Þarkýlarým hiçbir zaman radyoda çalýnmayacak, þiirlerim hiçbir zaman kitaplara basýlmayacak, resimlerim hiçbir zaman sergilere çýkmayacak.

Hiçbir zaman tam anlamýyla kontrol edemeyeceðim duygularýn yazýya dökülüþüdür bu, kaðýt üzerinde yer alamayacak kadar soðuk bir dökülüþ.



Pür dikkat bakabildiðim her þeyin müze gibi oluþu.
Gözlerimi kapattýðýmda, görebildiðim kývýlcýmlar.



Bunun beni aðlatmasý gerekmiyor, aðlatmayacak. Kurduðum hayallerin hepsi beni adeta kanser edecek, beni kimse kurtaramayacak. Sonrasýnda morgun içinde uyuyormuþum gibi bir uyuþukluk.



Her þeyin gittikçe zorlaþmasý.
Yeni yaþamlar, yeni insanlar görecek kadar umutlu olmam, bir yandan da kendi yaþamýmdan vazgeçmem.
Karaya vurmuþ gibi çaresiz ve umutsuz olmam.
Gözler yarý açýk uzatýlan sigaralarý titreyerek almam.



Kafamý patlatacak kadar yoðun düþlerim. Hiçbir zaman radyoda çalýnmayacak.
Kitaplara basýlmayacak.
Sergilere çýkmayacak.