysuzlaþýyor sözcükler / birazdan
durgun bir þiir gibi akar gördüðün
yüreðimin çýðlýklarý duyulur )

akþam... ilk saatleri gecenin
iðinde acýlar eðirir içim
kuþlarý yuvasýna kilitlese de ezan
ne ben uyuyabilirim
ne kuþlar uyur