Zaman denen girift bilmecenin bir dönemecinde Sancak Merkezi olan Kemah’tan Erzincan’a doðru giderken, hemen yanýnýzda size vefalý bir dost gibi Fýrat Nehri refakat eder. Bu ahbaplýk; mevsimine göre kabýna sýðmayan acele ve köpüklü sularýndaki ürperti veren korkuyla olabildiði gibi, yorgun ve durgun akýþýndaki kemaliyle ömrünün hazanýný yaþayan bir piri faninin irfaný ve ümraný þeklinde de olabilir.

Bu irfandan istifade, biraz da kiþinin iliklerinin hamurunda coþkun akan böyle derelerin, çaylarýn suyunun bulunmasýna baðlýdýr. Toprak kokan elleriyle sýktýðý taþýn suyunu çýkaran yiðit köy delikanlýlarý vardýr ya, iþte öyle birþey. Bizim meþhur “Soðuk Sularý” geçtikten sonra Güvercinlik Deresi’nin yýllar yýlý bin sabýrla açtýðý vadinin üzerine küçük bir hile ile konduruluverilen köprüden geçer, karayoluyla demiryolunun kapý komþusu olduðu Kazantaþý mevkiine gelirsiniz. Asýrlardýr insanoðlunun bitmek tükenmek bilmeyen yolculuklarýndan mütevazi birini yapýyorsunuzdur haddizatýnda. Kim bilir sizden önce kimler geçti bu yollardan? Sizden sonra geçecek olanlardan baþka..

Belki bir zamanlar katar katar deve kervanlarý “Kazancýn çoðu ticarette” deyip sýra sýra Cenup’ tan Þimale bu yollarý arþýnlayýp baþka iklimlere, baþka coðrafyalara sefere çýktýlar. Siz hayalhanenizdeki bu tasavvurlarla hem dem olurken, birden nazarýnýza çarpan, Acemoðlu’nun boynunda bir gerdan zarafetiyle duran bir taþ köprünün füsunuyla irkilir ve kendinize gelirsiniz. Kocaman bir tepenin tam ortasýndan, sanki Hz. Ali’nin Zülfikar’ýyla ikiye bolünmüþçesine azametli bir yarýn koynundan akan nehrin üzerine dantela gibi iþlenmiþ, tarihin evladý, ismi bile kendi kadar tarih olan bir taþ köprü..

Kim bilir üzerinden nice düðün alaylarýyla kýnalý gelinler geldi geçti. Kaç Koçyiðit delikanlý, altýndan akan azgýn ve kükreyen sularýn aman vermez girdaplarýnda bilinmezlere doðru kanatlanýp uçup gitti. Emeði, estetiði ve sanatý asýrlarýn ötesine taþýma kabiliyeti olan “Taþ” var ya; iþte ondan yapýlma. Namýný da banisi Acemler’den almýþ bu Acemoðlu Köprüsü. Sadece estetik ve hoþ bir nazarý okþayan deðil, altýndan akan bulanýk suyu bile mest edip etrafýnda döndürecek kadar bir zarafet abidesi. Ne zaman ve kimler tarafýndan yapýldýðý hususu ismine istinaden Acemlere dayandýrýlan, 12 asrýn þahidi, caðlarýn yükünü hiç yorulmadan sýrtýnda taþýyan bir bilge..

Bir Köprünün Ýsyaný ya da Ýntiharý

Fatih Karagümrük’te bulunan Cerrahi tekkesinde bir büyüðümüzün köprülerle ilgili; “Her köprüyü bir melek beklermiþ” sözü hala kulaklarýmda çýnlar…

Þüphesiz bu irrasyonel ve metafizik kaide bizim Acemoðlu için de geçerli olsa gerek. Zamanýnda kervan yolu için yapýlan bu köprü, bugünün trafik ve ulaþým vasýtalarýna da tonajýna ve hacmine bakmaksýzýn bir Eyüp sabrýyla günümüzde hala tahammül etmekte. Bu tahammül ve takatte biraz da nöbetçi meleðin tasarrufu ve muaveneti olduðu söylenir halk arasýnda.

