Gönül Mektubu
(Necef'deki yiðide)
Allah'ýn aslaný;
bin gönülün bakiyesi, bir gönülün sedasý.
Hayber kapýlarýnda
     namýný cihana yayan,
          adaletin mümessili,
               hakikatýn sevdasý.
Cehaletin yüreðinde yetiþen/ topraðýn babasý.
Çöllerde esen rüzgar,
     cephede çalýnan kýlýç,
          kafire tutulan gürz.
Bilmez misin ehl-i küfrün nedir bunca çabasý?

Bakmaz mýsýn, yattýðýn yerde gördüðün
     bedenleri kir,
          þuurlarý hain,
               adlarý þeytan…
Bunlar deðil miydi, nara ile sürdüðün,
bunlar deðil miydi, zülfikarla vurduðun?

Geldiler…
Þeytanlar þahýnýn çaðrýsýna,
     dört bir yanýndan dünyanýn.
Ne yüreklerinde cesaret,
ne kollarýnda kuvvet,
ne de zerre kadar iman var.
Arkalarýnda satýlmýþ,
     milyonlarca hain uþaklar.
Gitmek isterim, saðým duvar, solum duvar.
Rüyalarýmý iðfal eden,
     Aç sefil, analar,
          Yanýnda körpe yavrular.
Yoluma çýktý nefsim, önümü kesti dünya,
ruhumda aðlaþýrken milyonlar.
Gelemiyorum, bilemiyorum,
Belki de þerefimle ölemiyorum..
Ama sen büyüksün,
     Sen yiðitsin/ sen þehitsin/ ve ölü deðilsin.
Merkadýnda olup bitenlere suskunluk niye?
Ýmdadýna gelmez misin bunca ehl-i islamýn.
Yüreðim bir müjden için tutuþur/ yanar.
Herkesin özü kan aðlarken, nice can yanar.
Göster himmetini, tükenmekte ümitlerim.
Yürü, ardýna düþsün, Hüseyin'ler, Geylani'ler,
Ehl-i hak olanlar, Ýmam-ý azamlar.
Soruyorum Ya Ali,
O illerde, senden baþka kimim var?