Karlar erir daðlarda, ölü otlar yeþerir
Issýz, bâkir köþeler bezenir çiçeklerle
Buzul tutmuþ, yýllanmýþ hayaller filiz verir
Kamaþtýrýr gözleri Var Eden, gerçeklerle
Güneþ ýþýk göndermez olur mahzun diyara
Saklayýn çelenkleri, bayram baþka bahara.

Bulutlara yükselir, yüreklerden kaynayan
Kanar eski yaralar, el sürmeyin,deðdikçe
Öyle bir ah çekiþ ki, kalmaz kimse duymayan
Hüzün çöker göklere, yerlere baþ eðdikçe
Ne gören, ne duyan var; deðiþmez hiç manzara
Çekmeyin resimleri, bayram baþka bahara.

Çaðýrýr hasret yeller, yalnýzlýk türküsünü
Naðmelerin yankýsý yansýr yalnýz dallardan
Bozar yorgun duygular, vuslat görüntüsünü
Yanýk sesler yükselir, tozlu bomboþ yollardan
Sýzý çöker âniden, özlemli duygulara
Dermeyin hayalleri, bayram baþka bahara.

Doruklarda coþtukça hasret hisler önünde
Bekleyenler ümitle bekler yolcularýný
Savrulur canlar her an hülyâlarýn yönünde
Gömerken rüyalara umut acýlarýný
Kasavetli bir anlam çöker sakin sulara
Bulandýrman sularý, bayram baþka bahara.

Unutulur sorulmaz, aranmaz biçâreler
Yaþarlar kavuþmanýn tarifsiz arzusuyla
Yýkanýr gözyaþýyla boþa giden seneler
Karþýlanýrlar her an ayrýlýk pususuyla
Ümitler korku olur, kâlpler düþer yollara
Acý dolar sahneler,bayram baþka bahara.

Var oluþ bir müjdedir, inanýn yok oluþta
Nice labirent yüzler yorgun düþer ummaktan
Bilinsin ki mutluluk, yokluk ile doluþta
Yokluða sabredenler, ümidi kesmez Hak’tan
Mutluluk uzak deðil, dayan konsan mezara
Hüzün aðýt bu âlem, bayram baþka bahara.