Hatýralar uyanýr her yaðmur damlasýnýn sesine itimat ettiðimde
Ayaðýma batmasýn diye parmak ucuyla yürürken hayal kýrýklýklarý arasýnda
Þþþ sessiz ol üstadým
Yaralarýný kim sarar sonra
Sus yalnýzlýðýnda sararýp solsan da
Ýnce hastalýk derler varmazlar üzerine
Sessiz ol yüreðim duyurursan ritmini
Cürret bulur nakarat eklemek isterler sonra
Sus yüreðim içine akýt ahýný duyarlarsa Derviþ olurlar sana
Ne güzel mektepsin sen hayat
Ne çok þey öðrettin görmedim senin gibi muallim
Þiir yazmayý þair olmayý Kitaplardan deðil senin ilhamýndan öðrendim
Kalemi tutmayý, hüznü, göz yaþýný, sessiz çýðlýklarý okumayý bil hassa senden öðredim...
Meczupsun dediler, anlam veremediler tebessümlerime
Oysa sadece kendimi kendimi gizlerdim...
Ne olurdu duygularýma söz geçirmeyi de öðretseydin
Hem öðretmiyorsun hem de çalýþmadýðým yerden soruyorsun darýlýyorum doðrusu
Ne çok boþluk var ruhumda
Ne çok sýzý...
Ben tebessümü belledim oysa kendime setri vechi
Hani azýcýkta olsa cesur olabilseydim hiç korkmadan yürürdüm duygularýmýn ardýnda
Ýyi mi oldu böyle
Sen hercaim oldun ben kolsuz kanatsýz bir acizane
Ne öðretmek istiyordun bana neyi öðrenemiyordum bir türlü
Ayný yerden deþip deþip duruyorsun
Ýþ mi yaptýðýn yanýyorum...
Ne yaðmur damlasý alýyor acýmý ne bir damla göz yaþý
Hangi dersten kaldým...
Olur da bir gün toprak olursam
Güller bitir üzerimde
Eksik kalan her yaným tamamlansýn onlarla...