Bilmek kadar kuþku duymaktan da zevk alýyorum. -Dante |
|
||||||||||
|
Hiçbir sabah bu kadar sessiz olmamýþtý evimiz. Uyan artýk saat ... Uzun sessizlik söylüyor saati, gerçeði Yalnýzým artýk deðil mi. Yalnýzlýkta sen yoksun þimdi öyle mi? En sevdiðin þarkýyla bozsam bu sessizliði, Çoðalýr mýyým yeniden. Perdelerimi açarsam güneþ içeri dolacak. Mavilik gözümü alacak. Bu denize bu güneþe bakarsam mý ? Bakmazsam mý ? Caným daha az yanacak. Hâlâ tütün kokusu ellerimde, Hâlâ hazýrda duran gözyaþý aktý akacak. Ben baþlarsam korkuyorum menekþelerde aðlayacak. Bir zaman keyifli yemeklerin piþtiði mutfak mý burasý. Sadece geceden kalma bir bardak var tezgahta, Yalnýzlýðýmý, tekil hayatýmý bana bir daha hatýrlatan. Tek bardak, Tek tabak. Tek baþýna bir hayat. Ne çok aný yüklü bu ev, Sen hep varsýn derken, Yokluðun çýkýyor varlýðýnýn karþýsýnda. Sen yolu yarýlamýþ çocuktun benim için. Saçlarýnda ki beyazlarýn çoðaldýkça, çocuklaþýyordun. Alýþkanlýklar zincirine bir yenisini eklemiþim. Baðýmlýn olmuþum, Yok olunca anladým. Bu gün Pazar, Pazar sabahý bu ev kýzarmýþ ekmek kokardý. Þimdi duvarlarýna sinmiþ hüzün, dumanlý anýlar Ve çok yanmýþ bir ekmek kokusu gibi ayrýlýk var. Adýmlarýmda, avuçlarýmda sen (sensizlik)çýkýyor. Islanýp, ýslanýp kuruyan þu mendil sýkýldý mý, Benle yaþamaktan bu hüznü ? Gökleri dost bilsem, O aðladýkça sevinirim ben. Ben aðladýkça da sevinir mi ki gökler. Rüzgar esiyor mu acaba þimdi dýþarýda senin sevdiðin gibi. Sen rüzgarý, ben yaðmuru severdim. Þimdi hep rüzgar essin hiç yaðmur yaðmasýn, Sen mutlu ol, Beni mutlu etmeye kasým yaðmurlarý bile yetmez. Ben yabancýsý artýk bu þehrin, Gitsem bu acýlarý ardýmda býrakabilir miyim. Söke bilsem yüreðimi belki bu þehirde bile yaþarým. Seni hep var bilmek mi ? Yokluðunu kabullenmek mi ? zor. Resmine bile doyasýya bakamýyorum. Göz yaþlarýmla karýþmýþ yazýlarýný okuyamasam da Her satýrý ezbere biliyorum. Bu yazýlarý yazan ellerini özlüyorum. Dokunamýyorum, bakamýyorum kendime, Senin olan her þeye olduðu gibi. Sen yorgundun. Ama bu kadar deðil..! Susardýn sebepsiz Ama bu kadar deðil...! Küsemezdin bana, Gülüþüm yetmiyor mu gönlünü almaya, Ama bir bana da deðil bu sefer küslüðün. Bak hayat baharý sundu mevsimlerinden. Dört mevsim yeþil zeytin dallarý, yine yeþil Aydýn da. Portakal aðaçlarý çiçekte. Faydasýz mý hayatýn çaðrýlarý. Sen gittin biz artýk yok muyuz. Bu hikaye yarým mý kaldý. Yada sonu böyle mi olacaktý. Böyle mi baþlardý ayrýlýklar. Hep böyle mi olacak artýk sabahlar. Elçin Orhan HAZÝRAN/2003
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
|
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © ELCiN ORHAN, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |