Belki her birimiz hayatý az çok bildiðimizi sandýðýmýzda hemfikiriz.  Belki yanýldýðýmýzý kabullenmekte sorunluyuz. Hayat konusunda ne ben senden akýllýyým ne de sen benden.  Her birimize yaþam farklý gelir, hiç biri diðeriyle kýyaslamayý kaldýrmaz.  Bazýlarýmýz boynunu büküp yaþar kader deyip kabullendiðini, bazýlarýmýz isyan edip ateþlere atlar.
Kiþinin yaþayýp gördüðü, hissedip yaþadýðý hayat benim çenemi neden yorsun ki? Asýrlardýr olup biten. Deðiþeniyle, olduðu gibi kalanýyla, bildiðimi sandýðým gibi olmayan Hayat. 

Zaman baþka. Öncesi sonrasý bir yana, gerçek olan  nefes.  Nefes.  Zaman, acýtandýr. Aynadaki yüz.  Kimilerinin zaferleri, kimilerin piþmanlýklarý.  Zaman, durdurulamayandýr, Hayat ise süregelen. Senin, benim, hiç kimsenin önemsenmediði yerdir hayat. Tek baþýmýzayýz.  Toplumun, içinde yer aldýðýmýz  sistemin dayattýklarý, yaþanmýþlýklarýn aymazlýðý, bulunduðumuz yer ve olanaklarýmýzýn izin verdiði  ölçüdeki özgürlüðümüzle baþbaþayýz.  Yalnýzlýðýmýz yuvamýz olur. Duvarlarýný  göðe kadar ördüðümüz, kapýsýna onlarca kilit taktýðýmýz evimiz olur.

Okuruz, dinleriz, danýþýrýz, gözleriz. Hep kendimiz için bir mucize arar dururuz.  Ýçimize bakmadan, mide aðrýsý kuþkularýmýzý çözmeden,  mutsuzluðumuzu en yakýnýmýzdakine yükleyip mucizenin ýþýðý bizi aydýnlatsýn isteriz.
Masallarda, rüyalarda, yaþananlarda gizlenmiþ gerçeði deðil, bencilce hakkýmýzý ararýz.
Kulaklarýmýzý kapatýp, gözlerimizi yumup, lal olup bekleriz.  Üç maymunu oynamak olur hayatýmýz. Efendimiz...

eylül