Fakiiiiir Haus Gereteeeee... Yok ya bu fakir deðildi bizim edebiyatýný yapacaðýmýz fakir... Fakir Edebiyatý bu nasýl yapýlýr ki? Yok iþte adamlarda... Aslýnda herkes de birbirine göre az ya da çok fakir... Rahmi Koç’a göre Eczacýbaþý az fakir... Eczacýbaþýna göre beþ fabrikasý olan kodaman da biraz fakir... Beþ fabrikasý olan kodamana göre iki fabrikasý olan daha fakir...

Ben de sobalý ev de oturdum oniki yaþýna kadar... Bir de sobalý ev de oturup da odun kömür alamayanlar vardý mutlaka.... Onlara bakýp da halimize þükretmek gerekir diye düþünüyorum... Babamýn gençlik zamanlarýnda Hacý Murat’ýmýz vardý, hani þu Tofaþ’ýn ilk arabalarýndan... Ama bir de Mersedesi olanlar vardý tabi ki... Kýskandýk mý? Yok caným, niye kýskanalým ki?

Bana sene de bir çift ayakkabý alýrdý babam, bir yazlýk bir kýþlýk elbise, tabi bir de okul elbisesi alýnýrdý. Altý yedi kardeþ olup da birbirinin elbiseleri ile ayakkabýlarý ile önlükleri ile, çantalarý ile okullarýna giden bir dolu kardeþlerimiz vardý... Belki gaz lambasýnda ders çalýþýrlardý ama, sýnýflarýnýnda en çalýþkanlarý olurlardý genellikle ...

Tereyaðýný, balý, Çikita Muzu bir çoklarýmýz resimlerde görmüþtük o zamanlar... Siyah Beyaz Televizyonlar mahalleye geldiðinde herkes uzaydan bir yaratýk gelmiþ gibi etrafýnda döner incelerdi... Televizyonu olan evlerde akþamlarý toplanýlýr, hep beraber eski Türk Filmlerine salya sümük aðlanýrdý ki selpak mendiller bile daha çýkmamýþtý o yýllarda...

Mahalleler, evler fakir de olsa çok güzel komþular ve komþuluklar vardý... Hatýr bilir, gönül bilir insanlardýlar hepsi... Birinci sigarasýný çok kiþinin elinde görürdük. Bir aðýzlýða takýp tüttürür dururulardý...

Ceplerimizde yeþil yeþil dolarlar yoktu. Almancýlar da bazen mark olurdu, onu da polis yakaladý mý karakola götürür sorgulardý zaman zaman... Kimse tutup da yüz lirayla ya da bin lirayla sigarasýný yakmazdý... 216 Samsun ki herkes bulamazdý, bulanlarda bayram ederdi ve otlakçýlarý çok olurdu...

Fakir Baykurt diye de toplumcu bir yazarýmýz vardý geçmiþte, romanlarý binlerce okura ulaþmýþ... Onun yaptýðýna da tabi ki fakir edebiyatý denmezdi, harbi iyi bir edebiyatçý idi adam... Köy Enstitülü Öðretmenlerin çoðu o tarihte görev yapýyorlardý Anadolu’nun çeþitli yerlerinde...

Televizyonlarda ya bir ya da iki tane yerli dizi olurdu... Geri kalan diziler Sam Amca’nýn bizlere cebren ve hile ile kakaladýðý dizilerden oluþurdu... Yýllar sonra da biz o dizilerin birebir olmasa bile isimleri farklý ancak içerikleri üç aþaðý beþ yukarý benzerlerini yapýp topluma iyi mi olur kötü mü olur düþünmeden sunduk...

Nayýrlý nolmazlý Türk Filmlerimiz, Türkan Sultanlý Cüneyt Arkýnlý sinemamýz vardý... Açýk Hava Sinemalarýnda babalarýmýza annelerimize zýrlayarak frigo buz aldýrýr ve oturur paþa paþa seyrederdik. Çýtladýðýmýz çekirdekleri de kimi yere kimi torbaya atar, görevlilerden de bir dolu küfür yerdik... Tarkan Çizgi Romanýnýn bir sonraki günde yayýnlanacak kýsmýný hasret ile özlem ile beklerdik...

Yine de fakirlik zor zanaat... Allah kimseleri gördüðünden geri koymasýn. Ne diyelim helal kazanýp da helal yemeye çalýþýrsak daha mutlu bir hayat da önümüze serilecektir... Ýlim de kendimizden ileride olanlar bakýp feyiz almalý fakirlikte de kendimizden aþaðýda olanlar bakýp þükretmek en akýllýca olandýr diyorum...