Ýnsani duygularla boðuþmak dalganýn sahile vurduktan sonra geri çekilme haline benzer. Daha doðrusu sahili dövmeye çalýþan dalgaya kayýtsýz bir baþvurma yöntemidir. Durulma sürecine kadar insan bu duygularla mücadele halindedir. Ta ki, açýklardan geçen bir geminin( planladýðýmýzý sandýklarýmýz) ya da küçük bir hýz motorunun (verdiðimiz ani kararlar) veyahut bir rüzgarýn (üçüncü etkenler), denizi harlamasýyla beraber bu durum yaþam sürecinde oluþan sonsuz olasýlýklarýn devamýný saðlar. Ve insan kumu döverek denizden cevap alma
öðretisiyle tanýþmýþ olur. Bu bir oyuna, yani kazanýlmasý ve kaybedilmesi bir üçüncü ihtimal eðlenilmesi gereken bir oyuna dönüþmüþtür. Nihayetinde hayat dediði felsefeye kýlavuz aramaktadýr.
Ýnsan üç tür öðrenme türüyle yaþamýný idame etmektedir; sezgisel yolla, aktarým yoluyla ve acý sayesinde öðrendikleri..

Ýnsanýn eylem sýrasýndaki samimiyetiyle, gerçek ve gerçek olmayanýn nerede durduðu, öðretilenler ya da öðrenirken hangi pencerede durduðu veya durduðu pencereden bakýp bakmadýðý, sonuç olarak sýnýrsýz pencerelerin olduðu bir mekanda, yapmýþ olduðu pencere seçimlerine kadar, yanlýþ ve doðrudan beslenerek, daha doðrusu kendine yanlýþ ve doðrular üreterek çizdiði bir kölelik inþa etmektedir.

Gerçek ya da gerçek olmayan, yanlýþ ya da doðru; bir bebeðin ilk seviþme anýndan, dokuz aylýk meraklý bekleyiþten, uykusuz gecelerden, doðum sonrasý hayallerden, verilen emeklerden(emzirmekten, giydirmekten,beslemekten) pek de farklý deðildir. Kendi çocuðuna baðlýlýðýný tescil etmek için verdiði bunca emek sonrasý bütün hayatý ona adanmýþ bir kölelik olacaktýr. Fikir de böyle bir þeydir; siz onu besleyip büyüttükçe, onunla aðlayýp güldükçe ondan vazgeçebilmek daha da zor olacaktýr. Nasýl çocuðunuza bakmazsanýz kötü bir ebeveyn olarak anýlýrsanýz, fikirlerinizde köklü deðiþimler gerçekleþirse toplum size dönek diyecektir. Çünkü çocuk nasýl sizin genlerinize aitse fikirde ayný muameleyi görecektir. Her ikisi de emek yoðun bir süreçten geçerek büyüyecek, karþýnýza birer yetiþkin olarak çýkacaktýr. Artýk karnýnýzý aðrýtan ya da varoluþundan gurur duyduðunuz çocuklarýnýz olmuþtur.

Bazen gerçeðe çok zaman ayýrdýðýnýzý düþünüp, gününüzü gerçek olmayanla geçirirsiniz; aslýnda piþmanlýk geçirdiðiniz zamana ettiðiniz lanetin duygusal dýþa vurumudur. Lakin,’ bozuk bir saat bile günde iki kez doðru gösterir.’ Ve bu çocuklar birbirlerini hiç kýskanmazlar.

Bu teori bireyin topluma karýþmasýyla, baþka bireylerin gerçek ve gerçek olmayanla tanýþma süreci, gördüðü þeylerle, gördüðü sanýlan þeylerin yanýlma yarýþýna baþlamasýdýr. Bu duruma yarýþ dememin sebebi; kimin doðrusunun kimin yanlýþýnýn hangisinin hiçinden önde olduðudur. Çünkü gündemi o belirleyecektir. Bu gündem bir saat de sürebilir, bir ömür de.

içinizde büyüyen bu yetiþkin çocuklar, karþýnýza öfke, sevgi, ihtiras, mantýk, yenilme, harcama, biriktirme vb. adlarla sýkça çýkacaktýr. oysa siz teslim olma sürecinde retorik bir bilinç geliþtirerek, görüntüler arasýndan menfi bir kabulle flört etmeye baþlayacaksýnýz. Sýkýldýðýnýzda ya da süreç aynýlaþtýðýnda veya ayrýþtýðýnda, alýþkanlýða dönüþtüðünde çeþitli oyuncaklar bulup terketme-radikalleþme çizgisinde kendinizi baþka zihinlerinde bulunduðu evrende sanal yarýþlarýn içinde birinci olarak bulacaksýnýz. Çünkü birinci olmayan bilinç köleleþemediðinden, gerçek ve gerçek olmayan öðretisinde sýkýþýp kalacak, kendini yok etmeyi, intiharý deneyecektir.

Ýnsanýn tüm iðrenç yanlarý da aslýnda tarih tekerrürdür öðretisinin dayatmasýdýr. Bu iðrençlikler içinizde bir tür hapislik yaþamaktadýr, özgür býrakmak için verilen telaþ, insanýn kendi duygularýyla tanýþma sürecindeki oyunlarla beslendikçe yaþam dizgisi ya da intihar sürecinin hikayesi yazýlacaktýr.

Ýlginç olan kendini çemberin dýþýnda gören ve intihar kararý alan birey, intihar ettiði gün yine kahvaltýsýný edecek, yine duþunu alacak, evden çýkarken o rahat ettiði ayakkabýyý giyecektir.