ï¿½zEdebiyat - Hacer AKTAï¿½

8 Þubat 2019
Yýlký
Parmaklarým dünyayý keþfediyordu avuçlarýnýn içinde. Terk edilmiþ bir evin duvarýna þöyle yazýlmýþtý: "Þayet bir gün sarýlýrsak eðer; sarýlmak deðil devrim olur bunun adý." Sarýldýk. Devrim oldu.

Hacer AKTAÞ

Kurak ve bereketsiz bir araziye, yüzlerce yýl susuz kalmýþ bir çöle yaðmurlar yaðdý. Toprak, suya doydu. Tam o anda bir ormanda birden boy attý adýný bilmediðim bitkiler, filizlenip üstündeki taþý topraðý attý bir tohum. Günýþýðýna kavuþtu. Bir karaaðacýn dallarý uzadý göðe. Gölge oldu, karýncalara ve yoldan geçenlere. Galaksideki toz bulutu daðýldý. Yörüngesini þaþýran bir gezegen yerini buldu. Bir yýldýz daha doðdu uzayýn karanlýk boþluðunda. O ana dek saða sola yayýlarak, daðýlarak ilerleyen; bir türlü bir yere ait olamayan, doðru düzgün akamayan bütün akarsular yataðýna kavuþtu. Samanlardan örülmüþ bir yuvada ürkek bakýþlarla etrafýný süzen yavrunun üstüne bir anne ya da baba kuþ kanatlarýný gerdi o an. Avuçlarýnýn atlasýnda senin dünyayý keþfediyordum. Bir kadýn ve bir erkeðin gözleri buluþuyordu tutkulu bir dansýn finalinde Latin Amerika'da. Bir anne yeni doðan bebeðini ilk kez kucaðýna alýyordu o an. Adýný bilmediðim dillerde sevgi sözcükleri fýsýldýyordu insanlar birbirlerine. Avuçlarýnda senin, yeni bir evren yaratmýþtý tanrý tam o anda. Ben ilk kez rüzgârýn uðultusunu duyuyordum parmak uçlarýmda ve bir yaðmur kuþu kanatlarýný çýrpýyordu orada. Adýný hiç bilmediðim iklimlerle tanýþýyordum ellerinin çizgilerinde.ir fil büyük bir sancýyla yavrusunu doðuruyordu Afrika' da. Bir su kaplumbaðasý kabuðunu kýrýyordu okyanusun kýyýsýnda. Avuçlarýnýn içinde an be an yaratýlan evrenleri keþfediyordum. Bir güvercin sürüsü kanatlanýyordu saat kulesine doðru. Kordon' da ilk kez buluþuyordu iki liseli. Bir kadýn bir adamý ilk kez öpüyordu ve bir çift sonsuza dek evet diyordu. Avuçlarýnda senin sayýsýz evren vardý. Birinde bir ýþýk dalgasý bir ses dalgasý ile seviþiyordu. Bir þarkýnýn notalarý bir evrenden diðerine köprü kurmuþtu sonra. Bir þaman oturuyordu milyarlarca yýl evvel ay ýþýðýnda bir kayýn aðacýnýn gölgesinde . Tam da az evvel filin yavrusunu doðurduðu yerde; davuluna vuruyordu þaman. Nasýl akacaðýný unutmuþ bir akarsu kayýn aðacýnýn gölgesinde ilerliyordu sessizce. Þaman davuluna vurmaya devam ediyordu. Kayýn aðacýnýn dallarý arasýndan binlerce yýl evvel esendi þimdi senin avuçlarýnda ve benim parmak uçlarýmda uðuldayan rüzgâr.

Avuçlarýnda senin keþfettiðim sayýsýz evrenden birinde bunlar oluyordu.
Bir diðerinde bir ressam aylardýr bitiremediði tablosuna son fýrça darbesini atýyordu o an ve bir þair, þiirindeki dizeyi tamamlýyordu. Bir kadýn ve bir adam birleþiyordu bir baþka evrende. Bak nasýl da bir oluyorlardý sessizce ! Bir salyangoz uykusundan uyanýyordu, bir köstebek topraðýn altýndan baþýný uzatýyordu dýþarý. Bir bebek anne demeyi öðreniyordu. Bir çocuk ilk kez kar görüyordu. Bir orkestra mükemmel bir uyumla Bach çalýyordu. Bir Budist rahibin bedeni Tibet'te, ruhu ise þamanýn yanýnda kayýn aðacýnýn gölgesinde dinleniyordu. Senin çocukluðundu aðlayan bir diðerinde; annenin ninnileri, ezgileri duyuluyordu yaþam çizginde. Babanýn yarattýðý hayal kýrýklýklarýna raðmen serçe parmaðýnda yeni bir evren yaratýyordu Tanrý tam þu anda.
Bir þifacý defne yapraklarýný býrakýyordu küpteki yaðmur suyuna. Bir kadýn bir otobüs duraðýnda göðe bakýyordu. Kayýn aðacýnýn dallarýndan esen rüzgar, senin yaþam çizginden kadýnýn yüzüne doðru esiyordu. Anlam veremediði bir ferahlýk duyuyordu kadýn.
Bir baþka evrende akþamdan banyo suyuna koymak için bir dere kýyýsýndan silkinti otu topluyordu genç bir kadýn Hýdýrellez sabahý ve bir þair, þiir yazýyordu bunun için "buraya bir silkinti otu koyuyorum/ kýrk dert bir arada canýna yandýðým kýrkýna birden deva olsun." (Birhan Keskin) Bir adam bir kadýna bu þiiri okuyordu senin orta parmaðýndaki evrende. Usulca sokuluyordu ayaklarýna kadýnýn, adý masal olan bir kedi.
Avuçlarýnda senin sayýsýz evren vardý ve ben kayboluyordum.
Omuzlarýnla boynunun arasýndaki geniþlikte bahar mevsimi vardý; yýlký atlarý koþuyordu o açýklýkta. Bir kadýnýn dudaklarý yetiþemiyordu yýlký atlarýna.
Avuçlarýnda senin sayýsýz evren vardý. En çok serçe parmaðýndaki anne dokunuþunda kaldým. Kayboldum. Kelimelerinden baþka hiçbir þeyi olmayan bir kadýn bunlarý yazýyordu sayýsýz evrenden birinde. Serçe parmaðýnda senin, yeni bir evren yaratýyordu Tanrý. O evrenlerden birinde sev beni. Tanrý yeniden yaratsýn ikimizi.