Sanýyorum ya 2003 ya da dört yýlýnda Türkiye’yi motosikletimle gezme fikrimi pratiðe döktüðüm yýl içinde köprünün adýný sanýný bilmeden ilk geçtiðimde içimde garip duygular oluþmasýna sebep olmuþtu. Ýnanýr mýsýnýz bilmiyorum ama köprünün hikayesini bilen bir yerliden duymak için tam 3 saat boyunca oralarda gezindim durdum. Bir zaman sonra bir araç durdu. Selam verip bir problem olup olmadýðýný sordu. Giyiminden kuþamýndan ve plakadaki resmiyetten bir bürokrat olduðunu anlamýþtým ama neci olduðunu tam olarak anlayamamýþtým. Güzelce selamlaþtýk. Kelamlaþtýk…

Dedim efendim 2-3 saattir bu köprünün hikayesini bilen birinden duymak için beklerken karþýma Allah, sizi çýkarttý.

Anlatýr mýsýnýz nedir buranýn hikayesi?

Köprünün 12 asýrlýk bir köprü olduðundan, Acemler tarafýndan yapýldýðýndan bilindik tarihinden bahsettikten sonra 22 Nisan 1996 günü, 14 vatan evladý Mehmetçiði bu köprüden Fýrat’ýn azgýn sularýna kaptýrdýðý anlattý aðlayarak…

Þehitlik mertebesine yükselen bu delikanlýlarýn kim bilir hangi hevesleri kaldý kursaklarýnda, hangi hayalleri vardý hülyalarýnda? diye düþünüp gözyaþý dökerken Kaymakam Bey’in o askerler içinde akrabasýnýn da olduðunu bilmiyordum…

Bundan evvel toprak ve sudan mürekkep naçiz ecsadýný bile geri alamadýk ki, gariplerimin hülyalarýný, heveslerini bilebilelim diye mýrýldandým…

Vazifemiz mesul aramak deðil ama, sorumluluðun ne köprüyü bekleyen Melek’te, ne Karasu’da, ne de kadim köprü Acemoðlu’nda olduðu kanaatindeydim.

Belki bu, bir köprünün isyanýydý; ya da asrýn insanýna anlayacaðý lisanda elemli bir ihtarý, bir tembihiydi. Çünkü bu modern bilginin artýk kullanýldýðý çaðda insanlar ancak bu vahametteki hadiselerden sonra gerçek bilgiyi deneyimlemiþ olabiliyorlar. Gerçi bu tarz düþüncelerin de artýk pek bir iþe yaramadýðý “Enformatik Cehalet” tabiri ve tahkiriyle dile getiriliyor bazý büyüklerimiz tarafýndan…

“Allah bizleri bir daha böyle yürek burkan bir isyan ve ihtarýn muhatabý olmaktan korusun Kaymakam Bey dedim.
Amin dedi… Amin… Amin…
Sizden bir istirhamým var Yuþa bey; “Lütfen yolunuz bu köprüden bir daha geçerse ismini ve memleketini dahi bilmediðiniz, size meçhul bu 14 askerimize, Fatiha, ya da bildiðiniz bir duayý okuyup geçin hatta bu olayý anlatýn da dostlarýnýzý da bunu baþkalarýna anlatsýn bu yayýlsýn ve güzel bir iþe hep birlikte imza atalým” – dedi.
Evet dostlarým, kardeþlerim, unutmayýn ki, onlarýn hiçbirinin suçu ve günahý yoktu Mehmetçik olmaktan baþka… Allah hepsine gani gani rahmet eylesin.
Teknolojinin kullanýlabildiði bu zaman diliminde hem kaymakam beye olan sözümü geç de olsa tutma adýna yaymýþ olayým. Rabbim þahittir ki her gezgin arkadaþýma konusu açýldýðýnda bu köprü ile olan hislerimi aynen böyle anlatmýþýmdýr…
Sözümü tuttum.
Aha bu yazý da þahit olsun…