Kolektif birim zaman giriþmesi, kolektif miras, kolektif zekâ ve kolektif kapasite ne zamanki rýzýk diye bir kiþinin ya da kimi kiþilerin takdir edilmiþ malý mülkü ve meþruiyet hakký olduðu fikri söylenmiþ ve insanlar bu fikre inandýrýlmýþsa; o zamandan beri bu tuzak insanlýðýn geçmiþini karartmýþtýr. Ýnsanlýðýn kolektif geçmiþini yok saymýþtýr. Her þey takdirli rýzýk vermiþ olmanýn süreciyle kurgulayýp baþlatýlmýþtý.

Dahasý bu karanlýkçý ve hayali öðreti mülkiyet iliþkisini ezelden beri böyle olduðunu söyler! Oysa özel mülkiyetin ve özel mülkün tarihi ezelden beri deðil 5700 yýldan bu yanadýr. Üstelikte mülkiyetin iliþkisi tek düze bir mülk iliþkisi deðildir.

Yine bu kurgusal öðreti ya da hayali tarihin bize sunduðu dünyanýn ve evrenin tarihi içinde, akýlla, bilimle, gözlemle hiç uyuþmayan bir canlýlarla cansýzlar tarihini bize hikâye eder. Böylesi bir anlatým tarihi içinde dahi Dünyaya 6 günde vücut buldurur!

Biraz ironi yapayým. Ýnsaf yani 6 günde közde çýkarýlan patates bile soðumaz. Evet, patates yarým saat içinde soðursa da sýcaklýðý beþ bin dereceden fazla olan dünya büyüklüðündeki bir oluþum deðil günler; aylar, yýllar sonra bile kendi kütle çekimi ve karþý sýcaklýk basýncý gibi nedenlerle kendini soðutamaz. Yüz binlerce yýl içinde, belki de milyonlarca yýl içinde ancak, içini deðil yüzeyini soðutur.

Yüz binlerce yýlda yüzeyini soðutabilmiþ bir dünya, böyle uzun süre sonrasýnda da koþullarýný taþýyorsa fiziðin ve kimyanýn evrimiyle yaþam barýndýrma olanaðýna sahip olur. Dahasý deðil altý günde vücuda gelmek; dünyanýn kendisi vücut bulduktan 4 milyar yýl sonra bile, türümüz ortada yoktu.

Türümüze giden süreçteki benzerlerine giden yolda benzerler 6 milyon yýldan bu yana varken en kaba tarihlemeyle bugünkü türümüz 150 bin yýldan beri var. Fakat türümüz asla “insan” deðildi.

Evren veya Dünya üretim hareketi nedenle oluþmamýþtý. Evren ve Dünya kolektif birim zamanla da oluþmamýþtý. Ama toplumlar üreten kolektif birim zamanlý, kolektif kapasiteli, kolektif zekâya dayalý sarmal sistem giriþmeleriyle oluþmuþtu.

Ýnsan dediðimiz varlýðýn kendisi belli bir anatomiye sahipse de insan nitelemesi biyolojik deðildi. Yalýtýmlý totem alan içindekiler insan deðildi. Sürü türü yaþam biçiminden ayrýlan hemcinsleri belirten anlam ayrýmýyla totem alandakiler de totemiydiler.

Üreten iliþki içinde olup ta ittifak yapanlar da totemi deðil ilahtýlar. Ýttifaký yapanlar ilahtý. Bir süre sonra kendi içinde üreyememe nedenle ilahlarýn soyu tükendi. Ýlahlarýn geriye melezleri kaldý. Ýttifak uygarlýðýný taþýyan bu melezlere de insan dendi.

Ýttifaklarla birden bire olmasa da totem gruplar tecridi darama duman olmuþtu. Ýþte insan, üreten gruplar giriþmeli sentezden doðan; kültürel, sosyolojik, kýsmen biyolojik bileþim donanýmlý; üretim hareketi içinde totem meslekli kolektif kapasiteye sahip, melez doðan nesillerdi.

Bu nesil her grubun görünüþünden, her grubun ruhundan, her grubun beceri yatkýnlýðýnda bir ruh ve bir görünüþ, bir can taþýyorlardý. Yani insan ittifaký bileþimli büyük bir kapasitenin ürünüydü.

Yaklaþýk 8000 yýl öncesinden on binlerce yýl geriye doðru gidildiðinde ne ittifak vardý; ne gruplarýn üretim gücü bileþimli kompleks bir üreten kapasite çevrimleri vardý. Ne de böyle bir kapasitenin içine doðma tarihselliðini taþýyan insan vardý.