HARFLERÝN ÝZÝNDE BÝR YAZAR: FATÝN HAZÝNEDAR

Fatin Hazinedar’ýn “Balkon’dan Düþen L’ kitabý günlerce elimden düþmedi. Okudukça okudum. Çok rahat okunan, yormayan, akýcý üslubu ile okuyucuyu etkileyen bir kitap. Ben, okurken hem keyif aldým, hem de çok þey öðrenmenin mutluluðunu yaþadým. Bu kitap bir defa okunup da býrakýlacak kitap deðil. Bir baþucu kitabý. Böyle güzel bir kitap nasýl yazýlýr diye merak ettim. Biz Fatin Bey ile , ayýný gününü de belirlemiþtik, Ýskenderun ve Antakya’da gelip imza günü düzenleyecektik; olmadý. Pandemi planlarýmýzý alt üst etti. Ýleri ki aylarda, normal yaþama geçtiðimizde Ýskenderun ve Antakya’da yazar okur buluþmasýný gerçekleþtireceðiz ve kitabý okurlara ulaþtýracaðýz. Fatin Bey, tam da Ýskenderun’un kuzeyinde bulunan Fatsa’yý, Bolaman’ý, Karadeniz’i kitabýný anlatacak...
‘Aþk-ý Salacak’ ve doðduðu yere bir güzelleme kitabý olan ‘Küçük Bir Ada’nýn Not Defterinden Bolaman’dan sonra bu kez de ‘Balkondan Düþen L’ ile okurun karþýsýna çýkan, Fatin Hazinedar’ ile kitaplarýný konuþtuk. Fatin Hazinedar’ý dinlerken, gözlerimin önüne Ýskenderun geldi: Angus gemisi ve çevreye yayýlan kokular...
“Ben Karadeniz’in kýyýsýnda gözlerini denize açan çocuklardan biriyim. Çocukluk yýllarým denizin kýyýsýnda geçti. Kýyý çocuklarý deniz ve kumla oynar. Ben hem onlarla hem de harfler ile oynamaya baþladým. Bildiðim harfler ve harflerle ilgili olaylar hayatýmda hep oldular. Arkadaþlarýmýn bazýlarý kumda çakýl taþlarýndan evler yapmaya baþladýlar, derken büyüyüp müteahhit oldular. Ben harflerden düþ kayýklarý inþa etmeyi seçtim.
.Hayatým adýmýn çok sýk rastlanan bir ad olmamasý Fatih diye yanlýþ söylenmesinden dolayý adýmýn son harfinin “H” deðil “N” harfi olduðunu söyleme mücadelesiyle geçti. Harfler hayatýmýzýn her anýnda kan gruplarýndan tutun da vitamin adlarýna ya da sorunun cevap þýklarýna kadar hep varlar.
1988’in Nisan ayýnýn bir sabahýnda doðruca deniz kýyýsýna gittim. Elimi yüzümü denizle yýkadým. Günlük sayým iþlemimi yaptým. Kýyýnýn ilerisine baktýðýmda, onlarca karabatak ölüleri ile doluydu. Kimsenin bu olayla ilgili bir bilgisi yoktu. Ertesi gün ise bu sefer kýyýya onlarca varil vurmuþtu. Varillerin üzerinde “R” harfi vardý. Kimse bu varillere de akýl ve sýr erdirememiþti. Jandarma soruþturmayý varillerin üzerindeki “R” harfi üzerinden yürütmeye baþladý. Bu olay günlerce gündemde kaldý. Neydi iþin aslý? Bir Ýtalyan gemisi Romanya limanýndan kalkýp bizim sulara girdikten sonra taþýdýðý varillerin hepsini Karadeniz’e atmýþtý. Variller zehirliydi. Ýçinde Toksik Atýklar vardý. Varillerden sýzan bu zehirlerde karabataklarý öldürmüþtü. “R” ise atýk anlamýna gelen Ýtalyanca ’da Rifiuti sözcüðünü simgeliyordu. Yani bu hayatýma takýlan harf olaylarýndan bir tanesi... Nasýl Harflere takýlmam..
Bu kitap bir imece kitabý: Kimler yoktu ki bu imece çalýþmasýnda? Rýfat Ilgaz Cide’den kum ve çakýllarý buldu, Sabahattin Ali kamyonuyla, Van Gogh trenle taþýdýlar çimentoyu kumu çakýlý. Ahmet Haþim yemek getirdi zeytinyaðlý dolmalarý çok sevdik. Sevgi duvarýný Can Yücel yaptý. Tüm marangozluk iþleri Ahmet Zeki Kocamemi’de idi. Ýç duvarlarý Cezanne, dýþ duvarlarý Bedri Rahmi Eyüboðlu boyadý. Ýmece dedik ama iþten zaman zaman kaytaranlar da oldu! Kimler mi Nazým Hikmet, Orhan veli ve arkadaþý dalgacý Mahmut. Kýsacasý bu kitabý arkadaþlarýmla hep beraber el ve dil birliðiyle inþa ettik.


Aslýnda kitaptaki çoðu hikâye bilinen hikâyeler. Okur yazýya baþladýðýnda “ben bu hikâyeyi biliyorum” diye aklýndan geçirdiði anda arkadan gelen satýrlar ona “Dur okur, bu hikâyenin de bir hikâyesi ya da bu hikâye baþka hikâyelere de eli deðiyor” diye uyarýyor. Ben eski ayý kýrpýp kýrpýp yýldýzlar yapýyorum. Bu nedenle yýldýzýn binbir türü ile kitapta karþýlaþýyorsunuz. Pegasus takýmyýldýzýndan sabah yýldýzýna, Yýldýzeli’nden Yýldýz daðýna ve de sinema yýldýzlarýna rastlýyorsunuz. Bir nevi yýldýz yaðmuru da diyebilir. Diðer sorunun yanýtýna gelince Sokrates’in bir sözü var; “Asla tesadüflerin tesadüfü olmaz” ama bu kitabý okuduðunuzda çokça tesadüflere tesadüf ve de bu tesadüflere tebessüm edeceksiniz.
Benim gibi Fatsa’nýn Bolaman’ýnda çocukluðu geçmiþ bir yazar için aðustos ayý fýndýk zamaný demektir. Küçüklüðümde geceleri fýndýk harmanýnda çimenlere yatýp gökyüzündeki yýldýzlarý seyre dalardým ki Karadeniz kýyýlarýnda çok az rastlanýr böyle havalara. Hayaller kurardým. Sonra eve gidip uyurdum. Sabahýnda çöpçüler bizim evin önünden yýldýzlarý süpürürlerdi.