UMUDUN ADI AYDA

Yýl dokuz yüz doksan dokuz, yer yarýldý takým takým
Büyük Marmara depremi onca ölüm onca yýkým
Ne suçlusu var bu iþin ne vicdanen sorumlusu
Ya sonrasý, sonrasýnda ne kalite var ne bakým.

Bu nasýl bir kýsýr döngü ve bu nasýl bir zafiyet
Vergiler konmuþ yasayla, iþi saðlam tutmak niyet
Ne yapýlar saðlamlaþtý ne kontroller sýkýlaþtý
Unutuldu bütün sözler, sabret ey milletim sabret

Daha sonra Elazýð’da, Tunceli’de, Bingöl, Van’da
Ýki bin yirmi Ýzmir’de, toprak yarýldý tabanda
Yine yýkýldý duvarlar, yine yok oluyor canlar
Doksan bir saat sonrasý umudun adýydý Ayda

Yine ayný müteahhitler, yine kalitesiz beton
Yine masa baþý kontrol yine kazananlar patron
Depremi bekliyor insan, ölümünü bekler gibi
En ufak bir sallantýda betonlar oluyor karton

Coþari der: Ne deðiþti en son depremden bu yana
Düzen yine ayný düzen, kýymet verilmiyor cana
Yine toprak sallanacak, yine bina yýkýlacak
Nefis denilen canavar hükmettikçe bu vicdana

31.10.2020/Samsun

Ýbrahim COÞAR