Ýhtilaflý Alanlar; Ýstanbul Bienali kapsamýnda, Fransýz Kültür Merkezi’nde sahne alan bu kýsa film, gezi olaylarýný, geçmiþten günümüze, yurt dýþýnda benzeri alýntýlarla, ilginç görüntülerle, tekrar gözler önüne sermiþ.(Tamamýnda Fransýzca ve Ýngilizce kullanýldýðýndan benim anladýðým buydu diyebilirim) Bu baþlýk altýnda o kadar çok þey barýndýrabilirsiniz ki.
Ýnsanlarýn herþeyi ya da bir kýsým þeyi bildiðini farzederek sanat üretilebilir mi ? Bu soruya cevap bulmakta çok zorlandým. Sanat, bir insanýn kendini anlatmasý ise karþý tarafýn ne bildiðinin önemi yok, kabul ediyorum. Ancak, anlattýðýnýzýn, ne kadarýnýn, anlaþýlmasý gerektiðini, hesaba katmanýz , gözönünde bulundurmanýz gereken bir husus deðil midir ? Hangi sanatçý anlatmak ya da tarif etmek istediði þeyin tam olarak anlaþýlmasýný istemez ki ?“Sanat, tabiata ilave edilmiþ insandýr.”Bacon’un dediði gibi ise, insaný, insanýn anlamasý gerekmez mi?
Yaþadýðýmýz þu günlerde, ihtilaflý alanlarýn geniþlemesi, geniþleyerek en dar yerlere bile girmesi, örnek olarak, beðenmediði yemeði yapan aþçýyý, býçaklamaya varacak kadar olayý kiþiselleþtiren insanlarýn varlýðý, cehaletin ve anlamsýzlýðýn doruk noktasýdýr. Ben, bu adam için sanat yapmýyorum diyebilir mi? bir sanatçý bilemiyorum..
.Zira “Bir kitabýn zaferi okuyana baðlýdýr.”diyor bir Latin Atasözü.
En önemlisi de belirtmeden geçemeyeceðim bir husus daha var, konu sanat olunca. Reklamlara harcanan onca paralara raðmen, genç, pýrýl pýrýl, ödül üzerine ödül alan müzisyenlerimizin müzik aletlerini alabilmek için, sponsor bulamamalarý ve hatta üstün yeteneklerinden dolayý kazandýklarý, ücretsiz yurt dýþý burslarýný bile, oradaki geçimlerini saðlayacak maddi imkaný bulamadýklarýndan, bu eðitimden mahrum kalmalarý bana bir þeylerin doðru gitmediði izlenimini veriyor.