Birleþmiþ Milletlerin onayý ile Türkiye Güney Kutbunda Antarktika Kýtasýnda üs kurma imtiyazýna kavuþmuþtu. Bu televizyonlarda bas bas baðýrýlýyordu. Ülke büyük bir sevinç içindeydi. En çok sevinen ise Meral’di. Haklýydý tüm ülkeden daha fazla sevinmeye. Kýtaya gidecek ekibin içindeydi. Gemiye binecek ve gidecekti. Ýlk kazmayý o zaman vuracaklardý.
Son gün yarýndý. Gemi tam teçhizatla Mersin limanýndan kalkacaktý. Limanda ki bir misafirhanede kalýyordu Meral ve ekibi. Akþam olmuþ saat yirmi bire gelmiþti. Kutlama yapýlýyordu. Birkaç kiþi içki içiyordu. Çoðunluk aðzýna almýyordu bunu. Onlar hayýrlý bir iþi daha nezih çay ve keklerle geçiþtiriyordu.
Meral kendi kendine “Keþke dua ezberim olsaydý. Bu hayýrlý iþ için bize yardý et Allah’ým.” Diye düþünürken içkisi elinde Naci belirdi.
“Ne o kukumav kuþu. Sanki sarhoþ ben deðilim sensin.” Dedi.
Meral “Evet sarhoþum. Ülkemin öncü sarhoþuyum. Görevimin ehemmiyet sarhoþuyum. Ülkemize verilen imtiyazýn sarhoþuyum.”
Naci “Tamam tamam anladým.” Diyerek Meral’e yaþattýðý dumurun farkýna vararak oradan uzaklaþtý.
Müzik çalýyordu misafirhanenin salonunda. Jasmine Thompson ‘Mad World’u söylüyordu. Meral içinden “Allah’ým ne kadar güzel bir müzik.” Dedi. Ardýndan “Tövbe tövbe hiç Allah ile müzik karýþtýrýlýr mý?” Sonra “Neden olmasýn güzellikler manevidir. Ýþte bir çýkmazýn en güzel tanýmý. Çýkmaz diyorum. Neden. Çünkü üç beþ kiþi ile kutupta ne kadar çaresiz olduðumuz ortada. Çaresizliðimiz deneyimsizlikten.” Durdu. Devam etti. “Allah müziði yarattý. Bizde güney kutbunda baþarýyý yaratacaðýz.”
Geceye doðru ekip bütün kutlamalarýný durdurdu. Ekip baþkaný Veli “Beni dinleyin.” Diye yüksek perdeden konuþmaya baþladý. “Her þeyi tadýnda býrakalým. Ýçki ve müzik uðurumuza çomak sokabilir. Erken uyuyalým. Bakalým rüyalarýmýzda neler göreceðiz.” Herkes bu söz üzerine odalarýna çekildi.
Meral odasýnda tek baþýnaydý. Samimi arkadaþý Gülsüm hemen, yine tek kiþilik odada istirahat ediyordu. Meral onunla biraz dertleþmek istiyordu ama uyku gaspý da yapmak istemiyordu. “Ne yapmalý, ne yapmalý?” diye söylendi gece lambasý ile aydýnlanan odasýnda. Düþünürken gözlerine bir aðýrlýk çöktü.
Sessizdi her taraf. Kar lapa lapa yaðýyor fakat üþümüyordu. Hiç hareketli ve canlý bir þey yoktu etrafta. “Olsun.” Diye düþündü. “Ýçimde huzur var o bana yeter.” Diye söylendi. Antarktika’ya nasýl geldi, onu buraya sürükleyen neydi. Aklýnda bir dolu kuruntu.
Ter ile uyandý yataðýndan. Meral rüyasýný aklýna getirmeye çalýþtý yeniden. Ama buzlarýn altýnda ki donmuþ tilki fosilinden baþka bir þey hatýrlayamadý. Bildiði tek dua olan Felak suresini okudu yeniden uykuya daldý.
