“Benim hiç gönlümü almadýlar. Ben hep kendi kendime bir köþede affettim herkesi.” Nilgün Marmara

Herkesin önceliklerini þaþýrdýðý garip bir çaðda yaþýyoruz. Adýna yaþam denilecekse bu hayatýn içinde yaþýyor olmak boðuyor artýk beni… Kimileri kelinin, kimileri belinin, kimileri makamýn, kimileri þanýn, þöhretin, kimileri paranýn, pulun peþinde at gibi koþturuyor… En yakýnlarýmýz da deðil! Sen, ben de deðil! Yeryüzünde yaþayan insanlar zývanadan çýkmýþ durumda. Sanki herkes birbirini delirtmek için yaþýyor bu hayatý…

Bu durumun üstesinden nasýl geliriz bilemiyorum! Can sýksak olmuyor, sýkmasak kahroluyoruz… Birilerine güvensek hop sýrttaki postta zehirli bir hançer izi… Ýnanýr mýsýnýz artýk beni yenilmek ve þaþýrmak yormuyor! Sadece yenileceðimi bile bile bir ümittir diye sarýldýðým her þeyden artýk buz gibi soðudum. Çünkü yaralanmadýk yer kalmadý yüreðimizde. Ýçimiz dahiliye doktorlarýnýn tez konusu olacak kadar bilinmez yaralarla dolu… Bu yaralarda kimlerin dahli var onu da hiç saymadým ama saymaya kalksam, þuan Gürpýnar sahilde simit satan simitçiden tutun, aðýr vergilerle aðzýmýza sýçan devlete, sevdiðini söyleyerek X’tir olup giden sevgiliye kadar geniþ bir liste çýkartabilirim hepinize… Aðzýný kýrdýðým þu dünyada bunca çile, dertle yaþamak, yaþarken ezile büzüle, yenile yýkýla, çiðnene doðrana yaþamaktan ortaya neopsikopat yeni bir insan prototipi oluþtu hamdolsun!
Sað olun, var olun! Hem caný sað olsun birlikte yapraklarýna dokunduðumuz aðaçlarýn! Seni her defasýnda üzmeyi baþaran babanýn! Ve beni içine dahil etmediðin günlük tüm telaþlarýn caný sað olsun! Bilirim, senin üstesinden gelemeyeceðin bir þey yok zaten. Hem senin üstesinden gelemeyeceðin bir þeyin ben nasýl üstesinden gelebilirim? Yokluðunla açtýðýn gedikli yaralarým ve dört yýl özenle koruduðum “acýlar koleksiyonum”a bir yenisini daha eklerim olur biter. Sen yeter ki canýný sýkma! X’tir et yani! Artýk ne olacaksa olsun…

Yaðar mý, yaðmaz mý diye üstümde dolanan yaðmur yüklü bulutlarýn rengine bakmaya bile tahammülüm yok. Kutsal mekân saydýðým muhitinde, gülerken aðlayan çocuklarý teselli etmeye, adýna sadaka niyetine harçlýk verip sevindirmeye bile takatim yok. Onlar da zaten potansiyel mutsuz çocuklar.
Sadece çocuklar mý? Deðil… Mahallende yaþayan herkes mutsuz. Kediler köpekler bile! Sen þimdi bu bakýþ açýma da üzülürsün. Ona da üzülmeni istemem. Seni, bu þehirden ve mahalleden koruyamadýðýma ben üzüleyim sen üzülme. Ama illa da üzülüp aðlayacaksan, kendi mutsuzluðuna aðla her zamanki gibi bensiz…

Biliyor musunuz sadece yaratýlmýþ varlýklarýn en þereflisi kabul edilen insanýn deðil, horlanmýþ, itilmiþ, kovulmuþ, kovalanmýþ, dövülmüþ, sövülmüþ, unutulmuþ ve bir kenarda elimize bakan; kurdun, kuþun, kedinin, köpeðin, börtü böceðin bile hakký yamultacak hepimizi. Hiçbir þeyden deðilse de umursamadan önlerinden geçip gittiðimiz, mendil satarak bizlerden yardým isteyen o çocuklarýn ahý yakacak bizleri…

Biz de kalkmýþ yanlýþ zamanda, yanlýþ birine aþýk olduk, vefa da görmedik, sevgi de görmedik diye kendi yaralarýmýza aðlýyoruz utanmadan… Oysa þu dünyada kedi, köpeðin her gün önünden büyük bir umarsýzlýkla geçtiðimiz aðaçlarýn bile bir anlamý var da insanýn yok iþte! Kahrolasý dünyada varoluþ gayesine, önceliklerine yabancý tek mahluk insanoðludur.
Eþref-i mahlukat dediðimiz þerefli varlýk bu mu lan? Doðru! Eþref-i mahlukat ama hamuru da çamurdan. Onun için çamurluklarý iyi biliyor tüm insanlar. Ýnsan artýk insanlýðýn utancý olmuþ bu dünyada! Daha da ötesi yok…

