Kimi kediler sevdirmez kendilerini, kimi insanlarýnda aynen sevdirmediði gibi. Nankörde derler ya kedilere ki insanlarýn yakýþtýrmasý, büyük bir iftirasýdýr kedi milletine... Mahkemeye verse kedi milleti insanoðlunu, ’’Bunlar iþte bize nankör diyenler Hakimim.’’ diye, kesinlikle yüklü miktarda tazminat alýrlar, diyeyim size...

Öyle severim, iþ yerindeki sokak kedilerinin hepsini. Kimisi yüz verir, kimi pas verir, kimisi de hiç iplemez. O iplemeyenleri zaten kolay kolay sevemezsiniz de... La der illa demezler. Kedi doðup da gözleri açýldýðý zaman yakalayýp sevdiyseniz, sonrasýnda da seversiniz, yok eliniz deðmediyse bir daha kolay kolay deðdirmezler...

Þimdilerde bir sürü yavrumuz var iþ yerinde. Kimini sahiplendiriyoruz, kimisi de bizim oralarda büyüyor, geliþiyor, mahallemizin zibidileri listesine adýný yazdýrýyor altýn harflerle... Ben de o zibidileri çok seviyorum...

Geçmiþte çok sevdiðim efsane diyebileceðim kediler vardý. Bir çoðu arabalarýn altýnda kalýp ezildiler, terki dünya ettiler... Bunlarýn yerden omzuma atlayaný vardý, dükkandan hiç çýkmayaný vardý, makinelerimin üstünde gezip teftiþ yapaný vardý...

Üzülüyor insan gerçekten. Böyle bir durumu evlerinde uzun yýllar kedi, köpek besleyenlere daha iyi bilirler... Her ne kadar nüfusunuza geçirmeseniz de, sizin bir parçanýzdýr onlar. Kaybettiniz mi bir þekilde, bir parçanýz eksilmiþ olur hayatýnýzdan...

Ýþyerinde ki kapýmýn önünde her zaman sularý hazýrdýr. Her gün tazelerim belli aralýklarla... Zaman zaman tavuk salamý ya da baþka baþka yemekleri önlerine koyarým. Güzel, asil hayvanlardýr kediler. Bir an da elektriðinizi alýp size sekine salarlar, hele bir kucaðýnýza alýn, görürsünüz...