Büyük görkemlerle uðurlanan Van Gölü Canavarý adlý gemi Mersin’den ayrýlmýþtý. Doðanýn olmadýðý karasý buzlarla kaplý kýtaya vardýklarýnda kaptan seyir defterine yazmaya baþladý.
“Bugün karaya çýkmayý bekliyorduk. Ama kara parçasý bizi bekliyor olmalý ki sorunsuz þekilde demir attýk. Ýþ makineleri gemiden vinçlerle indi. Ýnþaat ustalarýmýz baþlangýç anýný heyecanla bekliyorlar. Bütün malzemeler inecek. Ve inþaat tam bittiðinde geri döneceðiz. Burada kalacak olanlara büyük baþarýlar diliyorum. Çünkü milletimiz neciptir. Bunu hakkediyorlar.” Diye yazýp noktaladý.
Meral’in neþesine diyecek yoktu. Malzemeler buz kaplý karaya taþýnýrken ekip olarak civarý keþfe çýkmýþlardý. Meral ekipten biraz geride arkadaþý Gülsüm ileydi. Meral’in aklý Mersin’de son gece ki rüyasýnda gördüðü donmuþ tilkideydi.
“Gülsüm sana bir þey anlatacaðým. Ama gülmek yok.” Dedi Meral. Arkadaþýndan “Olur.” Cevabýný alýnca rüyasýný anlattý. “Sanki tilki benden sýcak bir çay istiyor gibiydi. Söyle bakalým. Ne anlama geliyor bu. Sen rüya çözümlemeyi iyi bilirsin. Freud okumuþ birisin.”
Gülsüm “Bu rüya bizi burada olan bütün þeylerin sevdiðini gösterir. Ama tilkinin senden sýcak bir çay istemesinin diðer çözümü ‘Antarktika soðuktur’ betimlemesinin bir þekilde bilinç altýna girmiþ olmasý.”
O an Gülsüm’ün ayaðý sert bir þeye takýldý. Yere baktýklarýnda donmuþ bir hayvan kuyruðu gördüler. Meral “Az önce konuþtuklarýmýzý kimseye söyleme. Þimdi ekibe sesleneceðim.” Dedi. Sonra yüksek sesle baðýrdý. Onlar dönüp baktýklarýnda Meral eliyle gel iþareti yaptý. Az sonra geldiklerinde bütün ekip donmuþ, tilkiyi yerinden çýkarmak için çaba sarf ettiler.
Ekipten Naci küçük çapasý ile buzlarý kýrýyordu. Az sonra yorulma belirtileri gösterdi. Çünkü buzlar burada daha sertti. Veli “Ver biraz da ben eþeleyeyim.” Dedi. Naci’nin kýramadýðý buzlarý kýsa sürede kýrdý. Tilkiyi yerinden çýkacak hale getirdiler. Veli son darbelerini nazik þekilde yaptý. Çünkü donmuþ vücut kýrýlabilirdi. Tilkiyi kýsa sürede yerinden çýkarýldý.
Veli tilkiyi burnuna götürdü, kokladý. Tilkiden temiz buz kokusundan baþka burnuna bir þey gelmiyordu. “Enteresan bu tilki arkeolojik fosil olmalý. Çünkü bu kýtada hayat binlerce yýl önce ortadan kalktý. Bunu incelememiz lazým.” Dedi ekledi. Bu senin görevin Naci. Meral ve sen ekibimizin biyologlarýsýnýz. Haydi þimdi çalýþanlarýn yanýna dönelim de sýcak çaylarýmýzý içelim.”
O an Meral ve Gülsüm birbirine bakarak gülümsediler. Çalýþma alanýna yaklaþýrlarken Veli “Siz ikiniz Meral ve Gülsüm bu soðuk yerde hem de ýsýrýcý, bir soðuklukta güldüðünüze göre, Türkiye’den buraya gelen ve ilk gülenler olarak tarihe geçeceksiniz.”
Meral araya girdi. “Veli abi, gülmeyi hakettik. Sizde çok gülersiniz inþallah.” Dedi.

Tuna M. Yaþar