Gözümün önünde Gürpýnar Sahil’de þimdi mendil satan çocuða 5 TL uzatýp, mendili almadý þerefsiz. Kafasýný da Google’ýn insansýz otomobili gibi 360 derece çevirip tepki ölçüyor. Sýrf birileri görsün takdir etsin diye bakýnýp duruyor etrafa… 5 liradan kazanacaðýn karizmanýn ta aðzýna tüküreyim senin! Þerefsiz yaratýk! Verdiðin o 5 TL ile sadece bir somun ekmeði alýnýyor p.ç kurusu! Yaptýðýn þey doðru ama yanlýþ olan sensin iþte. Sen de birçok anne ve babanýn istemeden dünyaya getirdiði puþtlardan birisin, hepsi bu!

Vallahi, Billahi, Tillahi, herkesin adýna utanmaktan yoruldum artýk. Yoruldum! Yapmaya, düzeltmeye, onarmaya cesaret edip sonrasýnda olup bitenler karþýsýnda hayal kýrýklýðýna uðramaktan yoruldum, usandým… Her þeyi içime ata ata ülser oldum… Ama ne yapayým? Ne yapayým ki Allah’a havale etmekten baþka bir silahým da yok benim!

Hadi az ileriye sarayým! Sarayým da çamurdan insanlarýn yaptýðý çamurluklarý faþ edelim…
Sýrf, þahsi dünyasýný keyifli yaþamak için topraðý kendine mesken eden insanlarýn cümlesine lanet olsun.
Sýrf çýkar ve menfaat için yaþayan, burnu beþ karýþ havada, bencil, kibirli, o. çocuklarýna lanet olsun.
Aþk olsun, dostluk olsun, birlik olsun, kardeþlik olsun diyen sonra verdiði sözleri tutmayan insanlara lanet olsun.
Sokak hayvanlarýna bakýyoruz diye insanlardan mama yardýmý toplayan, aldýðý yardýmý nakite çevirip keyif çatan tüm hayvan dostlarýna lanet olsun!
Sokak hayvanlarýna iyilik adý altýnda sürekli besleyen bir süre sonra guruplar halinde baþýboþ dolaþan köpeklerin parçaladýðý çocuklarý görmezden gelen tüm insanlýða, belediyeye, devlete lanet olsun!
Verilen makamýn içini doldurmayan, iþini yapmayan; ne kadar bürokrat, siyasetçi, akademisyen, genel müdür, müdür, þef gibi unvanlara sahip insancýklar varsa topuna lanet olsun, aldýklarý maaþ haram olsun.
Bankaya hiçbir karþýlýðý olmayan çeki kestirip sonrasýnda bununla kaçmaya vakit ayarlayan ve dünyanýn öbür ucuna kaçýp keyif süren kalpazanlara lanet, bu o. çocuklarýna inanlarla da veyl olsun…

Bu liste uzayýp gider daha ama kýsa keseceðim. Gerçekten herkes birbirinden uzak dursun artýk. Böylece kimse kimseye zarar veremez. Kimse kimseyi kandýramaz. Kimse kimseyi üzemez. Herkes iþini yapsýn. Herkes bulunduðu yerin içini doldursun. Ve o mesafe varya o mesafe! Gerçekten çok iyiymiþ. Aslýnda iyi de deðil, þartmýþ! Gerisi hikâye…

Beni, gecenin bu saatinde delice þeyler düþündüren ve isyan ettirenlere de aþk olsun. Sabah yine iþe gideceðim. Bugün günlerden Cuma! Gelir misin? Gider misin?, Uyur musun? Gezer misin?, haberim yok… Hatýrýn olmasa, yaþadýklarýmýz olmasa, çektirdiðin bu acýlarý Allah da kabul etmezdi biliyorum. Sýrf dil ucuyla söylediðin bir çift güzel sözün, okuduðun o þiirin hatýrýna bastýrýyorum öfkemi… Her geçen günden bir sonraki güne ertelediðim öfkemi bu gece de öteliyorum…
Yoksa bu deniz, bu aðaçlar, simitçi, arabasýyla çaka satan zibidiler ve beni oraya taþýyan motosikletim elimde kalacak!