SAHÝP ÇIKALIM VAZGEÇMEYELÝM
Elimize geçen güzelliklerin yok olup gitmesi için neden bu kadar uðraþýyoruz?
Çünkü etrafýmýzda bu güzelliklere ihtiyacý olanlarý fark etmiyor,bunlarýn kaybetmememiz gereken ,paha biçilmez hazineler olduðunu görmek için kendimize fýrsat vermiyoruz..
Gün gelecek uçup gitmesine izin verdiðimiz bütün güzelliklere muhtaç olacaðýmýzý hiç düþünmeden hareket ediyoruz.
Hayatýn yaþamaya deðer olmadýðýný düþünüyor, kendimizi karanlýklara itmeyi daha kolay görüyoruz. Güzelliklere sahip çýkmak yerine onlarýn yok olmasýna göz yumuyor, ellerimizin arasýndan kayýp gitmelerini oturup bir kenardan seyretmeyi tercih ediyoruz.
Halbuki hayata güzel tarafýndan bakýp güzellikleri görmeyi denesek her þeyin daha farklý olduðunu anlarýz.
Ama biz insanlar elimizdeki paha biçilmez güzelliklere sahip çýkmak yerine onlarýn yok olup gitmesine daha fazla müsaade ediyoruz. Bunu fark edebilmemiz için hayata karþý bakýþ açýmýzý deðiþtirmemiz gerekmektedir. Dediðim þeyin olabilmesi için de hayatýn çirkin taraflarýný gördüðümüz gibi güzelliklerin de hayatýmýzýn vazgeçilmez bir parçasý olduðunu anlamalýyýz.
Bahsettiðim vazgeçilmeyen güzelliklerin elimizden uçup gitmesine izin vermemeliyiz.
Eðer bize verilen fýrsatlarý deðerlendirmez, hayatýmýzýn çirkinliklerle dolmasýna izin verirsek, hayata karþý bakýþ açýmýzý hiçbir zaman deðiþtirmemiþ hatta bu bakýþ açýsýný içinden çýkýlmaz büyük bir saplantý haline getirmiþizdir
Biz bakýþ açýmýzý deðiþtirmeliyiz. Bu büyük saplantýdan bir an önce kendimizi kurtararak hayatý her daim güzellikleri ile görmeliyiz.                                     Bizler olduðumuz yerde sayar, hayata karþý bakýþ açýmýzý deðiþtirmezsek hiçbir yol kat edemez ,olduðumuz yerde kalakalýr, kendimizi içine soktuðumuz derin saplantýlarýn içinde boðuluruz.
Elimizdeki güzelliklerin kýymetini bilmeyip onlarýn uçup gitmesine izin verirsek biz hayata hala kötü yanýndan bakýyoruz, yaþama sevincimizle vedalaþýyoruz demektir.
Bunun olmamasý için hayatýmýzda her daim güzelliklerin yer almasýný saðlamalýyýz.
Gözlerimizde umutsuz, manasýz bakýþlar yerine umut dolu gülümseyen bakýþlara yer vermeliyiz.
Elimizdeki güzelliklere sahip çýkabilmek için karamsarlýðý nefret dolu bakýþlarý aklýmýzdan kalbimizden silip atmalýyýz.
Elimizdeki güzelliklerin uçup gitmesi için uðraþmak yerine o güzellikleri elimizde tutmayý bilelim. Hayatýn yaþamaya deðer olmadýðýný düþünmek iþin kolayýna kaçmak yerine elimizdeki güzelliklere daha çok güzellik katýlsýn diye çalýþýp çaba gösterelim.
Bomboþ bir dünyada yaþadýðýmýzý zannetmek yerine, o dünyanýn aslýnda yaþamak için güzelliklere ihtiyacý olduðunu ilk önce bizler görerek güzelleþtirmek için ilk adýmlarý atalým. Mesela ormanlarýn kesilip yok edilmesine, denizlerimizin kirletilip canlýlarýmýzýn öldürülmesine, sigara içenlerin dumanýný havaya püskürtüp bizleri zehirlemesine izin vermeyelim.
Eðer buna izin verirsek hayatýmýzýn güzelliklerinin katledilmesine onlarý katledenlere yardýmcý olmaktayýz ve bizler de bir nevi doðaya zarar verenlerden birileriyizdir.
Güzelliklerin son bulmasýna deðil, aksine hayatýmýzýn her yerinde yer bulup çoðalmalarý için çalýþýp gayret gösterelim.
Elimizdeki güzel olan her þeye sahip çýkalým ,kaybolup gitmelerine izin vermeyelim.
Biz, hayatýmýzý anlamlandýran güzelliklerin gözlerimizin önünden kayýp gitmelerini seyreder, onlarýn kaybolup gitmelerine izin verirsek hayatýmýzýn paradan daha büyük deðeri olan hazinelerinin sonunu getirmiþ oluruz.
Elimizdeki en deðerli hazineleri koruyalým, bu deðerlerin sonunun gelmesine müsaade etmeyelim.
Þunu da aklýmýzdan bir ömür çýkarmayalým, yaþamak her daim güzelliklerle anlamlýdýr.