Yüreðimin güzel yüzü;
Belki yazýlacak hiç bir þey yok,belki de yaþanmamýþlýklara adanacak binlerce satýr var yüreðimde.Mutluluðu anlatmamý istedin benden,oysa mutluluðu artýk satýrlara bile yansýtmaktan uzak bir yaþam sürmeye baþladým ben.Geçen günlerden birinde birisine sordum mutluluk nedir dedim.Adýmsýz bir yolculuktur dedi.Ve ben adým atmadan yürüyemem...Sonra bir kelebek kondu omzuma ,evime hangi açýk pencereden girebilmeyi baþardý diye düþündüm,dokunsam incitirdim belki de zaten kýsa olan ömrünü ellerimde sonlandýrýrdým.Sadece baktým,evimdeki varlýðý derinlerde bir yere gizlenmiþ mutluluðu hissettirdi bana.Mutluluk yaþamý oluþturan her þeyde gizliydi,biliyordum.Yüreðimin uzaklýklar söylencesindeydi mutluluk uzun bir yolculuktu.Tanrýnýn kývýlcýmýný hissettiðim her duyguda vardý.Aðlayabilmekti ,özleyebilmekti,hasretti,yokluktu,ölümdü mutluluk.Soðuk bir yük gibi omzumda taþýdýðým ayrýlýklardaydý ,mutluluk.Suskunluklarýn kanadýðý yerde gizli bir yaraydý mutluluk.Sonsuz bir yalnýzlýkta,sonsuz bir ýssýzlýkta bile yüreðimin bir köþesinde gizli gizli kanardý,sevmek derdi buna...
Bir dost sesi,karanlýðý bölüp gülümseyiþ çizdiðinde dudaklarýma ,yaðmurun ýslaklýðý tenime dokunduðunda içimde ki ürpertiydi mutluluk.Gece sokaklara düþen yüreðimin , belki bu son gece derken duyumsadýðý,hiç büyümemiþlikti,mutluluk.Hayatý duymaktý yorgunluðumda.Düþe kalka yürümekti bilinmez yarýnlara.Dudaklarýmda ki sessiz çýðlýkta saklý yakarýþlardý yaradana..Acý yüreðimden beynime sýzarken kavuþmaz uzaklardan gelen bir selamdý...Bir sürgüne sevdalanmaktý...Ölümü taþýyan her nefesti mutluluk..Mutluluk yaþamaktý kýsacasý...
Yine de sen bilmediðim bir þeyler söyle ,mutluluðu anlat mesela....