Bundan bir sene kadar önceydi. Bodrum da yaþadýðým semt olan Bitez’in denizden oldukça yüksek tepelerinde inþa edilmiþ muhteþem manzaralý sitelerinden birinde oturan Sevgi arkadaþým beni arayarak. ‘Sitemizde oturan bir haným arkadaþýmýn köpeði kaybolmuþ, senin yardýmcý olacaðý söyledim’’ dedi. Tabii ki olurdum. Her sabah kendi köpeðim Karam ile Bitez de dolaþmadýk park, gezmediðimiz plaj býrakmýyoruz. Karam kumsalda koþturmaya, köpeklerle alt alta üst üste dalaþmaya ve denize girmeye bayýlýyor. Sahildeki sokak itlerinin çoðu köpeðimin oyun arkadaþý. Kadýnýn beni arayabileceðini söyledim.

Kaybolan köpeðin sahibi ile yaptýðým telefon konuþmasýnda olayýn gerçek yüzünü öðrenmiþtim. Kadýn üzüntülü bir sesle birkaç ay öncesine kadar süregelen iliþkisini anlattý. Adamýn birine aþýk olmuþtu. Büyük bir heyecan ile baþlayan aþklarý, bir süre sonra ortaya çýkan kýskançlýk krizleri, maddi sorunlar, bir küsme bir barýþma maceralarý ve kavgalarla süslenmiþ! Sonunda kötü bitmiþti. Tanýdýk, çok kadýnca, emek ve fedakarlýðýn karþýlýk bulmadýðýnýn iddia edildiði, iç bunaltýcý, sýradan bir öykü… Hikayedeki olaðan dýþýlýk; Bu ikilinin, cicim aylarýndayken sahiplendikleri ve adýný KARA koyduklarý Labrador cinsi köpeði, kadýn büyük kavgalar sonrasýnda Ýstanbul’a annesinin yanýna sýðýndýðýnda, adamýn kýzgýnlýkla sokaða attýðýný sanki marifetmiþ gibi anlatmasý idi, sanki yaptýklarý yetmezmiþ gibi deli gibi düþkün olduðu o masum hayvan ile canýný acýtmak istiyordu. Kadýn Bodrum’a geri döndüðünde köpeðin eski sevgilisinin yanýnda deðil de aylardýr sokaklarda olduðunu öðrenmiþ, periþan olmuþtu.

Telefondaki bir uygulamadan bana Kara’nýn fotoðraflarýný gönderdi. Göbeðinde ve ayak bileklerinde beyaz lekeleri bulunan, sahilde onlarca benzeri olan siyah bir köpek…
O günden sonra gözüm hep Kara’yý aradý… Koyun bir ucundaki mini marinamýzdan baþlayýp, Aktur sitesinin sonuna kadar olan bölgeyi karýþ karýþ taradým. Ona benzeyen köpeklerin beyaz lekelerini fotoðraftakiler ile karþýlaþtýrdým. Ona rastlamadým.

Xxx


Iþýl ýþýl deniziyle, sahil boyu uzanan restoranlarý ve butik otelleri ile Bodrum’un en güzel koylarýndan biridir Bitez. Onlarca yürüyüþ ve bisiklet yolu, yelken ve sörf okullarý, kürek eðitim merkezleri ile sporseverlere keyifli olanaklar sunar. Marina'nýn biraz ilerisinden baþlayan ve Akvaryum koyuna kadar uzanan patika yol, tamamen doða ile baþ baþa kalacaðýnýz, her mevsime özel çiçek ve otlar toplayacaðýnýz, turkuaz renkli denizde yüzebileceðiniz muhteþem bir parkurdur. Marinadaki Belediye kahvesinde bir fincan çay eþliðinde sýralanmýþ küçüklü büyüklü tekneleri izlemenin zevki doyumsuzdur. Bu nezih, kaliteli ve zarif sahil semtinde yaþayan maddi durumu iyi sayýlabilecek insanlarýn arasýnda, sokakta yatýp kalkan, bazen balýk tutarak, bazen birilerinin verdikleriyle karnýný doyuran bir EVSÝZ’imizin olduðunu da bu yürüyüþlerim sýrasýnda fark etmiþtim.

