***KARA GÖLGE***




Gölgenin uðramýþ olduðu her evde tuhaf bir ölüm sessizliði hakimdi.
O gidene dek insanlar konuþmaz gülüp eðlenmezdi, beklerdi insan kara gölgenin gidiþini sessizlik içinde çýt dahi çýkarmadan.

Kara ve sessiz bir günde gelmiþti gölge sefalet içinde sürüne sürüne, hüzün ve korku ile beraberinde.
Her yere yayýlmýþtý hüzün. Ýnsanlarý yiyor ve bitiyordu içten içe korku.
Kimse davet etmemiþti Onu, oradaydý çünkü olmasý gereken yer orasýydý baþka bir yer deðil. Orasý ki insanlar feryat ediyor ve acý çekiyorlardý.
Güneþin Doðup ayný anda karanlýða gömüldüðü bu yerde umut ve iyimserlik kavramlarý yitip gitmiþti..

Ýnsana dair her þey yitip gidiyordu, bir zamanlar bereketli fakat þu anda kara ve kýrmýzý renklere boyanmýþ bu topraklarda.
Kara Gölge sessiz ve tepkisiz'idi yaþanmýþ ile yaþanmakta olanlara.
Acý bana diyenlere acýmaz, baðýþlanma ve af dilenmekte olanlarý duyamazdý.
Sorgulanamaz koþullarýn yarattýðý bu etkiler Kara Gölgenin varlýðýný küçümsenemeyecek bir seviyeye ulaþtýrýyordu.
Onun adý her yerde yankýlanýyor Kara Gölgenin ismi her zaman her yerde duyuluyordu..