Bu yazýmdaki fikirlerimden dolayý birçok arkadaþým olayý teknik açýdan incelemeyip duygusal olarak ele alýp direk üstüme gelip beni de Cem Yýlmaz gibi linç etmeye çalýþacaktýr diye düþünüyorum. Ancak doðru doðrudur, yanlýþ da yanlýþ. Bunun ötesi yok baþtan söylemiþ olayým.

O halde þimdi doðrularý yazma vakti. Kimdir bu Cem Yýlmaz? ya da Cem yýlmaz neyimiz olur? veya Cem Yýlmaz nedir? Soru basit, cevap da basit; Cem Yýlmaz bu ülkede futboldan sonra üzerinde ittifak edilen ikinci ulusal deðerimizdir…

Nasýl ki dünyanýn hiç bir ülkesinde en entelektüelinden en gara cahiline kadar hiçbir kimse popüler kültür üzerinde yükselen deðerleri tüketirken bunlarý sorgulamayý aklýndan geçirmeyi düþünmüyorsa; Biz Türkler de hangi sýnýftan, hangi kültürel düzeyden ve hangi inançtan olursak olalým Cem Yýlmaz’ý topyekun sevmekten gocunmuyor, hakkýný vermekte hiç bir kaygý taþýmýyoruz…

O halde biz de bu “soytarý”(sözleriyle ve davranýþlarýyla halký güldürüp eðlendiren kimse, maskara)nýn hakkýný verelim o zaman. Doðrudur, Cem Yýlmaz bu halký güldürmekle de kalmamýþ; mizah ateþini Olimpos Daðý’ndan gülmeye muhtaç tüm insanlar için çalmýþ ve bu ateþ sayesinde halk bir bakýþ aydýnlýðý kazanmýþ, günlük gülme ihtiyacýný kendi membaýndan temin etmeye baþlamýþ, ekranlarýmýzý yýllarca iþgal etmiþ: “Olacak O Kadar” türü reyting hamdiliklerine yaptýðý komikliklerle son vermiþtir. Þimdi Türk halký, bu yeni ‘mit’i baðrýna basýp sevmiþse bunda gocunacak ne olabilir?

Cem Yýlmaz’ý sadece yaptýðý komikliklerle anmak veya hakkýnda birþey konuþmak doðru olmaz. Madem herþeyi konuþacaðýz, Yýlmaz yapmadýklarýyla da önemli bir kiþiliktir nezdimde. Örneðin kendisine televole mikrofonlarý ne zaman uzansa o hiç bir zaman tutulup kalmamýþtýr. Ferhan Þensoy, Yýlmaz Erdoðan, Levent Kýrca gibi aptal imam, ýrz düþmaný din adamý tiplemeleriyle asla vakit kaybetmemiþ; Okan Bayülgen gibi açýktan köylüleri aþaðýlamamýþ, Beyazýt Öztürk gibi bir dönemin postmodern darbeci paþalarýna övgüler düzerek siyasal misyon ifasýna kalkýþmamýþ; Güneydoðu þivesinden medet ummamýþtýr…

Bütün Ýslamcýlar toplaþsa bu ülkenin elit, beyaz evlatlarýný zehirli sarmaþýk gibi saran Budizm, Yoga, gibi saçma sapan inançlarla kim dalga geçebilirdi? Cem Yýlmaz’ýn sayesinde bütün “Guru gürültüler” resmen yok olup gitti…

Hayatýmda bir kez bile seyretmedim ama yaptýðým araþtýrmaya göre, günümüzde birçok kiþinin oldukça baþarýlý bulduðu Avrupa Yakasý dizisi bile Cem Yýlmaz’ýn replikleri ve esprileriyle dolu…
Rahmetli Kemal Sunal’ýn oðlunun programý, Yýlmaz Erdoðan’ýn þovu oturup izlediðinizde oradan çýkan yeni yetme soytarýlarýn hepsinin espri kaynaðý yine Cem Yýlmaz…

Özetle: Az biraz eðitim, biraz da eli para görmüþ, kentle ilintisi akýcý ya da kekeme düzeyde kalmýþ orta halli insanlarýn iddialarýyla, sýnýfýyla, kendisiyle çeliþen halleri; ve biri komik olduðunu söyleyene kadar komik olduðu fark edilmeyen alýþkanlýklarý; iletiþim kurmayý ya da duygularý ifade etmeyi kolaylaþtýrdýðý için sarýldýðý ‘kliþeleri’ ve piþkinlikleri Yýlmaz’dan daha iyi sentez eden kim var acaba?