Evsiz’in kendine mekan edindiði yer, sörf okulunun hemen yanýndaki boþ alanda bulunan ve uzun zamandýr hiçbir faaliyetin olmadýðý, tam ortasýnda yer yer dökülmekte olan ahþap bir kameriyenin durduðu yeþil alandý. Kameriyenin etrafýna saðdan soldan topladýðý koltuklarla oturma grubu yapmýþ, tuvaletlerin olduðu yeri naylonlarla kaplayarak kendine yatacak yer oluþturmuþ, sahilin o güzelim, temiz görüntüsüne tamamen ters düþecek bir daðýnýklýk ve pisliðin içinde yaþýyordu. Ara sýra misafirleri de oluyordu. Ýçkisini kapan balýkçý, birkaç esnaf onun yanýna geliyor, baðýra çaðýra sohbet ediyorlardý. Eminim rahatsýz olan, oradan geçerken ürken bir sürü insan olmasýna raðmen hiçbir güç onu oradan gönderemedi. Polis suçu Belediyenin, Belediye o alanýn mülk sahibi olan vakfýn üzerine atýyor Evsiz ve daha sonra saçý sakalý uzayarak ona benzeyen bir diðer Evsiz de orada yaþamaya devam ediyorlardý.

Bizim onunla ilk tanýþmamýz, balýk avlamak için sahile yerleþtirdiði düzeneklerin üzerinde koþturup misinalarý birbirine karýþtýran köpeðim sayesinde olmuþtu, Baðýra çaðýra bizi kovaladý. Daha sonralarý onu ve ona benzeyen saçý sakalý meczup gibi uzamýþ arkadaþýný, ellerindeki sopalara dayana dayana sahilde yürürlerken görüyordum. Alýþveriþe, daha doðrusu içmek için limon kolonyasý almaya gidiyorlardý. Daha önceleri bol bol tükettikleri öküz öldüren þaraba paralarý yetmediðinden senelerdir kolonya içer olmuþlardý. Yürürken gittikçe daha fazla yalpalýyorlardý.
Yine bir gün, tam da nasýl olduysa bir erk gelip kameriyeyi yýkýp, bu ikisinin saçýný sakalýný keserek yine oraya býraktýklarýnda, umutsuz aþkýn kahramaný kadýnýn köpeðini gördüm. Evsizin etrafýnda dört dönüyordu. adam da kameriye yýkýlýnca ortaya dökülen eþyalarýný topluyor, kendine yeniden yatacak yer ayarlamaya çalýþýyordu.

Saçý sakalý kesilince yüzüne acýnasý masum bir ifade gelmiþ, çökük avurtlarý, sokaða atýlmýþ yavru köpek bakýþlarý ortaya çýkmýþtý. ‘’Bu köpeði nereden buldun’’ diye seslendim. Kýsýk sesiyle, aylardýr kendisiyle olduðunu adýný Karaca koyduðunu söyledi. Köpeðin fotoðraflarýný çekip gönderdiðimde kadýn çok sevindi ve koþa koþa köpeðini almaya geldi. Arabasýndan inip çekinerek alana girdi. Adamla konuþup Karaca’nýn sahibi olduðunu anlattý. Hiç oralý olmadý evsiz. Köpeði býrakmak istemediði gibi, köpek de eski sahibine fazla yüz vermemiþti. Evsizin ayaklarýnýn dibinde kuyruðunu sallayýp durdu. ‘’O benim’’ dedi. ‘’Benimle uyuyor, benim yediðimden yiyor.’’ ‘’Çekin gidin, onu kimseye vermem’’ Çaresiz kalmýþtýk. Kadýn eski köpeðini biraz sevdi, okþadý. Her gün mama getireceðini söyledi. Evsiz onu da, yardýmýný da istemedi.

Günler geçince kendine yeni düzen kurdu. Yazýn gelen karavanlardan ona eþya býrakanlar ve hatta bir de çadýr hediye eden olmuþtu. Arkadaþý ortadan kaybolmuþtu ama yine her gün yanýna uðrayan, kovada yaktýklarý ateþin baþýnda onunla bir þeyler yiyip içenler oluyordu. Ta ki hava iyice soðuyana kadar. Dün oradan geçerken polis arabalarý dikkatimi çekti. Yaklaþtým. Yeþil alanda bir sürü insan ve polis vardý. Yattýðý çadýrýn önünde lacivert bir muþamba ile örtülmüþ cesedinden altý delik çoraplý bir ayaðý dýþarýda duruyordu. Gece tek baþýna ölmüþtü Evsiz. Çadýrýna dahi giremeden, hemen önünde düþmüþ ve bir daha da kalkamamýþtý. Her kafadan bir ses çýkýyor, adamla ilgili tahminler yürütülüyorken, gözüm cesedin hemen yanýnda, ona arkasýný dönerek oturmuþ Karaca’ya takýldý. Yüzünde üzüntülü bir ifade gözlerinde yaþ vardý. Baþýný okþadým. Biraz dikilir gibi olup tekrar çöktü. Sahibini yalnýz býrakmak istemiyordu ama ‘’Neden beni yalnýz býraktýn’’ der gibi küsüp arkasýný dönmüþtü. Koca Bitez, bir garibana sahip çýkamamýþtýk. Boðazýma yumruk týkandý…

K BB>