Bugün televizyonlarda yapay zekâ haberlerini seyrettim. Ýlgi uyandýran çok güzel bir çalýþma. Ýnsanýn hayranlýk duymamasý iþten deðil.

Konuya iliþkin açýklamalarý Sanayi ve Teknoloji Bakaný ile þirket yönetim kurulu baþkaný birlikte yaptýlar.

"Þimdi ben düþünüyorum da... " diye baþlasam bu deðerlendirme yazýsýna, "Sen düþünme, senin yerine düþünecekler var" denir ya da "Sen düþününce ve düþündüklerini söyleyince yöneticilerin huzuru kaçýyor" denilecek.

Ali Þeriati, "Ben sizi rahatlatmak için deðil, rahatsýz etmek için geldim" diyor. Ben de aynýsýný söylüyorum. Rahatsýnýz kaçsýn ki, rehavetten kurtulasýnýz.

Tarým ve Orman Bakaný, ormana bakamýyor, tarýmý Hak getire; zaten kalmadý. Bakan, yanan ormaný söndüremediði için suçlayacak bir merci aradý durdu. Tarýmdan dersen haberi yok.

Bakýn eski tarým baþkanýyla ilgili bir anekdot paylaþayým: Zeytin üreticileri dönemin Tarým Bakanýna gitmiþler ve üretimin yetersizliðinden, buna raðmen ürünün de para etmediðinden bahsetmiþ, yardým talebinde bulunmuþlar. Sayýn bakan, "Bir yýl zeytin ekin, bir yýl baþka bir ürün ekin. Hem verim artar, hem ürünümüz para eder" demiþ.

Tarým Orman Bakaný Diyanet Ýþleri Baþkanýndan yaðmur için dua bekleyecek kadar bilimsel çalýþmalar yürütüyoruz.

Ben keramet denen þeye itibar eden biri deðilim, ancak toplumu olumlu yönde deðiþtirecek, bir devrim baþlatacak dinsel menkýbeleri de göz ardý etmem ve toplum yararýnaysa kullanýrým. Allah'ýn benden beklentisinin de bu olduðu düþüncesindeyim.

Zamanýn birinde bir hafýz Yasin-i Þerif suresini okuyormuþ. Sesi de güzelmiþ. Ama kimseye dinletemiyormuþ. Bir sabah bir kadýnýn dere kenarýnda Yasin-i Þerif'i okuduðunu, su içen hayvanlarýn su içmeyi býraktýðýný, otlayan hayvanlarýn oylamayý býraktýðýný, suyun da sure bitinceye kadar akmadýðýný görmüþ. Bu olayý hocasýna anlatmýþ. Hoca da mürþid-i kâmil... Gülmüþ ve öðrencisine "Sure ayný sure, ama zihniyet ve aðýz ayný aðýz deðil" demiþ.

Herkes güzel þeyler söyler, ama herkes söylediði güzellikleri söyledikleri gibi güzel yaþamaz. Ýþte buna zihniyet bozukluðu diyoruz.

Ben diyorum ki, bakmak fiilinin sözlük anlamýný aþmayan bakanlar, bu bakanlarýn bakýþlarýnýn rahatsýzlýðýný üzerinde görmek istemediklerinden yapýlmasý elzem olan davranýþlardan vazgeçen genel müdürler, bir þey yapmýþ görünüp, hiçbir þey yapmayan, ama kendisine baðlý personeli aþaðýlayarak varlýðýný hissettirmeye çabalayan daire baþkanlarý, gelen giden evrak sevkiyatýndan baþka iþi olmayan þube müdürleri, bir þube müdürlüðü ya da bir daire baþkanlýðý kapmak için haklarýnda bir bedel karþýlýðý övgü yazdýran il ve ilçe müdürleri, iki cümleyi doðru kuramadýðý için öðretmenlik yapamadýðýndan, öðretmenlere amirlik yaparak bozuk psikolojilerini tatmin eden il ve ilçe þube müdürleri, okullarýn ya da çalýþtýklarý kurumlarýn tapusu kendilerine verilmiþ mantýðýyla az geliþmiþ zekalarýný sýnýf sýnýf dolaþýp, öðrenci ve öðretmeni haþlayarak "Ben de varým" diyen kurum amirleri yerine keþke þu yapay zekâlarý atsalar... Eminim bu yapay zekâlar bugün mevcut olan yönetici sýfatýnda olanlarýn yüzde doksanýndan daha liyakat sahibi ve daha adillerdir.

Yazýk ki, bu yazdýðým ve arzu ettiðim beklentim de gerçekleþmeyecek. Yapay zekâ da her üç beþ yýlda bir sýkýþýnca yapýlan ve rahatlayýnca ortadan kaybolan "Yerli Uçak" üretimine dönecek.

Hep hayýrlýsý dedik. "Hayýr" kavramý olumsuzluk anlamýnda algýlandý. Bu sefer inþallah "Evetlisi" diyorum.

Allah ülkemizi huzur ve refaha çýkarsýn. Ýþ halka ve demokrasiye kalýrsa, Kerem'den ve Aslý'ndan da beter yandýk, demektir.

24 Aðustos 21
Gölcük