Arka planda çalan müziðin peþine düþtüm. Renkten renge, kýlýktan kýlýða büründüm. Zamaným belirsiz. Yakaladým kendimi, ritmin ahengine kaptýrdýðýmda uyandým. Bir tuhaf uyanýþ; gördüm, yine zamansýz boyuttayým. Tekrardan ibaret bir hayat bu, diye sesli düþündüm. Sadece benim deðil, dediðimi duydum. Ah!..
Uyandým mý, uyku arasý bir sersemlik mi, henüz çözemedim. Çözülmeden geçip gidenlerden bir ruh hali bu, dedim...
Ufak ayrýntýlarda keþf edilenler, ha diye farkýna varýlmayan farkýndalýklar güzel. Kulaðýmda ezgilerin dokülüþü , yüreðimin ses vermesi, güzel. Halim güzel, hayat ise, hiç deðil.
Çýðlýk atan ruhlarýn kara kalem resimleri canlanýr zihnimde. Mecazýn keskinliðinden gözlerim yaþarýr. Damla, damla dökülür isyanlarým. Ruh halim sürünür en diplerde, her dem uyanýk olduðum düþlerdeyim... Hayal hepsi, dilek, umuttan ibaret...
Bir aldatmaca, nefessiz býrakan kovalamaca. Sýnav demiþler yaþamaya, sýnavý sýnanmadan geçenler... Hayat bu.
Asýl hayat, bir yerde, bir baþka biçimde bekler...


eylül