Aslýnda tek Bodrum mu betonlaþtý ülkemde, hatta Dünyada. Ýnsanoðlunun doyumsuzluðu, gittikçe yükselen ben egosu, kýymet takdir bilmeyiþi deðil mi bizi bu günlere getiren? Sadece o da deðil belki, deðiþmeyen ve dört gözle beklediðim o optimum noktanýn geri dönüþünü göremeyecek miyim ben? Ve daha ne kadar kötülere gidecek Evren?

Bu kadar sorudan sonra nefes almamý saðlayan, yorgunluk kahvem güzel anýlarýma dönmek istedim. Güneþ þimdiki gibi kýzartmazdý, hatta öyle koruma faktörlü kremler ya yoktu, ya da satýþlarý yaygýn deðildi. O dönemlerde güneþ kremleri yerine bir teyzemiz vardý, þeftali sürerdi. Evet, yanlýþ okumadýnýz þeftali. Arýlar hücum ettiði için adýný Þeftalici Teyze koyduðumuz haným sahile yanýmýza gelince kaçardýk. Annem ve babam benim bugünkü yaþýmdan daha gençtiler. Güzel günlerdi, güzel....

Iþýk kirliliði yaþanmayan Bodrum Ortakentte geceleri yýldýzlara bakardýk, “Benim gönlüm sarhoþtur yýldýzlarýn altýnda” þarkýlar söyleyerek. Sonra en parlaðýný kapmaya çalýþýrdýk, ilk ben kaptým onu diyen kapardý en parlaðýný ve en büyüðünü, bir kere ben kaptým onu denirse diðerleri kapamazdý, çocukça küçük mutluluklarla. Þimdiki çocuklar böyle ufak þeylerden mutlu olabiliyorlar mý acaba? Bilmem, bilen varsa da sormak isterim.

Gökyüzünün parlayan yýldýzý kaybolmuþ
Gören, duyan var mý dostlar,
O benim deðil, o benim

Leyla Ünal’dan

Her çocuk, genç, orta yaþlý ve yaþlý gökyüzünün parlayan yýldýzý idi, o dönemlerde. Hele çocuklar ve gençler.

Ýlk þiirimi de Bodrum’ yazdým ben.

Evimin her penceresinden
Denizi görürüm ben
Masmavi güzelliktir gördüðüm
Hele Güneþ doðarken üzerinden

Leyla Ünal'dan

Aslýnda her çocuk gibi ben de ilk þiirimi anneme yazdým. Yalan bir ifade olmamasýný belirtmekle birlikte bir yere ilk þiirini yazan kaç kiþi vardýr acaba. Her aþk gibi Bodrum beni çok üzdü, hatta bir dönem ayrýlmaya karar vermiþtim de ailem zorladý.


Devam edecek