SEVGÝ YÜREKLERÝMÝZDE KALSIN
Bizler neden bir þeyleri kýrýp dökme yoluna gitmekten ziyade onarým yoluna gitmiyoruz?
Evet, biz insanlar için kýrýp dökmek, onarmaktan bir adým daha önde olmaktadýr. Çünkü kýrýp dökmek, hayatýn en kolay olan iþidir ve zor iþleri seçmeyi biz insanlarýn gözleri kesmez.
Ama her daim þu soru içimde yer bulur: Bunun daha baþka bir yolu yok mudur? Bu kýrýp dökme yoluna girmeyi ne için seçme ihtiyacý hissediyoruz kendimizde. Aksine, bizler daha çok kýrýp dökmek yerine, onarýmlara yönelmenin yollarýný arayýp o yollara girmeliyiz.
Birinci yol, çok kolay girilen bir yol. Girmek basittir ama çýkmasý, hatta çýkabilirsek ondan sonra elimizden alýp götürdüklerini görmek, bizlere çok uzak kalmaktadýr.
Kýrýp dökmenin yollarý saymakla bitmez; ellerinle, bakýþlarýnla, en önemlisi dilinle yapmaktasýndýr bu bahsettiklerimi. Ama onlarýn bir daha eski halini almasýný saðlayamazsýn.
En önemli olan dilinin kýrdýðý kalpleri , onlarda açtýðý kapanmasý imkansýz yaralarýn merhemini bulman imkansýzdýr. Yani büyüklerimizin söylemiþ olduðu þu güzel, bir o kadar da ders veren sözün doðruluðu girmektedir devreye:’ Keskin sirke küpüne zarar.’ Bir anlýk öfke bizleri nerelere, nasýl bir þekilde sürüklüyor. Bizler þunu yapmak baþarýsýný gösteremiyoruz, öfkemizi yenip en iyi pehlivan olmanýn yolunu bir türlü bulamýyor o yolun sonuna ulaþamýyoruz. Bu yüzden de önümüze gelen her ne varsa yýkýp daðýtýyor, kýrýp dökmeyi büyük bir marifet sanýyoruz. Aksine kýrýp dökerek bir yere varýlamayacaðý düþüncesinin beynimizde yer edip oraya yerleþmesini saðlamalýyýz. Onarým yolunu seçmeyip, seçtiðimiz bu deprem etkisinden daha fazla etki yaratan bu yolda yürümeye devam edersek elimizde avucumuzda olan her ne varsa kaybeder, yapayalnýz kalýrýz. Onarým yolunu seçersek ilk önce dilimizin içindeki zehri boþaltmakla baþlamamýz lazým gelmektedir. Sonra bizi biz yapmaktan alýkoyan, öfke dolu boþ hareketlerimizden kurtulup, içimizde baþka bir bizi gösterme çabasýna girmeliyiz. Bizleri kýrýcýlýða iten bütün gereksizliklerin içimizden sökülmesi, hatta bir daha sonsuza dek girmemesi için açýk kapýlarý kapatmalýyýz. Kýrýp dökmenin kaybettireceði her ne varsa, olduðu gibi gözümüzün önünde bulundurmalý, aklýmýzýn bir köþesine kazýmalýyýz.
Hiçbir zaman kýrýcýlýkla bir þey kazanýlmayacaðýna kendimizi inandýrmalýyýz. Bu söylenenlere kendimizi inandýramazsak bulmaya çalýþtýðýmýz onarma yolunu bulmakta olabildiðince zorlanýrýz.Pusulamýzý saygý olarak kullanmalýyýz. Kullanmak için tavsiye ettiðim bu pusula bizi aradýðýmýz yola iletmekte geç kalmayacaktýr. Ýçimizdeki öfkenin bizleri götürmekte olduðu karanlýklarý görmezden gelmemeliyiz. Keskin sirke olup küpümüze zarar vermeye devam edersek etrafýmýzda dostlar deðil,olabildiðince düþman yer alýr. Unutulmamalýdýr ki insan kendisine ve çevresine en büyük, en kolay zararlar veren varlýktýr. Düþmaný kazanmak anlýktýr fakat bir dostluðun yaþatýlmasýný saðlayabilmek en zor olanýdýr.
Her zaman þu düþünce ile hareket etme gayretine girip içimizdeki öfkenin bizleri sokacaðý zararlarýn elinden çekip çýkarmanýn yollarýnda ilerlemeliyiz. Düþman kazanmak için deðil ,köklü dostluklar kurmanýn düþüncesi ile hareket ederek yolumuzu çizmeliyiz. Kuracaðýmýz köklü dostluklarýn ve yanýmýzda bulunmasýný istediðimiz dostlarýmýzla daima kötülüklerin sonunu getirmenin savaþýna girmeliyiz. Kýrýcý olmanýn yerini her daim tatlý dilliliðin yer almasý uðraþý içinde kendimizi göstermeliyiz. Bizi biz yapmaktan alýkoyan kötülüklerden elimizi çekip kýrýp dökmenin yollarýndan hem kalplerimizi hem de bedenlerimizi kurtarmalýyýz. Hayatýmýzda en baþarýlý pehlivan olabilmek için ilk önce kendimizi esaretine býrakmýþ olduðumuz öfkemizi yenelim. Keskin sirke olup etrafýmýza zarar vermemenin gayretinde bulunalým. Yýkýcýlýktan her zaman her yerde uzak duralým.
Kalplerde yer bulmak için kýrýp yok eden, bir iþe yaramaz olmayýp kýrýlanlarýn tamiri için çalýþan ustalar olalým.