Bir yaný kar, bir yaný bahar düþlerimi al yüreðimden.
Yüreðin nerelerde, sesin nerelerde bilinmez,
Benim sesimle sana söylenen elveda türküsü bu
Ýyi dinle....!

Hayaller konuþmazdý hiç,
Hep hayaldin sen.
Günüme, geceme taþýdýðým seni usulca býrakýyorum sakýn incinme,
Ben yeterince incinmiþ duygularýmla söylüyorum bu türküyü ikimiz yerine.
Karlar eridi,
Bu havalarda,
Kar sularýnda boðuldum.

Dünümü anlatýp, yarýna umutlandýðým senide,
Sana ümitle, hayata baðlanan beni de karlar gibi eritiyorum beynimde.
Eriyorsun, eriyorum, bitiyorsun, bittiðin yerde yeniden baþlýyorsun.
Gözlerimden taþýp alevler içindeki sineme düþüyorsun.
Sen giderken de acý veriyorsun, (var olduðun zamanlar kadar.)

Beni sevmediðini düþününce,
Yangýn yeri gönlüme yaðmurlar yaðýyor da
Mektuplarda paylaþýlan tek kelimeye takýlýyor aklým.
“Can “ ne demekti Can.
Canda seni yeniden doðuran bu söze takýlýp kalmak.
Seni söküp atamamak neden ?

Maskeli baloda sýcak bir yüz senin aradýðýn derken,.
Evcil acýlarýmý biliyorken.
Söz mü diye sormadýðýmý bilirdin sen.
Söz almadým diye mi?
Tek kelime söylememen.

Bilmediðim dilde bile olsa iki satýr isterdim.
Bittiði belgeli aþkýmý rafa kaldýracak bir belge, bir cümle isterdim.

Azat ettiðim gönül kuþumu geri ver.
Nefretle haykýr ki sende kalmasýn.
Caným sebepsiz yanmasýn.
Umutla, aþk kardeþti,
Umudum tükendi,
Þimdi sana bu elveda türküsünü yazan ellerim, korkak
Söyleyen dilim korkak.
Dönüp geleceksin diye.
Ama dönüp gelecek yol nerde?
Aramýzda yollar vardý, þimdi hiçbir þey kalmadý...

ELÇÝN
02/04/2003