11. Temmuz ...16:20

Ya hava çok sýcak, yada ruhum terliyor. Ayný güne uyanmaktan býktým usandým. Kabus gibi sarýp sarmalýyor bedenimi. Sýyrýlmak istiyorum, bilincimi tokatlýyorum ama baþaramýyorum. Üç özel isimden – ikisi asýl biri yedek - ibaret kimliðim hiçe düþtü. Kendimi sözcüklere saklamaya çalýþýyorum, onlarda en ufak esintide evrenin kaosuna kapýlýp gidiyorlar. Çýrýl çýplak kalýyorum. Duvarýn içinden geçebilir miyim? Sen yanýmda olsan belki. Dýþarý çýkacaðým. Kasabayý kurtlarla kuzular basmadan önce.


12. Temmuz...02:10

Portreci, Arap Muharrem, Deli Güngör ve ben. Bilinç kaymasý öncesi ayþafaðý üstünde güne baktýk. Kimliðimi bulamadým. Kalýn bir zýrh giydim, þekerci dükkanýndan alýnma. Düþ bu, her þeye gebe. Ayný yaþam gibi. Ben umudumu yitirmedim. “Eppur sie muove”* Acaba Galilei gerçekten söyleyebildi mi bunu engizisyon salonunda? Yarýn farklý bir güne uyanmak istiyorum. Eðer baþarýrsam renklerin tanýmýný yeniden yapacaðým.

13 Temmuz...11:40

Aþk ve sýfýr. Ýki hiç. Ýki yok. Ama olmazsa olmazlarý yaþamýn. Çok uðraþtýrdýlar insanlýðý. Birini bulup tanýmladýlar. Diðeri hala sürüncemede. Bir kuþun kanadýna takýlsam Thales’in yýldýzlarýn sýrlarýný düþünerek , baþý göðe doðru yürürken görmemeyi yeðlediði çukura varabilir miyim? Matematiði seviyorum. Sýnýrý yok. Vakit öðle üstü, yarým yamalak ruhum, kaldýðý yerden güne devam etme derdinde. Dýþarý çýkmak için önce soyunmak gerek. Gün ayný gün. Haydi rastgele.

13 Temmuz...16:10

Yaþamý beðenmeme küstahlýðý, elinin altýnda sakladýðýnýn deðerinden bihaber olmak...Sayýsýz potansiyel piþmanlýk taþýyor insan yaþamýna. Er yada geç, önünde sonunda yüz yüze kalmak zorundayýz. Her þeyi bilmek, yaþamý anlamamaktýr. Sahip olmak kaybetmenin ikiz kardeþidir. Cebimden çamura düþen bir yaþam kýrýntýsý, bin bir piþmanlýk pýrýltýsýdýr. Keþke, keþkelerime hiç sahip olmasaydým...Çok þeyi bilmemeyi yeðlerdim. Nem hala üzerimde. Küçük bir oda orkestrasý Pazar akþam üstüne zevk muþtuluyor. Gerçeðin tanýmlý olduðunu varsayarsam sýkýntým kaybolacak. Ne demiþti Ernst Mach ?...”Her gerçek problem çözülebilir ve çözülecektir.” Farklý güne uyanma umudumu bu kez gömlek cebimde saklýyorum. Uyanmadan önce uyumak gerek. Tanrý gerçekten Nil kýyýsýnda mý öldü?

14 Temmuz...21:10

Deniz üstü korkusuz bir ýþýk saðanaðý...Antik tiyatronun üzerinden bakýyorum kasabaya...Dudaðýmda son birkaç sevi kýrýntýsý var ; Milano’da Luppo’dan kalma Fettucini tadýnda. Yaþam farklý limanlara atýyor insaný. Sen sýðýnmak istemeden de. Ýþte o anda mezarlýk kýyýsýndan geçercesine, Çiçekçi’de Üsküdar’da , ýslýk çalasý geliyor insanýn. Aþiyan’da, Þubat’da kanyak içerken korkmam bu yüzdendi iþte. Fýrtýnaya açýk, korunaksýz bir yeri tercih ederdim ben. Ýþte sabah ayazýnda seni burada, gün doðumunda, öperken titremem de bundandý. Zaten pek hatýrladýðýný da sanmýyorum. Geçenlerde seni gördüm, gözlerinde eskisinden daha farklý bir pýrýltý. “Kaybol” der gibiydin bana, ben zaten hiç var olmamýþken...

14 Temmuz...23:45

Kabus görmeye karar verdi bu gece Portreci...Dudaðýnýn kenarýna yapýþýk üç damla salyangoz salgýsý...Yaþama gönderme yapar gibi...Tersanede gulet kýçýna yapýþýk dört kiþi...Sýcakla soðuk arasý dört düþ kýrýntýsý...Deli Güngör belinden silahý çýkardý. Falýmda yeni bir güne uyanamamak var. Sabah, gece yarýsý...Umudumu cebimden çýkarýyorum, duvarýn içinden geçerken bir þey olmamalý üzerimde. Üzerine bastýðým çilek tadýndaki öpüþmelerimiz.Kimliðim zaten kayýp.