Burada dikkat edilmesi gereken: Büyük idealler, ideolojiler ve fikirler de, eðer yeterince ‘kliþe’ iseler, arada kaynayýp gidebiliyorlar, böylece modernleþme evrimini tamamlayamamýþ, gelenekleri de lokum ve Türk halk müziðine indirgemeye yatkýn hale gelmiþ bir tür Türk insanýnýn atomize olmuþ kültürel dünyasýna kahkaha darbeleri indirebilen Cem Yýlmaz’ýn apolitikliði bir ‘politika’ olarak okunsun ey dindar kardeþim.

Kendinden önceki tüm açýlara ters ýþýk tutan bu kýþkýrtýcý zeki insanýn iþaret ettiði yer küçüle küçüle komik hale gelmiþ bir gündelik hayat evreninden baþka bir yer deðildir diye görsek fena mý olur?
Her þeyin komik olabildiði bu evrende, kendisine gülünmesinden rencide olmayacak tek bir deðer vardýr ki o da taktir ederseniz paradýr para!

Ferrari’ye binmek, gösteriyi izlemeye gelen insanlarý A’den F’ye sýralayýp kadim kast sistemine parmak ýsýrtacak yeni sýnýflar icat etmek iþten bile deðildir bu durumda. Konjonktüre, tesadüfe bakýn ki, zeki insanýn görüþ alanýnda da bunlar vardýr artýk; Cem Yýlmaz’a hayran olmanýn da eþiði tam olarak bu noktada baþlar. Türk insanýnýn aþaðýlýk kompleksi, kimlik krizi gün gibi ortada iken bir ülkenin evladý olarak Yýlmaz; elinde kalan son þeylerle, gündelik hayatýnda ve gündelik ritüellerde “güçlü” olmayý, hiç deðilse güçlü gibi görünebilmeyi deliler gibi arzulamýþsa ne var bunda?
Hem hangimiz öyle deðiliz?
Hangimiz…
Birbirimizi kandýrmayý býrakalým artýk, dürüst olalým…
Bir çok kiþinin içinde özlemini taþýdýðý, nicedir özendiði tek þey hazýrcevaplýk, gözbaðcýlýk, karþýsýndakini þöyle bir mort etme ve zekasýný en kýsa yoldan kanýtlama derdi deðil midir?
Ýnsanlarý hatta bazen dostlarýmýzý derecelendirirken “bizi en çok eðlendirenlerini” özellikle ve özenle koruyup kolladýðýmýzý inkar edin de taþ olun hadi…
Bu baðlamda gizli ve gerçek komedi ikonumuz Cem Yýlmaz, günü epey iyi hasýlatla kapatan, o malzemeye raðmen en kaliteli kadýnlarla birlikte olabilen bu adam “hayranlýk” uyandýrmayacaktýr da Ýbn-i Rüþd mü “hayranlýk” uyandýracaktýr?

Adamýn iþi bu. O gün yüzüne bu zamana kadar çýkmýþ en iyi soytarý. Herkes bu saf zeka kývýlcýmlarýnýn, real time da yazýlýveren monologlarýn vahiy muamelesi görmesini boþ yere yadýrgamasýn! G.O.R.A. için, Yahþi Batý için sinema salonlarýný doldurmuþ çoluklu çocuklu kalabalýklarýn “inanç ekseni” kaymýþsa kaymýþ, kimseyi cennete götürecek deðilsiniz! Önce bilime, sonra sanata doðru kaymýþ olan kutsal’ýn yeni ekseni gündelik hayatýn haz vaat eden mekaniðidir artýk kabul edin þunu.

Ey Cem Yýlmaz “sana ruhtan soruyorlar” diye “ayet” okusa, bu kalabalýk yüzüne baksa yine gülecektir, yine gülecektir var mý daha ötesi? Yahþi Batý filmindeki at sahnesinde dönen geyikte olduðu gibi, bütün bu çýkýþlarýnýz, kaygýnýz, yerginiz, adam hakkýndaki küfürlü ifadeleriniz dýþardan “at þeyine konmuþ kelebek gibi” çirkin bir görüntü oluþturuyor. Yapmayýn, vurmayýn artýk yazýktýr adama!