Yürüyor kadýn.
Ýzinin belli olmayacaðý yollarda yürüyor.
Her bir adým, minik kozmik ütopyalar ve ayaklarýnýn altýnda bin bir türlü gezegen.
Eðer yaþayabilirse, tanrýnýn lütuf ettiði kudreti kullanarak doðuracak, yaratacak yeni minik cisimler.
Ola ki son verirse hayatýna
-Ýntihar, soyut olan eylem-
Yeni bir yaradýlýþ kuracak ve imparatorluðunun baþýna geçecek.
Yine lütfu, þükür gibi ibadet edecek.
Yaratacak...
Belki minik ve geliþimi olan cisimler olmayacak ama
Kadýn,
Sýcak acýlar býrakacak soðuk avuçlara,
Uzun týrnaklarý ile kazýyacak pürüzlü sýrtlara adýný,
Ama unutacak minik bir detayý.
Kaygýsý olduðu kadar sargýsý olan merhamet.
Eðer kendine merhamet etmezse asla affedemeyecek ve yakacak bu dünyayý, maviliklerin içini sarýya boyayarak.


Býrak kadýn, süzül zamanýn masum derinliklerinde.
Korkma, teslimiyetin acýtmayacak, tam tersi asýl içindeki kendin ile yüzleþeceksin.
Asla korkma, kimse yenemeyecek seni.
Ýnanmadýðýn ilahi adaletin gerek ilahý olup vuracaksýn kendi içindekini.

Yeter ki etme pes.
Köþeye merhametin ile býraktýðýn sevgin ile donat her yeri. Her gün yeni sevgiler büyüt, büyüt ki utansýn sevgisiz bakan çirkin karanlýk gözler.

Kadýn, senin bir çift ayaðýnýn altý,
Bin bir ütopya, bin bir gezegen.