Sezen Aksu’nun ‘’Kalbim Egede kaldý’’ dediði gibi, benim de aklým, anýlarým, hayallerim hep Egedeydi.

Yaþamýn, içinden ne çýkacaðý belli olmayan bir kutu olduðunu düþünürüm. Ýçinden ne çýkacaðýný bilmeden açmak zorunda olduðumuz bir kutu. Benim yaþam kutumdan öyle çok þey çýktý ki. Sen, Ankara’da doð, büyü, çalýþ sonra bir rüzgar alsýn seni Ýzmir körfezine uçursun. Hiç aklýnda yokken gel Ýzmir’li ol... Evet hiç beklemediðim bir rüzgar beni bu güzel ülkenin ortasýndan alýp, Egeye uçurdu. Yani anýlarýmýn, hayallerimin, özlemlerimin bölgesine.

Çocukluðum Egede geçmiþti benim.

Biliyormusunuz? Annem, dedemin görevi nedeniyle bulunduðu Nazilli’de doðmuþ. Ben de babamýn görevi sayesinde Aydýn, Kuþadasý, Milas, Nazilli ve Denizli’de gezdim durdum.

Babam araziye çýkarken kardeþimle beni de yanýnda götürür, bizi þimdi tam olarak nerede olduðunu hatýrlayamadýðým Ýkizdere’ye býrakýp yoluna devam ederdi. Gün boyu dereye girer çýkar, civar köyden gelen gözlemeleri yiyerek karnýmýzý doyururduk. Köylüler bize sahip çýkar, besler, göz kulak olurlardý. Akþam olduðunda suda kalmaktan parmak uçlarýmýz buruþ buruþ olmuþ, burnumuz, kulak kepçelerimiz yanmýþ, yorgunluktan bitap, arabada uyuyakalýrdýk.

Ben ilk dansýmý, Aydýn’da bir düðün salonunda, Aydýn isimli bir Ege delikanlýsýyla yaptým. Milas’ta kaldýðýmýz evin sahibinin kýzýnýn adý Kübra idi. Denizli’nin travertenli havuzunda az yüzmedim. Nazilli sokaklarýnda az bisiklete binmedim. Ben Egeye yeniden hoþgeldim dostlarým, hoþgeldim ...

Egenin havasýnda aþk kokusu vardýr. Ýkliminden mi, havasýndan mý, suyundan mý ? Bilmem ama þarkýlarýnda, türkülerinde aþk vardýr Egenin.

Aþký kim tarif etmiþ ki ben becereyim. Kimi '' Aþk elma þekeridir'' der. Kimi ''Aþk yaþanýr anlatýlmaz.''... Ben sinemada yer gösteren bir oðlana aþýk olmuþtum ilk kez. Adý Nejat. Kocaman yeþil gözleri vardý. Ýkimizde 11-12 yaþlarýnda ya var ya yoktuk. Aydýn’daki açýk hava sinemalarýndan birinde, film baþladýktan sonra elime küçük bir kaðýt parçasý tutuþturdu. On dakika ara olana kadar heyecanla beklemiþ, filmden hiçbirþey anlamamýþtým. Arada, kaðýdý kimselere göstermeden açýp okudum. ‘’Seni seviyorum ve niyetim ciddi’’ diyordu. ‘’Sen de ciddiysen EVET de’’...

Ýnci Fügen Yýlmaz
Eylül 2000