Engelleri aþmak için bizler elimizden gelen çabayý sarfediyor muyuz? Hayýr bence sarfetmiyoruz bunu niçin söylüyorum? Cevabý þudur: Alýþtýðýmýz tek þey her zaman iþin kolayýna kaçmaktýr. Neden önümüze çýkan ilk engelde yenilgiyi kabul edip kaçmayý kendimiz için daha kolay bir yol olarak görüyoruz?
Pes edip yorulduk demek bir çoðumuz için en basit ve arkasýna saklanýlacak bir bahane olarak görülmüþtür. Zoru görüp kaçmak yerine engellerin üzerine gitmeli, zorluklarýn üstesinden gelmeliyiz. Engelliler þunu da anlatabilmelidir en yakýnlarýndan baþlayarak: Önümüze çýkan engeller arkasýna saklanýlacak bir bahane deðidir, aksine üzerine gidilip savaþýlarak zaferle sonuçlandýrýlmaklýdýr. Onlarýn da bir görevi var görevleri bizim yanýmýzda yer alarak kazandýðýmýz bu zaferin sevincine ortak olmaktýr. Düþtüðümüz yerden birisinin elimizden tutup kaldýrmasýný beklemek yerine biz kendimiz düþtüðümüz yerden kalkýp zoru baþarabildiðimizi herkese gösterebilmeliyiz. Düþtüðümüz yerden kendimiz kalkmak yerine birisi gelecek de bizi buradan kaldýracak diye beklersek düþtüðümüz yerde kala kalýrýz. En azýndan birilerine muhtaç olmadýðýmýzý kendi ayaklarýmýz üzerinde durabildiðimizi her þekilde insanlara gösterebilmeliyiz.
Bizler engelli deðiliz aslýnda bizlere engelli diyenler kendileri engellidir diyerek onlarýn görmek istemediði baþarýlarýmýzla övünmeliyiz. Mesela gözleri görmeyen bir kiþinin neler baþarabildiðini anlatarak, tekerlekli sandalye ile gezen bir kiþinin nerelerde hangi engellerle baþ edebildiðini göstererek, kulaðý duymayan bir insanýn sadece kulaða ihtiyacý olmadan insanlarla nasýl irtibat kurabildiðini gösterebilmeliyiz. Yani anlatmak istediðim þudur engellilerin hiçbir zaman birilerine ihtiyacý olduðu yanýnda hiç kimse olmadan baþarýsýz olacaðý düþünülmemelidir. Bu düþünceyi yok edip bitirmek için engellilerin elinden geldiðince çalýþýp saðlam insanlarýn boþ bir düþünce ile hareket ettiklerini görmelerini saðlamalýdýr. Baþta bu boþ düþüncelere sahip olan ön yargýlý ailelere anlatýlmalýdýr.
Bizler bu boþ düþüncelerin yok olup gitmesini saðlamak için çalýþmayýp olduðumuz yerde kalýrsak hayatýmýz boyunca baþarýya kavuþamaz o boþ düþünen insanlarý haklý çýkarmýþ oluruz. O anlamsýz düþünceye sahip olanlarý haklý çýkarmamak için var gücümüzle çalýþacaðýz, güçsüz olmadýðýmýzý her daim anlatacaðýz. Bizler engellerden deðil engeller bizim azmimizden onlarý yok etmemizden korksun bizler korkusuzca önümüze çýkan engelleri yenersek baþarýya ulaþmýþ oluruz.
Yerimizde sayarsak hiçbir yol kat edemeyiz ve insanlarý engellilerin beceriksizliðine baþarýsýzlýðýna inandýrmýþ oluruz. Önümüze çýkan engellere karþý koyarak hayata küsüp bir köþeye çekilmek yerine baþarýsýz olmayacaðýmýzý, hayatla her zaman barýþýk olacaðýmýzý anlatacaðýz. Bizler daima diyeceðiz; umutluyuz, güçlüyüz, yenilmeyeceðiz. Her zaman kazanmak için elimizden gelenin en iyisini yapacaðýz. Bizler her daim omuz omuza yürüyeceðiz çünkü bizim bir ilkemiz var. Bizim umudumuz, gücümüz bu ilkemiz sayesindedir. Ýlkemiz nedir? Engeller aþýlmak için vardýr. Bizler bu ilkeyi savunmaz bu ilkeye inanmazsak hayatý baþtan boþ vermiþ oluruz. Ýlkemizi durmadan yorulmadan inanarak var gücümüzle savunacaðýz.
Bu düþünvelerimi hayata bizim açýmýzdan bakmayan, bakýþ açýsý dar, olan olumlu düþünceden yoksun kalanlar ve geniþ kapsamlý düþünemeyenler için yazýya döküyorum. Görüp okusunla, engellileri biraz olsun anlasýnlar diye… hatta unutmasýnlar her saðlam insan, bir engelli adayýdýr.